Το Σεπτέμβριο του 1856 μια μέρα ξεκίνησε απ΄το Καψάλι ο Ζαχαρίας Πετρόχειλος με το καϊκάκι του για ψάρεμα στη βραχονησίδα Χύτρα. Μαζί του πήγε και ο Πέτρος Δαπόντες για να κυνηγήσει βαρβάκους πάνω στη Χύτρα. Βαρβάκια στα Κύθηρα λέμε τους μαυροπετρίτες, ένα είδος γερακιών, σήμερα προστατευόμενο, για τα οποία φημίζεται η Χύτρα.
Όταν έφτασαν, ο μεν Δαπόντες ανέβηκε στη βραχονησίδα για να κυνηγήσει, ο δε Πετρόχειλος ψάρευε τριγύρω. Όταν ήταν ώρα να επιστρέψουν στο Καψάλι, ο Δαπόντες είχε εξαφανιστεί. Ύστερα από άκαρπες έρευνες ο Πετρόχειλος γύρισε στο Καψάλι χωρίς το συνεπιβάτη του. Αμέσως κινητοποιήθηκαν οι δικοί του και τελικά βρήκαν το Δαπόντε πνιγμένο και την κυνηγετική του τσάντα γαντσωμένη στα απόκρημνα βράχια.
Ήταν ολοφάνερο ότι έχασε την ισορροπία του, γκρεμίστηκε και έπεσε στη θάλασσα. Όταν τον μετέφεραν στο Καψάλι, ανέλαβαν οι αρχές του τόπου και ο αρχίατρος ονόματι Σπεράντζας, ο οποίος έκανε νεκροτομή μέσα στο ναό του Θεολόγου στη Χώρα, για να αποκλείσουν το ενδεχόμενο εγκληματικής ενέργειας. Το γεγονός προκάλεσε μεγάλη εντύπωση στους συντηρητικούς κύκλους της εποχής εκείνης. Θεωρήθηκε ασέβεια και πρσβολή στο ανθρώπινο σώμα και περιΰβριση νεκρού. Ίσως ήταν η πρώτη νεκροτομή που έγινε στα Κύθηρα.
Ένας χρονικογράφος της εποχής, ο ιερέας Δανιήλ Βαρυπάτης-Χρυσέας, γράφει στα χρονικά του: «1856 Σεπτεμβρίου 1 Επήγε ο θείος μου Πέτρος Δαπόντες εις τη Χύτρα δια να πιάση πετρίτες. Εγκρεμίστηκε και έπεσε εις την θάλασσαν και απέθανε ο αείμνηστος και ευρόντες τον εφέραν εις την Χώραν και τον εκατάκοψεν κομμάτια ο ιατρός Σπεράντζας, ο παπολάτρης, ο άπιστος. Τόσον πολλά με ελύπησε αυτό το έργον, οπού δεν δύναται να πιστέψει κανένας………»
ΠΗΓΗ Κυθηραϊκά τετράδια, έκδοση της εφημερίδας Κυθηραϊκά
Τα χρονικά του ιερέως Δανιήλ Βαρυπάτη-Χρυσέα. Αθήνα 1998.
