Έργο βιτρίνας, δίχως σχεδιασμό και πρόνοια για φαινόμενα όπως μια τυπική νεροποντή, αποδεικνύεται το πολυδιαφημισμένο έργο τσιμεντόστρωσης του ιστορικού μνημείου της Ακρόπολης, που στην πρώτη μπόρα παρουσίασε εικόνα εγκαταλειμένου εργοταξίου.
Είναι πλέον σαφές πως ο πλημμελής σχεδιασμός και η πολιτική πίεση να ολοκληρωθεί βιαστικά ένα επικίνδυνο και καταστρεπτικό, όπως όλα τα στοιχεία αποδεικνύουν, έργο βιτρίνας, οδηγεί σε επιπλέον προβλήματα.
Το πρόβλημα έγκειται στο ότι, το χρονικό διάστημα από την δημοσίευση έγκρισης της μελέτης (δημοσιεύτηκε στην Διαύγεια στις 2 Σεπτεμβρίου 2020), έως την έναρξη των εργασιών στα τέλη του ίδιου μήνα, ήταν πρακτικά αδύνατο να υλοποιηθούν οι προβλεπόμενοι όροι και ειδικά οι προβλέψεις για συμπληρωματικές έρευνες και μελέτες.
Ειδικότερα ο όρος 11 της εγκριτικής απόφασης δείχνει να μην έχει τηρηθεί. Ο συγκεκριμένος όρος προϋπέθετε την εκπόνηση «σε εύλογο χρόνο, υδραυλικής μελέτης για την οργανωμένη παροχέτευση των ομβρίων από τον Ιερό Βράχο» δεδομένου ότι «οι προς διαμόρφωση επιφάνειες θα είναι μεγάλης έκτασης και μη διαπερατές και θα πρέπει να διαθέτουν κατάλληλες ρύσεις σε συνάρτηση με το υπάρχον ή το προβλεπόμενο σύστημα παροχέτευσης του Ιερού Βράχου».
Ποιος άραγε θα αναλάβει την ευθύνη και για αυτό το καταστροφικό αποτέλεσμα;
Ο «εμβληματικός καθηγητής», όπως τον αποκάλεσε στα εγκαίνια που στήθηκαν στις 3 Δεκεμβρίου ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, Μανόλης Κορρές, επιμένοντας πως οι εκτεταμένες επιστρώσεις με τσιμέντο «έχουν όχι απλά σχεδιαστεί, αλλά έχουν κατασκευαστεί με πλήρη σεβασμό στη νομοθεσία και φυσικά υπό την επίβλεψή του»;
Ή η Lina Mendoni, που φρόντισε όμως κι αυτή να τονίζει πως όλα έγιναν τέλεια «υπό την επιστημονική ευθύνη της Επιτροπής Συντήρησης Μνημείων Ακροπόλεως, υπό τον καθηγητή κ. Μανόλη Κορρέ, και με την εφαρμογή όλων των διατάξεων του αρχαιολογικού νόμου»;
