Η παράταξη «Free Kythira» επανέρχεται με σκληρή κριτική, κάνοντας λόγο για «αποσπασματικές ενέργειες», «ανύπαρκτη πρόληψη» και «διοίκηση που λειτουργεί με λογική άλλοθι αντί για πραγματικό σχεδιασμό». Με αφορμή τη χθεσινή κακοκαιρία, καταγράφει δύο περιστατικά που πυροδότησαν έντονη δυσαρέσκεια: την ακινητοποίηση σχολικού λεωφορείου για μιάμιση ώρα και την πλημμύρα σε ανακαινισμένο χώρο του Δημοτικού Σχολείου Χώρας.
Στο επίκεντρο της κριτικής βρίσκεται, για ακόμη μία φορά, η ποιότητα των έργων που παραλαμβάνονται από τον Δήμο και η έλλειψη συντονισμού μεταξύ υπηρεσιών και εργολάβων. Όπως επισημαίνεται, η ζωή των κατοίκων και κυρίως η ασφάλεια των παιδιών μοιάζει να μπαίνει «σε δεύτερη μοίρα», την ώρα που έργα εκτελούνται χωρίς συνολικό σχεδιασμό και χωρίς έγκαιρη πρόβλεψη των συνεπειών. Ακολουθεί το δελτίο Τύπου.
Τελικά, ποιος βολεύεται;
Αν και κατ’ επανάληψη έχουμε επισημάνει την ανύπαρκτη πρόληψη και την παντελή έλλειψη οργάνωσης σε όλους τους τομείς της διοίκησης του Δήμου μας, συνεχίζουμε να γινόμαστε μάρτυρες αποσπασματικών και σπασμωδικών ενεργειών. Ενεργειών που σκοπό δεν έχουν την ουσιαστική επίλυση των προβλημάτων, αλλά περισσότερο τη δημιουργία ενός άλλοθι τύπου «εμείς να μην κατηγορηθούμε» – κι ας παγώνει η μάθηση, η οικονομία, η καθημερινότητα, η ίδια η ζωή του τόπου.
Η χθεσινή πρόγνωση του καιρού περιέγραφε με ακρίβεια τη σημερινή κατάσταση. Δεν έπεσε έξω.
Και μέσα σε όλα αυτά, έρχονται να προστεθούν:
1. Η χθεσινή ταλαιπωρία των παιδιών, με το σχολικό λεωφορείο ακινητοποιημένο για μιάμιση ώρα και τους γονείς γεμάτους αγωνία.
2. Η εικόνα ντροπής από το Δημοτικό Σχολείο Χώρας, όπου υδρορροή μετατρέπει σε… πισίνα έναν χώρο που (υποτίθεται) «ανακαινίστηκε με μελέτες και πολύ κόπο».
Το συμπέρασμα είναι ένα: τα Κύθηρα φαίνεται να λειτουργούν με βάση τα “κέφια” των εργολάβων και όχι με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας. Από τη μία, έργα που παραλήφθηκαν από το Δήμο κακοφτιαγμένα και από την άλλη, αυτό που θα έπρεπε να είναι αδιαπραγμάτευτη προτεραιότητα, η μόρφωση και η ασφάλεια των παιδιών μας, μπαίνει σε δεύτερη μοίρα.
Τα έργα εκτελούνται χωρίς σχέδιο, χωρίς συντονισμό, χωρίς καμία πρόβλεψη για το πώς επηρεάζουν τη ζωή των πολιτών. Η έννοια της πρόληψης είναι άγνωστη και το ενδιαφέρον για την πραγματική καθημερινότητα των ανθρώπων μοιάζει ανύπαρκτο.
Κι όμως, το πολιτικό συμπέρασμα είναι ξεκάθαρο:
Για μια παράταξη σαν τη δική μας, η απάντηση βρίσκεται ήδη στον αντίποδα αυτής της λογικής. Ένα μοντέλο διοίκησης όπου οι πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας δεν θα χάνονται στις λέξεις και στις δικαιολογίες, αλλά θα αποτελούν την απόλυτη και αδιαπραγμάτευτη προτεραιότητα.
