Μαζική η συγκέντρωση στη Χώρα Κυθήρων για την Παλαιστίνη

Στο πλαίσιο της πανελλαδικής «Ημέρας Δράσης σε νησιά και τουριστικούς προορισμούς» για την Παλαιστίνη, στις 10 Αυγούστου, δεκάδες κάτοικοι και επισκέπτες των Κυθήρων συγκεντρώθηκαν το βράδυ του Σαββάτου στην πλατεία Στάη, μπροστά από το Δημαρχείο στη Χώρα.

Η εκδήλωση, μέρος των πανελλαδικών δράσεων του κινήματος αλληλεγγύης, είχε στόχο να αναδείξει τη συνεχιζόμενη ανθρωπιστική κρίση στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη. Στη διάρκεια της βραδιάς, διαβάστηκαν κείμενα που περιέγραφαν τις επιπτώσεις της πολιορκίας, των βομβαρδισμών και του αποκλεισμού της ανθρωπιστικής βοήθειας, κάνοντας αναδρομή και στα αίτια της μακρόχρονης σύγκρουσης.

Ομιλητές αναφέρθηκαν σε γεγονότα των τελευταίων μηνών, κάνοντας λόγο για γενοκτονία που δεν ξεκίνησε στις 7 Οκτωβρίου 2023, αλλά αποτελεί συνέχεια δεκαετιών εκτοπισμών, καταπίεσης και κατοχής. Επικρίθηκε η στάση των κυβερνήσεων που, όπως ειπώθηκε, συνεχίζουν να στηρίζουν πολιτικά και στρατιωτικά το Ισραήλ, ενώ έγινε ιδιαίτερη μνεία στις διεθνείς κινητοποιήσεις και στις πράξεις αλληλεγγύης από πολίτες και κινήματα ανά τον κόσμο.

Η συγκέντρωση στα Κύθηρα, με παλαιστινιακές σημαίες και έντονη συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας, έστειλε το μήνυμα: «Λευτεριά στην Παλαιστίνη – Λευτεριά σε μας».
Οι διοργανωτές τόνισαν ότι οι δράσεις ενημέρωσης και αλληλεγγύης θα συνεχιστούν, καλώντας τους πολίτες να μην μείνουν σιωπηλοί απέναντι στα εγκλήματα που διαπράττονται.

Παραθέτουμε τα κείμενα που αναγνώστηκαν στην ελληνική και αγγλική γλώσσα.

ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Τους τελευταίους είκοσι δύο μήνες είμαστε μάρτυρες ενός πρωτόγνωρου στα παγκόσμια χρονικά γεγονότος: παρακολουθούμε μια γενοκτονία σε ζωντανή μετάδοση. Δεν είναι η πρώτη, ούτε η μόνη, που συντελείται στον πλανήτη: έξι εκατομμύρια Εβραίοι κάηκαν στους φούρνους των στρατόπεδων εξόντωσης του Τρίτου Ράιχ, εκατοντάδες χιλιάδες Σουδανοί έχουν αφανιστεί εξαιτίας μιας εμφύλιας σύρραξης που εξυπηρετεί συμφέροντα τρίτων, μια παραστρατιωτική οργάνωση σφάζει χωρικούς στο ανατολικό Κονγκό…..

Κι εμείς δεν ξέρουμε τίποτα.

Κι οι Γερμανοί το 1939 δεν ήξεραν τίποτα.

Όμως για το έγκλημα ενάντια στην ανθρωπότητα που συντελείται κάθε μέρα στην Γάζα και στη Δυτική Όχθη, κανένας και καμία από μας δεν έχει την πολυτέλεια να πει ότι δεν ήξερε. Όλοι και όλες ξέρουμε. Εδώ και πέντε μήνες, από τότε που το Ισραήλ απαγόρευσε την είσοδο οποιασδήποτε ανθρωπιστικής βοήθειας, παρακολουθούμε ένα λαό να λιμοκτονεί, ανθρώπους να τους πυροβολούν ενώ στέκονται στην ουρά για να γεμίσουν το πιάτο τους με λίγο ρύζι ή μακαρόνια. Πριν δυο μέρες αποφάσισαν την πλήρη στρατιωτική κατάληψη της Λωρίδας, προχωρώντας το σχέδιο τους να διώξουν ή/και να εξοντώσουν τους Παλαιστίνιους. Και να γίνει πραγματικότητα το όνειρο του Τραμπ, μια ακόμη Ριβιέρα γεμάτη ουρανοξύστες και πισίνες.

