Ο λιθοβολισμός είναι μια πανάρχαια συνήθεια. Είναι έκφραση λαϊκής οργής και αντεκδίκησης και τον συνήθιζαν πολύ οι Εβραίοι.
Θα αναφέρω δύο περιστατικά από την ιστορία των Κυθήρων. Το πρώτο συνέβη πριν από 1000 χρόνια, κατά τη Βυζαντινή περίοδο. Μετά την απομάκρυνση των Σαρακηνών από τα Kythera, σ’ένα ύψωμα στα βόρεια του νησιού, στον άγιο Γιώργη στην Κολοκυθιά, κοντά στην Αγία Πελαγία, είχε δημιουργηθεί ένας συνοικισμός με εποίκους από την απέναντι Πελοποννησιακή ακτή. Εξέλεξαν ένα τοπικό άρχοντα για να τους διοικήσει, ο οποίος σύντομα εξελίχθηκε σε τυραννίσκο. Οι έποικοι πήγαν στο δεσπότη της Σπάρτης και ζήτησαν βοήθεια. Εκείνος πήρε τρεις πέτρες και τις έδωσε στους εποίκους λέγοντάς τους πως αυτή είναι η βοήθεια που τους δίνει. Όταν γύρισαν στα Κύθηρα, χρησιμοποίησαν τις πέτρες για να απαλλαγούν από τον τυραννίσκο.
Το δεύτερο περιστατικό συνέβη στη γιορτή του οσίου Θεοδώρου το 1799. Ήταν τότε τα Κύθηρα στην κατοχή των Ρωσσοτούρκων, σε μια ρευστή πολιτική κατάσταση και οι Κυθήριοι δεν πειθαρχούσαν στις διαταγές τους και υπήρχε ένας επαναστατικός αναβρασμός, και μια αντιπαλότητα μεταξύ των αρχόντων και των χωρικών. Έτσι στο πανηγύρι του οσίου Θεοδώρου οι αγανακτισμένοι χωρικοί λιθοβόλησαν τους αδελφούς Τζαννέτο and Παναγιωτάκη Κασιμάτηδες από την άρχουσα τάξη. H αφορμή εδόθη με την προσβολή που έκαμαν οι Κασιμάτηδες στον ιερέα κατά τη λιτανεία.
