ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ
Οἱ «μωρές συζητήσεις», τά καλά ἔργα καί ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ.
Πολλές φορές οἱ Χριστιανοί -πιστοί καί καλοπροαίρετοι κατά τά λοιπά- ἀναλισκόμαστε σέ ἀτέρμονες συζητήσεις γύρω ἀπό ζητήματα ἐπουσιώδη. Συχνά μάλιστα φθάνουμε καί σέ ὀξύτητα μέ ἄλλους ἀδελφούς μας, πού ἐνδέχεται νά ἔχουν διαφορετική γνώμη ἀπό ἐμᾶς. Συχνότερο ἀντικείμενο διαφωνιῶν εἶναι τό γράμμα τοῦ Νόμου.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅμως, στό σημερινό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα χαρακτηρίζει τέτοιες συζητήσεις «ἀνωφελεῖς» and «μάταιες». Καί προτείνει σάν θεραπεία τήν πρωτοστασία σέ καλά ἔργα. Ἐπειδή τά καλά ἔργα τῆς ἀγάπης εἶναι ὅ,τι ὠφελιμότερο στούς ἀνθρώπους.
(Κλείνει τήν ἐπιστολή του ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν μέ τελείως πρακτικές φροντίδες: Παρακαλεῖ τόν Τίτο νά ἔλθει τόν χειμῶνα στήν Νικόπολη, ὅπου ἀποφάσισε νά ξεχειμωνιάσει. Καί αὐτό τό σημεῖο τοῦ γράμματός του μᾶς μεταφέρει στήν ἐποχή του καί στίς κοινές ἀνθρώπινες ἀνάγκες, στηρίζοντας ἀκράδαντα τήν γνησιότητα τοῦ κειμένου καί κατ’ ἐπέκτασιν ὅλης τῆς Καινῆς Διαθήκης).
Στήν ἴδια ἀνάγκη τῶν «καλῶν ἔργων» ἀναφέρεται καί στό σημερινό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα : Ὁ Κύριός μας ὑπενθυμίζει στούς πιστούς, πώς ὀφείλουν νά φαίνονται καί ὄχι νά κρύβονται. Ὄχι, βέβαια, νά ἐπιδεικνύονται, ἀλλά τό ἀντίθετο. Ἡ εὐθύνη τῶν Χριστιανῶν εἶναι μεγάλη ἐπειδή ἡ πολιτεία τους καί ὁ τρόπος τους μοιάζει μέ πόλη χτισμένη πάνω σέ βουνοκορφή. Γι’ αὐτό εἶναι ἡ ζωή τους καί ὁρατή ἀπό τούς ἀνθρώπους.
Οἱ Χριστιανοί ὀφείλουν νά σκορποῦν φῶς. Καί φῶς ὄχι μέ τά λόγια τους, ἀλλά μέ τά καλά ἔργα. Τά ὁποῖα δέν περιορίζονται σέ ἐλεημοσύνη, οὔτε σέ κοινωνικό ἀκτιβισμό, οὔτε κἄν σέ οἰκοδομικές ἐργασίες τῆς ἐνορίας, ἀλλά ἐπιπλέον σέ ταπείνωση, σέ μετάνοια, σέ συναντίληψη τῶν ἀδελφῶν μας, σέ ἀγάπη… Οἱ πιστοί τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὀφειλέτες. Ὀφείλουν ἀνιδιοτέλεια. Ὀφείλουν εἰλικρίνεια. Ὀφείλουν παρουσία στήν δυστυχία, στήν ἀνάγκη.
Καί, τελικά, ἔτσι δοξάζεται ὁ «Πατέρας ἡμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς». Ὄχι μέ κοσμικά παράσημα καί μέ παράτες… Ὄχι μέ φανατισμούς ψευδο-ἀφοσίωσης καί φατριασμοῦ…
Ἀλλά, μέ ταπεινή μίμηση Ἐκείνου, στήν θυσιαστική Του ἀνιδιοτέλεια, στήν Σταυρική Του θυσία, στήν μακροθυμία Του, στήν ἀγάπη…
Μιά τέτοια μίμηση εἶναι ἡ «δόξα Του».
Πρωτ. π. Π. Μαριᾶτος
