Από την έξαρση των κρουσμάτων στην έξαρση της ύφεσης. Και από την υπόθεση Λιγνάδη στην υπόθεση Κουφοντίνα. Η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με μια σταθερά αρνητική ατζέντα, την οποία δεν μπορεί να αντιστρέψει με τη δοκιμασμένη μέθοδο του αντιπερισπασμού, για πρώτη φορά μετά τις εκλογές.
Οπως προκύπτει από συζητήσεις με κυβερνητικούς παράγοντες, η πραγματοποίηση εκλογών όταν η πανδημία το επιτρέψει είναι αποφασισμένη. Γι αυτό και το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην πορεία του εμβολιασμού. Κυρίαρχη εκτίμηση είναι ότι στο τέλος Μαΐου θα έχουν εμβολιαστεί στο σύνολό τους οι ευάλωτες ομάδες και κατά συνέπεια θα είναι εφικτή η προσφυγή στις κάλπες, ακόμη και τον Ιούνιο.
Σε μια τέτοια περίπτωση θα προλάβουν την αποκάλυψη της σκληρής οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας από φθινόπωρο, όταν δεν θα προλαβαίνουμε να μετράμε λουκέτα και νέους ανέργους, όπως οι ίδιοι οι εκπρόσωποι του κόσμου της εστίασης και του εμπορίου προαναγγέλλουν.
Στη ΝΔ αισθάνονται μεγάλη αυτοπεποίθηση λόγω της δημοσκοπικής υπεροχής στην πρόθεση ψήφου και θεωρούν ευνοϊκή τη συγκυρία για ανανέωση της λαϊκής εντολής, ειδικά λόγω των εσωκομματικών εκκρεμοτήτων στον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και στο Κίνημα Αλλαγής.
Στο Μέγαρο Μαξίμου υπάρχει και η άποψη υπέρ της εξάντλησης της τετραετίας αλλά γίνεται όλο και πιο αδύναμη, ενώ ενισχύονται οι φωνές υπέρ των πρόωρων διπλών εκλογών, αν όχι στις αρχές του καλοκαιριού, στις αρχές του φθινοπώρου, εφόσον δεν είναι εφικτό νωρίτερα.
Αλλά ο κυβερνητικός σχεδιασμός σκοντάφτει διαρκώς στην ανεξέλεγκτη πορεία της πανδημίας και στην εξάντληση των αντοχών του ΕΣΥ. Η «λύση» των ράντζων για non Covid περιστατικά, εκθέτει την κυβέρνηση για την επιλογή της να μην κάνει έγκαιρα οργανωμένα και εκτεταμένα επίταξη κλινών του ιδιωτικού τομέα και τη φέρνει αντιμέτωπη με την όλο και μεγαλύτερη κοινωνική αγωνία για την ποιότητα και τις δυνατότητες του συστήματος δημόσιας υγείας.
Η εικόνα γίνεται ακόμη πιο ζοφερή για την κυβέρνηση με τις σκιές από την υπόθεση Λιγνάδη εκ των πραγμάτων να τη βαραίνουν και ενώ το ενδεχόμενο να έχουμε τον πρώτο νεκρό απεργό πείνας στην Ευρώπη, μετά από σαράντα χρόνια, τον Δ. Κουφοντίνα, είναι απειλητικά ισχυρό.
Με αυτή την έννοια, ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος Χρ. Ταραντίλης που παραιτήθηκε, έφυγε νωρίς.
Επιμέλεια, Θοδωρής Καραγιαννίδης
