Ήταν στη διάρκεια της πρότασης μομφής του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ εναντίον της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Το μπάχαλο του επιτελικού κράτους της Δεξιάς στη διάρκεια του πρόσφατου χιονιά ήταν ένα από τα θέματα που ήθελε να αναδείξει η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Υπήρχαν και πάρα πολλά άλλα που ακούσαμε τεκμηριωμένα το τριήμερο αυτό. Άλλα τα γνωρίζαμε και άλλα όχι.
Βρέθηκε, όμως, ο Πολάκης στο διάβα της κοινοβουλευτικής ομάδας. Για άλλη μια φορά εμφανίστηκε ο από μηχανής θεός της Νέας Δημοκρατίας για να την ξελασπώσει από την κριτική που της ασκήθηκε στη διάρκεια της τριήμερης κοινοβουλευτικής διαδικασίας. Και με «μάτσο» τρόπο που προσβάλλει βαθιά τις αξίες της Αριστεράς και τον πολιτισμό των προοδευτικών πολιτών αυτής της χώρας, στους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να απευθυνθεί και να κερδίσει.
Δεν επρόκειτο για λαϊκιστικό ακτιβισμό ή για λόγια του πεζοδρομίου, όπως χαρακτηρίστηκαν τα λόγια του. Ηταν ακραία σεξιστικός λόγος, που, όπως πολλές φορές έχουμε υποστηρίξει, είναι κρίκος της αλυσίδας της έμφυλης βίας που βιώνουν οι γυναίκες και οι κάθε μορφής θηλυκότητες. Είναι σκαλί για τον τελευταίο κρίκο: το έμφυλο έγκλημα. Και από τη μια πετυχαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ρούμπο με την ευαισθησία που δείχνει για τις γυναικοκτονίες και την τροπολογία του για την ποινική αναγνώρισή τους και από την άλλη εμφανίζεται η τοξική αρρενωπότητα του Πολάκη, με τη γνωστή προτροπή.
Την επόμενη ημέρα, το τσίγκινο σώβρακο ήταν η πρώτη είδηση. Ξεχάστηκε όλη η κριτική που ασκήθηκε από την κοινοβουλευτική ομάδα και τον Αλέξη Τσίπρα. Ο Πολάκης φαντάζομαι για προσωπικούς του λόγους και για το δικό του ακροατήριο, που δεν αμφιβάλλω ότι υπάρχει, έχυσε όλο το γάλα από την καρδάρα. Και έκανε πολλά μέλη αυτού του κόμματος να ντρέπονται βαθιά για τον λόγο που εκπέμπουν κεντρικά του στελέχη. Και εμάς τις φεμινίστριες, όσες βρισκόμαστε μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ, να αναρωτιόμαστε τι στο καλό παλεύουμε μέσα στην κοινωνία, όταν το κόμμα της Αριστεράς καλύπτει ανάλογα φαινόμενα.