Στο μεταξύ οι αυτοκτονίες των Ισραηλινών στρατιωτών, αυτών που τους σάλεψε με τα όσα έχουν διαπράξει τους τελευταίους μήνες, αποκαλύπτονται σε μορφή τσουνάμι. Υπάρχουν όμως και οι άλλοι, εκείνοι που αρέσκονται να φωτογραφίζονται αγκαλιά με τα ξεκοιλιασμένα αρκουδάκια ή φορώντας τα εσωρούχα των γυναικών των οποίων τα σπίτια ρήμαξαν οι βόμβες και οι μπουλντόζες.

«Με εκπλήσσει συνεχώς η απανθρωπιά του ανθρώπου προς τον άνθρωπο» έγραφε ο Πρίμο Λεβί, που επιβίωσε από τη μεγαλύτερη κόλαση, το στρατόπεδο εξόντωσης τους Αουσβιτς. Όταν η ανθρωπότητα έμαθε το τι είχε συμβεί έκραξε «Ποτέ ξανά αυτή η φρίκη».

Σήμερα, ογδόντα χρόνια μετά, βλέπουμε στις οθόνες μας αυτούς που έχουν οικειοποιηθεί τη μνήμη της φρίκης, να μετατρέπουν τη Γάζα, τη μεγαλύτερη ανοιχτή φυλακή στον κόσμο – γιατί αυτό ήταν η Γάζα ΠΡΙΝ την 7^η Οκτώβρη – σε ένα στρατόπεδο εξόντωσης με τελικό στόχο και πάλι την Τελική Λύση: τον αφανισμό όλων των Παλαιστινίων από τη γη «τους». Νοσοκομεία και σχολεία βομβαρδίζονται, 400.000 αγνοούνται, οικογένειες βρίσκονται θαμμένες αγκαλιά κάτω από τα ερείπια). Ζώνες που ο στρατός κατοχής έχει ορίσει ως ασφαλείς, βομβαρδίζονται, παιδιά καίγονται ζωντανά μέσα στις σκηνές τους..

Αυτές οι εικόνες θα μας στοιχειώνουν αν δεν κάνουμε κάτι αύριο, αυτό που θα έπρεπε να είχαμε κάνει χτες. Αλλιώς θα καταλήξουμε να παραφράσουμε τον Πρίμο Λεβί:

«Υπάρχει η Γάζα, άρα δεν υπάρχει Θεός».

Να ξεκινήσουμε με το αυτονόητο: ΔΕΝ ΑΡΧΙΣΕ την 7^η Οκτώβρη του 2023. Άρχισε το 1917, όταν οι Βρετανοί αποφάσισαν να βρουν ένα ‘σπίτι’ για την εβραϊκή διασπορά στην Ευρώπη, Κι αυτό το σπίτι ήταν η, υπό βρετανική τότε κατοχή, Παλαιστίνη.

Πριν τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο ελάχιστοι Εβραίοι πείστηκαν να μετακινηθούν, όμως μετά τις ναζιστικές φρικαλεότητες και την καταλήστευση των περιουσιών τους, χιλιάδες επιζήσαντες έφυγαν με πλοία  για την Παλαιστίνη. Οι Παλαιστίνιοι υποδέχτηκαν τους κατατρεγμένους…..

για να βρεθούν την επόμενη μέρα οι ίδιοι χωρίς σπίτι.

Η Νάκμπα, γνωστή και ως Παλαιστινιακή Καταστροφή, ήταν η καταστροφή της παλαιστινιακής κοινωνίας και πατρίδας το 1948.  Σιωνιστικές πολιτοφυλακές με τη βοήθεια παραστρατιωτικών και του βρετανικού στρατού, κατέστρεψαν περισσότερα από 500 χωριά, έδιωξαν τους κατοίκους από την περιοχή χωρίς δικαίωμα επιστροφής, και περιόρισαν τους εναπομείναντες Παλαιστίνιους στη Λωρίδα της Γάζας και τη Δυτική Όχθη του Ιορδάνη.

