Απόψε το βράδυ θα γίνει Ταϊλάνδη

γιατί όμως;

………………………………………..

η Ταϊλάνδη (το παλιό Σιάμ) είχε

στρατιωτική δικτατορία που κυβερνούσε τη χώρα από τα 1963, με επικεφαλής τον στρατάρχη Θάνομ Κιτικαχόρν.

………………………………………..

οι χουνταιοι όμως, χοντροκεφάλοι και άσχετοι όπως ήταν,

και με την ιδέα ότι τα ξέρουν όλα,

τα έχουν κάνει θάλασσα στην οικονομία

και

έχουν φέρει τη χώρα σε απελπιστική κατάσταση

………………………………………..

και ως γνωστό η φτώχεια φέρνει γκρίνια

………………………………………..

και σα να μην έφταναν αυτά ο αυταρχισμός όλο και μεγάλωνε

………………………………………..

το πιο προοδευτικό κομμάτι της χώρας είναι οι φοιτητές που παρά την

παραδοσιακή συντηρητικότητα τους

καταλαβαίνουν

βλέπουν

και νιώθουν, τι γίνεται και που πάει η χώρα

………………………………………..

τα πανεπιστήμια μετατρέπονται σε χώρους πολιτικών ζυμώσεων

………………………………………..

έτσι διαμορφώνεται μια κουλτούρα, μια συλλογική συνείδηση

ότι ΑΥΤΟΙ (οι φοιτητές) έχουν την τιμή και την ευθύνη

ως νέα γενιά, να αλλάξουν την κατάσταση

………………………………………..

δειλά – δειλά κάποιοι κάνουν κάτι μικροαπόπειρες να βγουν στους δρόμους απ την άνοιξη του 1973,

με αίτημα τον εκδημοκρατισμό, αλλά οι δυνάμεις τις αστυνομίας τους διαλύουν εύκολα

………………………………………..

Στις 6 Οκτωβρίου 1973, με αφορμή μια μικροδιαδήλωση 20 φοιτητών υπέρ των συνταγματικών ελευθεριών,

η αστυνομία προχώρησε στη σύλληψη

11 εξ αυτών,

ενώ παράλληλα απαγορεύτηκαν οι συναθροίσεις άνω των 5 ατόμων.

………………………………………..

ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

………………………………………..

άρχισαν να γίνονται διαδηλώσεις ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ.

και ήταν κάθε μέρα και πιο μεγάλες σε όγκο και παλμό

………………………………………..

σε λίγο στο χορό των διαδηλώσεων μπήκαν και οι μαθητές

και όπως καταλαβαίνετε οι συγκεντρώσεις εκτοξεύτηκαν από άποψη όγκου και παλμού

………………………………………..

Ώσπου στις 13 Οκτωβρίου 1973,

σχεδόν 500.000 άνθρωποι διαδήλωσαν στο κέντρο της Μπανγκόκ.

Είναι μέχρι και σήμερα η μεγαλύτερη πολιτική συγκέντρωση που είχε καταγραφεί ποτέ στην ιστορία της χώρας.

………………………………………..

Η αστυνομία προσπάθησε να τους διαλύσει ρίχνοντας δακρυγόνα και σύντομα

όλη η πόλη μετατράπηκε κυριολεκτικά σε πεδίο μάχης.

η κατάσταση έγινε ανεξέλεγκτη.

………………………………………..

Τα ξημερώματα της επομένης, 14 Οκτωβρίου,

το καθεστώς βγάζει τα τεθωρακισμένα στους δρόμους

(σας θυμίζει κάτι;)

………………………………………..

λίγο αργότερα ο στρατός άνοιξε πυρ εναντίον των διαδηλωτών, σκοτώνοντας τουλάχιστον 77 από αυτούς και τραυματίζοντας εκατοντάδες άλλους,

ενώ

αλεξιπτωτιστές καταλάμβαναν το Πανεπιστήμιο Θαμασάτ, που αποτελούσε το προπύργιο της αντιδικτατορικής φοιτητικής εξέγερσης.

………………………………………..

Παρ’ όλα αυτά, οι νεοι της Ταϊλάνδης δεν λύγισαν, δεν κώλωσαν.

Συνέχισαν εκεί, να μάχονται ολόκληρη τη μέρα

………………………………………..

Μπροστά στην κρισιμότητα της κατάστασης και νιώθοντας να τρίζουν πλέον τα θεμέλια του ίδιου του θρόνου ο βασιλιάς της Ταϊλάνδης Μπουμιμπόλ,

αποφάσισε να αποσύρει την υποστήριξη του στο δικτατορικό καθεστώς

και πιέζει τον Θάνομ να παραιτηθεί από την πρωθυπουργία,

βάζοντας στη θέση του τον συντηρητικό μεν,

αλλά συμπαθή στις φοιτητικές μάζες,

πρύτανη του πανεπιστημίου, Σάνια θαμασάκ.

………………………………………..

στις 16 Οκτωβρίου ο δικτάτορας συνοδευόμενος από τον γιο του, συνταγματάρχη Ναρόγκ Κιτικαχόρν, διοικητή των ΜΑΤ,

και τον συμπέθερο του, στρατάρχη Πραπάτ Σαρουσαθιάν

-«οι τρεις πιο μισητοί άνθρωποι της Ταϊλάνδης»-,

εγκατέλειψαν κρυφά τη χώρα.

είναι το τέλος της δικτατορίας στη Ταϊλάνδη που συγκλόνισε όλο τον κόσμο

και έδειξε το δρόμο…

………………………………………..

περίπου ένα μήνα μετά,

οι έγκλειστοι στο Μετσόβιο, θα φωνάξουν το ιστορικό

«ΑΠΟΨΕ ΤΟ ΒΡΑΔΥ, ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΑΪΛΑΝΔΗ».