Προσοχή, ακολουθεί σεντόνι… όσοι δεν έχουν σχέση με το Τσιρίγο ας μην μπουν στον κόπο να το διαβάσουν, δεν θα καταλάβουν τη συζήτηση.
Παρακολουθώ κι εγώ εδώ και μέρες την ιστορία της Επιτροπής Εγχωρίου καθώς και τις εκατέρωθεν δημοσιεύσεις. Να διευκρινίσω δε από την αρχή, ότι θεωρώ τον Σπύρο φίλο μου (τον ξέρω καμιά 30 χρόνια) και εξαίρετο στη δουλειά του. Παρ’ όλα αυτά, αν πίστευα ότι έχει άδικο, ως φίλος του, θα του το έλεγα (όχι μέσω FB κατ’ ανάγκην) γιατί το ένα φυσικά δεν αναιρεί το άλλο.
Για τον ρόλο του Σπύρου στην ανάδειξη της Χύτρας δεν θα γράψω τίποτε, τα έχουν ήδη πει αναλυτικά άλλοι. Πριν τον Σπύρο, στη Χύτρα απλώς πήγαιναν οι διάφοροι φίλοι και γνωστοί για συρτή τον Σεπτέμβρη. Τόσο απλά.
Το θέμα μου όμως δεν είναι αυτό. Με αφορμή την ιστορία αυτή, βγήκαν στην επιφάνεια διάφορα θέματα που νομίζω πως αξίζουν συζήτησης. Ας τα δούμε ένα – ένα:
Ειπώθηκε πως η Εγχώριος έχει υποχρέωση να απαιτεί κάποιο αντίτιμο για εκτάσεις / μέρη που ελέγχει από όσους τα εκμεταλλεύονται. Ακούγεται εύλογο, αλλά η διατύπωση κρύβει κάποιες παγίδες.
Πρώτον, η Εγχώριος δεν έχει υποχρέωση, έχει ίσως δικαίωμα. Η διαφορά είναι μεγάλη, γιατί το δικαίωμα είναι κάτι που το ασκείς ΑΝ θέλεις, ενώ την υποχρέωση ΠΡΕΠΕΙ να την ασκήσεις. Κατά τη γνώμη μου λοιπόν η Εγχώριος έχει το δικαίωμα και όχι την υποχρέωση να διεκδικεί μισθώματα, κλπ και αυτό καλό θα είναι να ξεκαθαριστεί.
Δεύτερον. Το μίσθωμα προϋποθέτει την παραχώρηση κάποιου χώρου. Στις παραλίες αυτό είναι σαφές. Η Εγχώριος παραχωρεί την χρήση κάποιας συγκεκριμένης έκτασης ώστε εκεί ένας επιχειρηματίας να μπορεί να τοποθετήσει ομπρέλες, ξαπλώστρες, να εγκαταστήσει μια φορητή καντίνα κλπ. Ο επιχειρηματίας επωφελείται από την αποκλειστική χρήση οριοθετημένου χώρου για να αναπτύξει δραστηριότητα προς όφελος του. Στον χώρο αυτόν, δεν μπορεί να εγκατασταθεί και κάποιος άλλος προφανώς, δεδομένου ότι έχει εκχωρηθεί η χρήση του.
Στη σπηλιά της Χύτρας ποιο ακριβώς είναι το μίσθιο; Το κενό / αέρας που προσδιορίζει τη σπηλιά; Ή η θάλασσα; Μπορεί να αποκλείσει ο όποιος επιχειρηματίας κάποιον άλλον να φέρει κι άλλους επισκέπτες;
Ο Σπύρος (και όποιος άλλος) παρέχει υπηρεσίες που δεν συναρτώνται από την αποκλειστική χρήση κάποιου χώρου. Μεταφέρει με το σκάφος του επισκέπτες, και τους ξεναγεί σε έναν χώρο. Η αμοιβή του λοιπόν είναι η παροχή υπηρεσίας της μεταφοράς και της ξενάγησης, όχι της αποκλειστικής χρήσης του χώρου.
Θέλω να πω, την ίδια αμοιβή θα μπορούσε να ζητήσει για να πάει επισκέπτες σε άλλα σημεία του νησιού μη προσβάσιμα από στεριά. Πάλι θα επενέβαινε η Εγχώριος; Για ποιο λόγο; Τι παρέχει ως αντάλλαγμα στον επιχειρηματία στην περίπτωση αυτή για να διεκδικεί ανταμοιβή;
Η ιδέα ότι η Εγχώριος μπορεί να επιβάλει αντίτιμο ακόμη και σε περιπτώσεις που δεν παρέχει κάτι είναι κατά τη γνώμη μου αρκετά προβληματική. Γιατί να σταματήσει στη Χύτρα; Τα μονοπάτια που έχει υποστηρίξει το ΚΙΠΑ δεν περνούν από εκτάσεις της Εγχωρίου; Και αυτά λοιπόν θα είναι αντικείμενο διεκδίκησης αντιτίμου; Εάν ένα τουριστικό γραφείο οργανώσει μια ξενάγηση στην Κάτω Χώρα στο Μυλοπόταμο θα πρέπει να καταβάλει αντίτιμο; Εάν το ίδιο γραφείο φέρει μετά για καφέ τους επισκέπτες στο Belvedere να βλέπουν το κάστρο και τη θέα θα πρέπει να καταβάλει αντίτιμο; Είμαι σίγουρος πως κάτι τέτοιο δεν είναι στις σκέψεις των ανθρώπων της Επιτροπής, απλώς το αναφέρω για να δείξω πως ο δρόμος που πήγε να ανοίξει με τη Χύτρα οδηγεί σε παράλογα μονοπάτια.
Πάμε τώρα σε ένα άλλο θέμα. Ειπώθηκε πως στόχος της Εγχωρίου είναι να εξασφαλίζει έσοδα για την απρόσκοπτη λειτουργία της και την στήριξη του νησιού. Σωστό. Είναι όμως η λειτουργία της Εγχωρίου αυτοσκοπός ή αποσκοπεί στην προστασία (και οχι μόνον στην ενίσχυση της επιχειρηματικότητας άκριτα) του νησιού, στη δημιουργία όρων βιώσιμης ανάπτυξης και στήριξης δραστηριοτήτων που θα κρατήσουν νέο κόσμο στο νησί;
Η Εγχώριος έχει τις δυνατότητες να επηρεάσει σημαντικά την αναπτυξιακή προοπτική του νησιού και να συνεισφέρει στη δημιουργία όρων βιώσιμης ανάπτυξης, που να σέβεται και να προστατεύει το βασικό πλεονέκτημα των Κυθήρων, δηλαδή το ιδιαίτερο φυσικό τους κάλλος που δεν είναι μονοσήμαντο (δεν περιορίζεται δηλαδή σε απλως 4-5 καλές παραλίες). Αυτό προϋποθέτει βέβαια σχεδιασμό, συνεισφορά όλων των φορέων του νησιού, αξιοποίηση γνώσεων εξειδικευμένων ανθρώπων, και κυρίως ενεργό εμπλοκή των ανθρώπων.
Αλλά για αυτά, σε επόμενο σεντόνι.
Δημιουργός του άρθρου:
