«Silver Alert. Εξαφανίστηκε και αναζητείται γηραιά κυρία η οποία παρουσιάζει κενά μνήμης. Αγνοεί την πλούσια θετική προϊστορία της, θυμάται μόνο κάτι από το βασιλικό παρελθόν της, δεν κάνει απολύτως τίποτα και αναπολεί παλαιά μεγαλεία. Την κηδεμονία της έχει αναλάβει κάποιος που αυτοαποκαλείται «πλανητάρχης» και της χρεώνει όλα του τα έξοδα. Η κυρία ακούει (όταν ακούει, κάτι που δεν είναι σίγουρο) στο κατ’ ευφημισμό όνομα «Ενωμένη Ευρώπη». Παρακαλείται όποιος γνωρίζει κάτι για την τύχη της να επικοινωνήσει με τους οικείους της»…
Ίσως είναι σκληρή μια τέτοια περιγραφή, αλλά δεν είναι άδικη για τη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση. Η κάποτε πιο ελπιδοφόρα θεσμική κοινωνικοπολιτική μετεξέλιξη, εδώ και χρόνια έχει βαλτώσει. Έχει μετατραπεί σε έναν αργοκίνητο γραφειοκρατικό μηχανισμό ο οποίος δεν έχει τίποτα το προωθητικό, αλλά δίνει μάχες οπισθοφυλακής. Η σημερινή ΕΕ έχει χάσει τη λάμψη της σε πολλά επίπεδα. Είναι κυρίως μια νομισματική Ένωση και πολύ λιγότερο οτιδήποτε άλλο. Λειτούργησε ακραία τιμωρητικά κατά κρατών-μελών (ανάμεσά τους η Ελλάδα) προτάσσοντας το συμφέρον των τραπεζών της. Πλέον έχει υποχωρήσει σημαντικά η θετική της εικόνα, ήδη η Μεγάλη Βρετανία αποχώρησε, ενώ κόμματα και πολιτικοί που εκφράζουν ευρωσκεπτικιστικές απόψεις ισχυροποιούνται εκλογικά παντού (όπως συνέβση στις πρόσφατες εκλογές στη Γαλλία, με τη ρητορική Λεπέν και Μελανσόν).
Η Ευρωπαϊκή Ένωση πλέον κάνει τα στραβά μάτια για πολλές ενέργειες που κινούνται αντίθετα από τις δημοκρατικές διακηρύξεις της. Χαρακτηριστικές είναι η απαγόρευση των εκτρώσεων σε Πολωνία και Ουγγαρία, αλλά και η καταπάτηση της ελευθερίας του Τύπου, με πιο ακραία την Ουγγαρία του Όρμπαν. Η Ευρώπη αυτή δεν τολμά να επιβάλει κυρώσεις ούτε καν κατά της Τουρκίας η οποία κατέχει παράνομα έδαφος χώρας – μέλους της ΕΕ και απειλεί άλλη χώρα με πόλεμο αν ασκήσει διεθνώς κατοχυρωμένα δικαιώματά της.
Αυτή η Ευρώπη πολύ πρόσφατα έδωσε δείγματα έλλειψης πρόνοιας διότι δεν έχει φροντίσει να θωρακίσει την οικονομία και την κοινωνία της. Πριν από λίγους μήνες όλοι διαπιστώσαμε ότι η αυτοκινητοβιομηχανία της (βασικός τομέας παραγωγής πλούτου στην ΕΕ) αδυνατούσε να ανταποκριθεί στις παραγγελίες διότι δεν παρήγαγε ημιαγωγούς! Εκ των υστέρων η κυρία Φόν ντερ Λάιεν ανακοίνωσε ενέργειες που έχουν στόχο να καλυφθεί το κενό…
Μετά την εισβολή στην Ουκρανία η ΕΕ «ανακάλυψε» ότι είναι εξαρτημένη σε μεγάλο βαθμό από τα προϊόντα ενέργειας που αγοράζει από τη Ρωσία. Επίσης «ανακάλυψε» ότι στην ουσία έχει εκχωρήσει την άμυνά της στις ΗΠΑ. Σήμερα η ΕΕ άγεται και φέρεται χωρίς σαφή πολιτική και με κριτήριο τα επιμέρους συμφέροντα ισχυρών ομάδων πίεσης. Έτσι αποκλείονται οι ρωσικές ομάδες από τις ευρωπαϊκές αθλητικές διοργανώσεις, αλλά ταυτόχρονα οι Βρυξέλλες κάνουν τα «στραβά μάτια» στους εφοπλιστές που μεταφέρουν το ρωσικό πετρέλαιο…
Αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση που όλοι ονειρευτήκαμε; Προσωπικά στηρίζω χωρίς καμία υποσημείωση την ευρωπαϊκή ιδέα, αλλά με έχει απογοητεύσει η απόλυτη ανικανότητα εδώ και χρόνια των ευρωπαϊκών ηγεσιών που κινούνται με κριτήριο την τοπική εκλογική τους πελατεία και όχι το σύνολο της Ευρώπης.
Τι ζητά λοιπόν ο κάθε ένας από εμάς, ο απλός Ευρωπαίος πολίτης; Ζητά μια διεθνική οντότητα η οποία να μπορεί να μας διασφαλίσει την ειρήνη, την ευημερία, τα δημοκρατικά δικαιώματα, την προστασία του περιβάλλοντος και ένα ποιοτικό επίπεδο διαβίωσης. Όσο οι ηγεσίες δεν ανταποκρίνονται σε αυτά τα απλά ζητούμενα, πολύ περισσότερο όταν βρίσκονται σε απόλυτη απόσταση από κάθε τέτοια προοπτική, τόσο θα αυξάνονται οι διαλυτικές τάσεις.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε χρειαζόμαστε μια ισχυρή και ενωμένη Ευρώπη. Αυτό όμως δεν επιτυγχάνεται με ευχολόγια αλλά με συγκεκριμένες ενέργειες. Τις οποίες αγωνιώ να τις διακρίνω. Ψάχνω την Ευρώπη που ονειρεύτηκα. Αγνοείται…
Του Γιάννη Κορωναίου
Δημιουργός του άρθρου:
Δημοσιογράφος