Έτσι δημιουργήθηκε το κράτος του Ισραήλ. Τα επόμενα εβδομήντα χρόνια κατέλαβε  εδάφη από τις γειτονικές χώρες, Ιορδανία, Λίβανο, Συρία, Αίγυπτο, εκτοπίζοντας συνεχώς τους Παλαιστίνιους, και περιορίζοντας τους σε λιγότερο από το ένα τρίτο των εδαφών που είχαν συμφωνηθεί το 1967. Έχτισαν έναν τσιμεντένιο τοίχο γύρω από τη Γάζα, μετατρέποντας την σε μια τεράστια φυλακή από όπου ο ισραηλινός στρατός αποφάσιζε ποιος μπορούσε να μπει ή να βγει. Και κάπως έτσι, κατακερμάτισαν τη Δυτική Όχθη, αφήνοντας εντελώς ανεξέλεγκτους τους φανατικούς έποικους να τραμπουκίζουν, να γκρεμίζουν σπίτια, να εκδιώχνουν, ενίοτε δε και να σκοτώνουν. Πολύ πρόσφατο παράδειγμα η δολοφονία του τριαντα ενός χρονών δασκάλου Αουνταχ Χαθαλίν από τον έποικο Λεβί,  στις 28 Ιουλίου. Παρ ότι υπήρχαν πλήθος αποδεικτικά στοιχεία, ο Λεβί αθωώθηκε πανηγυρικά από το ισραηλινό δικαστήριο και κυκλοφορεί ελεύθερος.

Υπάρχουν ατέλειωτες ιστορίες πόνου, από τον καθημερινό εξευτελισμό στα φυλάκια που φυτρώνουν σαν μανιτάρια στη Δυτική Όχθη μέχρι την αποκλεισμένη Γάζα την οποία οι Ισραηλινοί βομβάρδιζαν όποτε τους κάπνιζε. Τις αιωνόβιες ελιές που έκοβαν, τα χωράφια που δηλητηρίαζαν το νερό, τα μαγαζιά που έκαιγαν, τους ανθρώπους που σκότωσαν, δυο χιλιάδες τουλάχιστον οι νεκροί κάθε χρόνο – χώρια οι ανάπηροι, οι ακρωτηριασμένοι. Συνεχείς προσπάθειες να βρεθεί κάποια λύση, που δεν βρέθηκε ποτέ γιατί, απ΄ ότι φάνηκε, σκοπός ήταν η Τελική Λύση.

Όχι, ΔΕΝ ΑΡΧΙΣΕ στις 7 Οκτώβρη του  2023.

Οι Ισραηλινοί, στην επίθεση που ακολούθησε την επομένη της 7^η Οκτωβρίου, ξεπερνούν κάθε μέρα τον εαυτό τους σε φρικαλεότητα και κτηνωδία. Πόσο μακρινή μοιάζει τώρα η πρώτη επίθεση ενάντια στο νοσοκομείο Aλ Ακσα στις 14 Οκτωβρίου 2023. Έγκλημα πολέμου, αναφώνησαν όλοι, να βομβαρδίζεις ένα νοσοκομείο γεμάτο τραυματισμένους αμάχους. Από τότε ακολούθησαν εικόνες παιδιών που αιμορραγούν πεσμένα στο πάτωμα του νοσοκομείου, μανάδων που σκύβουν να πάρουν μια τελευταία αγκαλιά τα νεκρά παιδιά τους. Χειρουργεία έγιναν χωρίς αναισθησία, γιατροί δεμένοι πισθάγκωνα οδηγούνται στα ισραηλινά κολαστήρια γιατί αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν τους ασθενείς τους. Σήμερα έχουν ισοπεδωθεί πάνω από 500 ιατρικές μονάδες και τα ελάχιστα νοσοκομεία που απέμειναν λειτουργούν υποτυπωδώς.  Η τύχη του Xουσάμ Αμπου Σαφίγια, διευθυντή του νοσοκομείου Καμάλ Αντουάν στη Βόρεια Γάζα που τον απήγαγε το IDF, αγνοείται ακόμα.

