Με μία άκρως προσωπική εξομολόγηση για τη δράση της ως εθελόντρια της Κιβωτού του Κόσμου, υποδέχθηκε το κοινό της στο 53ο επεισόδιο του Podcast, που υπογράφει για το NEWS24/7, η Έλενα Ακρίτα. Η δημοσιογράφος και συγγραφέας παραδέχτηκε ότι έχει «αρρωστήσει» από την υπόθεση των καταγγελιών σωματικής και σεξουαλικής κακοποίησης από πρώην τρόφιμους της Κιβωτού του Κόσμου, που βλέπουν το φως της δημοσιότητας το τελευταίο διάστημα.
Η Έλενα Ακρίτα αφού περίεγραψε την εθελοντική της δράση για την οργάνωση, εξήγησε ότι η ίδια δεν έχει δει τις εικόνες που περιγράφονται, διευκρινίζοντας ότι αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει συγκλονιστεί από αυτές. «Δεν μπορώ να κάνω ότι δεν ακούω», εξήγησε η Έλενα Ακρίτα.
Μίλησε επίσης για τα παιδιά που πάντα λένε την αλήθεια και στάθηκε στο ζήτημα της κατάργησης των ιδρυμάτων, αλλά και την αλλαγή που πρέπει να συμβεί στο πώς αντιμετωπίζει η πολιτεία την υιοθεσία και την αναδοχή.
«Θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι. Δεν κακίζω τον εαυτό μου, δεν υπήρχε κάτι να δω και δεν το είδα. Θα κάκιζα τον εαυτό μου αν αυτή τη στιγμή αντιδρούσα όπως οι άνθρωποι που απεχθάνομαι, οι άνθρωποι του “έπεσα από τα σύννεφα” ή του “Έλα Παναγία μου, δεν είχε δώσει δικαιώματα στη γειτονιά”. Δεν θα γίνουμε σαν αυτούς», εξήγησε η Έλενα Ακρίτα.
«Που κακίζω πραγματικά τον εαυτό μου; Όντως τους αγκάλιασα με πάρα πολλή αγάπη. Έπρεπε να σκεφτώ όμως εξαρχής ότι τα ιδρύματα δεν είναι δυνατόν να είναι σε χέρια παπάδων, όσο καλοί και να φαίνονται, όσο φωτογενείς και να είναι, όσο και να είχαν ένα έντιμο αρχικό όραμα», εξομολογήθηκε η Έλενα Ακρίτα.
«Πώς δεν σκεφτήκαμε όλοι εμείς από την αρχή, ότι ένας, καλών σου λέω εγώ τότε που ήταν νεαρός, προθέσεων, αμόρφωτος, απλός ιερέας με μία δεδομένη αντίληψη και προσέγγιση απέναντι στα θρησκευτικά πράγματα και με τη γυναίκα του μια παπαδιά, που έγινε και πρόεδρος του ιδρύματος, που όλοι τόσα χρόνια τους επαινούσαν χωρίς κανείς να ελέγξει και να μπει πιο βαθιά να ψάξει, πώς είναι δυνατόν να ξεκινάμε από το δεδομένο “Κάνει ένα θεάρεστο έργο και μπράβο του;”. Εκεί κακίζω τον εαυτό μου», πρόσθεσε η δημοσιογράφος και συγγραφέας.
Η Έλενα Ακρίτα σημείωσε ότι το θέμα είναι η ύπαρξη ιδρυμάτων. «Δεν είναι δυνατόν να δεχόμαστε στην εποχή μας ιδρύματα. Κανένα ίδρυμα εκτός από το να προσφέρει μία πρόσκαιρη περίθαλψη σε ένα ανήλικο παιδί, δεν μπορεί να κάνει τίποτα περισσότερο. Είτε είναι καλών προθέσεων, είτε ύπουλο και κακών προθέσεων», ανέφερε.
Η Έλενα Ακρίτα σημείωσε ότι η έρευνα για την Κιβωτό του Κόσμου έχει ξεκινήσει από το καλοκαίρι, οπότε και ξεκίνησαν να συλλέγονται στοιχεία. Στη συνέχεια ανέφερε κάποια στατιστικά στοιχεία, που αναδεικνύουν το δομικό πρόβλημα των ιδρυμάτων σε σχέση με την κακοποίηση παιδιών. Τα στοιχεία τα οποία μοιράστηκε προκαλούν ανατριχίλα.
«Σύμφωνα με τις διεθνείς στατιστικές της Unicef, κάθε παιδί που τοποθετείται σε ένα ίδρυμα έχει περίπου 85% πιθανότητα να κακοποιηθεί ξανά σωματικά και 25%- 30% πιθανότητα να κακοποιηθεί σεξουαλικά από τα άλλα παιδιά με τα οποία συνοικεί στο πλαίσιο της κλειστής φιλοξενίας. Χώρια η πιθανότητα να κακοποιηθεί από υπαλλήλους και εθελοντές των ιδρυμάτων ή και από τους παράγοντες που τα διοικούν.
Το Συμβούλιο της Ευρώπης υπολογίζει ότι 1 στα 5 παιδιά θα υποστεί κάποιου είδους σεξουαλικής θυματοποίησης στην παιδική του ηλικία. Το Ινστιτούτο Παιδιού για την Ελλάδα υπολογίζει ότι τουλάχιστον 1 στα 20 παιδιά θα έχουν μία εμπειρία σεξουαλικής κακοποίησης με σωματική επαφή και 1 στα 30 θα έχουν μία εμπειρία βιασμού ή απόπειρας βιασμού μέχρι την ενηλικίωση», διάβασε η Έλενα Ακρίτα από άρθρο του Διευθυντή Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας του Ινστιτούτου Υγείας Παιδιού.
«Άμεσο το αίτημα να κλείσουν τα ιδρύματα και τα παιδιά να απορροφηθούν σε σωστές οικογένειές, είτε θετές είτε ανάδοχες», σημείωσε η Έλενα Ακρίτα παροτρύνοντάς μας να «πιστεύουμε τα παιδιά. Όταν τα παιδιά τολμούν και ανοίγουν το στόμα τους και καταγγέλουν πράγματα, καταρχάς τα πιστεύουμε. Λένε μόνο αλήθεια; Όχι, μπορεί να λένε και ψέματα. Αλλά καταρχάς, πριν το ερευνήσουμε πιστεύουμε το παιδί, πιστεύουμε το θύμα».
«Καταρχάς πιστεύουμε τα παιδιά και μετά το ψάχνουμε. Αν το παιδί έχει πει αλήθεια βγαίνει η βρώμα και η δυσωδία του γεγονότος που με τρόμο έκρυβε στην καρδούλα του. Αν το παιδί λέει ψέματα, αναδεικνύουμε την αλήθεια αλλά παράλληλα αναρωτιόμαστε γιατί είπε ψέματα. Είναι φοβισμένο; Είναι κακοποιημένο; Είναι τι;», πρόσθεσε η Έλενα Ακρίτα.
Η δημοσιογράφος και συγγραφέας με αφορμή τις ολέθριες συνέπειες της ιδρυματοποίησης μίλησε επίσης για την αναδοχή και την υιοθεσία στην Ελλάδα. «Στην Ελλάδα για να υιοθετήσεις ένα παιδάκι πρέπει να έχεις μπάρμπα στην Κορώνη. Πρέπει να πληροίς τις 242 προϋποθέσεις που δεν είναι κι όλες απαραίτητες. Κάποιες είναι πολύ σωστές, αλλά άλλες δεν είναι απαραίτητες. Καλά κάνουν μέχρι έναν βαθμό, πρέπει να υπάρχουν πολύ αυστηρές προϋποθέσεις», ανέφερε στη συνέχεια η Έλενα Ακρίτα.
«Όμως πρέπει να καταλάβουμε ότι ένα σπίτι είναι καλύτερο από ένα ίδρυμα», τόνισε η Έλενα Ακρίτα. «Η θαλπωρή ενός σπιτιού είναι σημαντική και το κράτος όλα αυτά τα χρόνια κάνει ό,τι μπορεί για να μας τη στερήσει», επεσήμανε ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στην τεκνοθεσία από τα ομόφυλα ζευγάρια.
«Η πολιτεία οφείλει να αντιμετωπίσει το θέμα της υιοθεσίας και της αναδοχής και εμείς ως άνθρωποι που είμαστε ή θέλουμε να γίνουμε γονείς πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε γι’ αυτό. Είναι υποχρέωσή μας, είναι καθήκον και χρεός μας. Είναι ντροπή στην εποχή αυτή να μιλάμε για άτομα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και να τους απαγορεύουμε να μεγαλώνουν ένα παιδί. Η τεκνοθεσία είναι ιερή. Δύο στρέιτ δεν είναι απαραίτητα καλοί γονείς, ούτε δύο γκέι είναι απαραίτητα καλοί γονείς.
Αυτή όμως η καταλληλότητα της ψυχής, της καρδιάς και της δοτικότητας, αυτή η βεντάλια πρέπει να ανοίξει και να αγκαλιάσει όλους τους ανθρώπους που θέλουν να γίνουν γονείς», επεσήμανε η Έλενα Ακρίτα.
