«Ο εξευτελισμός ενός Παραδείσου»

Αναζητώντας μέσα στα αποκαΐδια της γης μας και της ψυχής μας την παρηγοριά της ελπίδας, πως τάχαμου αύριο θα είναι όλα καλύτερα σε τούτον εδώ τον τόπο, που πολλοί τον παρομοιάζουνε με Παράδεισο, τουλάχιστον όσοι αληθινά τον αγαπούν, μας ήρθε τώρα ο εξευτελισμός του παραδείσου από τη θάλασσα αυτή τη φορά. Πυρ και θάλασσα μας χτύπησαν αλύπητα ήδη, απομένει μια γυνή να μας αποτελειώσει. Ποια θα είναι άραγε; Η πόρνη Εγκατάλειψη ίσως που επί αιώνες τώρα χοροπηδά και χαίρεται πάνω σε τούτο το θεσπέσιο νησί; Μα ναι, αυτή ήδη μας έχει εξουθενώσει.

Παράνομο, ακατάλληλο και άκρως επικίνδυνο το λιμάνι στο Διακόφτι. Και το μόνο που τρέχει σε σχέση με αυτό είναι το εξωφρενικό πρόστιμο προς την Εγχώριο Περιουσία για το παράνομο λιμάνι που έχτισε το ίδιο το κράτος χωρίς να την ρωτήσει καν και που το εγκατέλειψε εδώ και 25 χρόνια στην μοίρα του, παράνομο, ακατάλληλο, επικίνδυνο, για να συνδράμει με την ακαταλληλότητα και την ανεπάρκειά του στον εξευτελισμό του Παραδείσου μας.

Και μια εταιρεία που με τα πολλά της παλιοκάραβα νέμεται το Αιγαίο, να έχει ένα σαπιοκάραβο στη γραμμή μας με ένα όχι και τόσο ικανό καπετάνιο που δεν μπορεί να δέσει με τέσσερα μποφόρ σε μια ήρεμη σχεδόν θάλασσα, τουλάχιστον στην Αγία Πελαγία που με τα μάτια μου παρακολούθησα χθες τις πολλαπλές αποτυχημένες προσπάθειες του πλοίου για να δέσει. Έχω την αίσθηση πως ο Κούλης ο Χλαμπέας ο ψαράς, αν του το δίναν, θα το έδενε με κλειστά μάτια.

Αλλά οι σπουδαίοι καπεταναίοι κρατούν ακόμα ομήρους μέσα στο πλοίο τους εκατοντάδες άτυχους τουρίστες που διάλεξαν να κάνουν τουρισμό στο ανύπαρκτο τουριστικά νησί μας και κρατούν εξορισμένους εδώ όσους θέλησαν να είναι σήμερα στην δουλειά τους μετά τις φτωχές και ολιγοήμερες διακοπές τους στον παράδεισο του νησιού μας.

Πού είσαι βρε καπετάν Βασίλη Λεονταράκη που και με εφτά μποφόρ το έδενες το ΙΟΝΙΟΝ στην Αγία Πελαγία. Πού είσαι Λάμπη Μιχαλακάκη που σκιζόσουν να εξυπηρετηθεί ο ταξιδιώτης και καπετάνευες από τη στεριά και πάντα βόηθαγες τους άξιους καπετάνιους μας για να δέσουν. Τελειώνουν οι σπουδαίοι άνθρωποι και μαζί τους φεύγει και η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο του νησιού μας.

Ο πλήρης εξευτελισμός του Παραδείσου πραγματώνεται στα Κύθηρα, τα αγαπημένα μου, που τα διάλεξα για να αναλώσω τα τελευταία χρόνια της ζωής μου επενδύοντας πάνω σε αυτά όχι τόσο τα χρήματά μου, όσο όλο το απόθεμα της ψυχής μου, που τόσο τα αγάπησε από την μέρα της γέννησής μου.

Δεν μετανιώνω. Ψυχή και σώματι θα το παλέψω έως εσχάτων. Δεν θα μου φάνε οι μπάσταρδοι τον τόπο μου.

Κι αν, πέρα από κάθε λογική και στα όρια πια μιας ασύστολης συνωμοσιολογίας, υπάρχουν σκοτεινές δυνάμεις που δεν θέλουν να δουν το νησί μας να προκόβει και να κρατάει νέους ανθρώπους επάνω του, αν αυτό αποδειχτεί πως συμβαίνει, μιας και μοιάζει τόσο πολύ πιθανό, ορκίζομαι, όσο ζω, να γίνω αμείλικτος εχθρός της παραφροσύνης και θανάσιμος πολέμιος των εξευτελιστών του Παραδείσου μου.

Εύχομαι να με ακολουθήσουν οι νέοι μας, για εκείνους νοιάζομαι και ξεφωνίζω…

γ.π.κ-δρ.