Στην αρχή όλοι μιλούσαν για το σαρωτικό βομβαρδισμό carpet bombing. Οι βόμβες κατεδάφιζαν ολόκληρα τετράγωνα, θάβοντας κάτω από τα ερείπια συνοικίες μαζί με τους κατοίκους τους. Μετά από λίγο όμως έγινε σαφές πως στόχος των Ισραηλινών ήταν να διαλύσουν τον κοινωνικό ιστό της Γάζα. Οι βομβαρδισμοί ήταν επιλεγμένοι, και στόχευαν την παλαιστινιακή πολιτιστική ταυτότητα: καταστράφηκε ολοσχερώς το πανεπιστήμιο της Γάζα, ένα από τα μεγαλύτερα στον αραβόφωνο κόσμο, σκοτώθηκαν πανεπιστημιακοί, ποιητές, καλλιτέχνες. Οι δολοφόνοι του IDF αντιμετώπιζαν τους γιατρούς και το νοσηλευτικό και παραϊατρικό προσωπικό ως εχθρούς που έπρεπε να εξολοθρεύσουν. Νοσοκομειακά οχήματα που έσπευδαν να απεγκλωβίσουν τραυματισμένους, έγιναν από τους πιο προσφιλείς στόχους των δυνάμεων κατοχής. Δεν αποτέλεσαν εξαίρεση ούτε οι αποστολές ξένων ανθρωπιστικών οργανώσεων. Πολλά μέλη τέτοιων αποστολών έπεσαν θύματα ισραηλινών πυρών.

Στον πόλεμο λένε πως το πρώτο θύμα είναι η αλήθεια. Στη γενοκτονία το πρώτο θύμα είναι αυτοί που προσπαθούν να μας πουν την αλήθεια.

Από τις πρώτες μέρες οι δημοσιογράφοι ήταν ο πρώτος στόχος για τις δυνάμεις κατοχής: ενώ το να φοράει κάποιος το γιλέκο με τη λέξη PRESS υποτίθεται πως προστατεύει στη μέση μιας σύγκρουσης, στη Γάζα συνέβη ακριβώς το αντίθετο: ο φωτογράφος  Αζάιζα Μοτάζ κινηματογραφεί τους στρατιώτες του IDF που τον σημαδεύουν και τον πυροβολούν την ώρα που προσπαθεί να ξεφύγει.

Καθώς το Ισραήλ από την πρώτη στιγμή έχει απαγορεύσει την είσοδο οποιουδήποτε δημοσιογράφου στη Λωρίδα και σε κάθε ερώτηση ‘γιατί συμβαίνει αυτό;’ Απαντάει ‘μα αν θέλετε να μάθετε κάτι θα σας το πούμε εμείς’, το βαρύ έργο της καταγραφής και της ενημέρωσης το έχουν αναλάβει οι Παλαιστίνιοι. Με πολύ βαρύ τίμημα. Πάνω από 200 δημοσιογράφοι έχουν χάσει τη ζωή τους κατά τη διάρκεια των 22 μηνών, μακράν ο μεγαλύτερος αριθμός που έχει ποτέ καταγραφεί κατά τη διάρκεια μιας ένοπλης σύγκρουσης. Οι Ισραηλινοί δεν δίστασαν να δολοφονήσουν σε στοχευμένη επίθεση ούτε την 11χρονη μπλόγκερ Γιακίν Χαμμάντ, που εμψύχωνε τους συμπατριώτες της και ενέπνεε τους ακόλουθους της στα κοινωνικά δίκτυα.

Οι στρατιώτες του IDF φαίνεται να έχουν ιδιαίτερη προτίμηση στο να σκοτώνουν παιδιά. Ξεδιάντροπα ανέβαζαν τους πρώτους μήνες reels όπου κόμπαζαν για το πόσα παιδιά ανατίναξαν ή ακόμα και εγκύους, γιατί, όπως κάποιοι από αυτούς έγραφαν, είναι διπλό το όφελος με μια σφαίρα, να σκοτώνεις δύο.

Η εξάχρονη Χιντ Ρατζάμπ δεν ονειρεύτηκε ποτέ να γίνει σύμβολο της τραγωδίας της Γάζα. Είχε μόλις τελειώσει το νηπιαγωγείο και χαιρόταν που το φθινόπωρο του 2023 θα πήγαινε στο δημοτικό. Στις 29 Ιανουαρίου του 2024 μέλη της οικογένειας της επέβαιναν σε ένα αυτοκίνητο που τους μετέφερε από τον Βορρά, στην υποτιθέμενη ασφαλή ζώνη στον Νότο της Λωρίδας. Τανκ του IDF έριξαν στο αυτοκίνητο και σκότωσαν όλους, εκτός από την μικρή Χιντ, που συνομιλούσε πανικόβλητη με τους διασώστες της Παλαιστινιακής Ερυθράς Ημισελήνου, οι οποίοι προσπαθούσαν να την καθησυχάσουν. Μετά την απόσυρση των ισραηλινών δυνάμεων από το πεδίο, η Χιντ βρέθηκε νεκρή μαζί με τους διασώστες της.

Η εξάχρονη Χιντ έγινε σύνθημα, γκράφιτι σε κεντρικούς δρόμους πόλεων της Ευρώπης, όνομα αίθουσας σε αμερικάνικο πανεπιστήμιο και τραγούδι από τον ράπερ Macklemore. Ήταν μία από τα 19.000, τουλάχιστον, παιδιά που έχουν χάσει τη ζωή τους σε αυτόν τον άνισο πόλεμο, χώρια αυτά που είναι ακόμα θαμμένα κάτω από τα ερείπια, αυτά που έχουν απαχθεί, αυτά που έχουν ακρωτηριαστεί, και αυτά που έχουν υποσιτιστεί και συνεχίζουν να υποσιτίζονται στα όρια του θανάτου.

Από τις 2 Μαρτίου 2025, λίγες μέρες μετά τη μονομερή παραβίαση της εκεχειρίας από το Ισραήλ, η κυβέρνηση του εγκληματία πολέμου Νετανιάχου επέβαλε πλήρη αποκλεισμό της Γάζα από οποιαδήποτε αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας, καταδικάζοντας σε θάνατο από ασιτία δυο εκατομμυρια ανθρώπους. Το να χρησιμοποιείς την πείνα ως όπλο είναι ένα ακόμα έγκλημα πολέμου, μαζί με τα πολλά άλλα για τα οποία θα πρέπει να λογοδοτήσει το Ισραήλ στο Διεθνές Δικαστήριο, τις αποφάσεις του οποίου έχει κάνει κουρελόχαρτο με τη βοήθεια των ΗΠΑ.

Μετά από δυο μήνες, και εξαιτίας, φυσικά, της παγκόσμιας κατακραυγής στη θέα των σκελετωμένων παιδιών και γέρων, το Ισραήλ μαζί με τις ΗΠΑ έστησαν μια ανθρωπιστική οργάνωση που θα μοίραζε τρόφιμα και νερό σε συγκεκριμένα σημεία του θύλακα. Αποστεωμένοι άνθρωποι, άντρες, γυναίκες, παιδιά, γέροι, περπατούν κάθε μέρα χιλιόμετρα κάτω από τον ήλιο για ένα σακί αλεύρι ή δυο λίτρα νερό και στο τέλος της διαδρομής τους περιμένει και πάλι ο θάνατος. Σαν να μην έφταναν όλες οι ιστορίες φρίκης που έχουμε δει και διαβάσει, για τη μάνα που πήγε να δουλέψει τη βάρδια της στην παιδιατρική πτέρυγα του νοσοκομείου για να της φέρουν μετά από λίγο νεκρά τα εννιά από τα δέκα παιδιά της, τη σκιά από το κοριτσάκι που προσπαθούσε να ξεφύγει μέσα από την φλεγόμενη σκηνή, τα δυο παιδάκια πισθάγκωνα δεμένα που έσπρωξε η ισραηλινή μπουλντόζα σε έναν μαζικό τάφο και τα έθαψε ζωντανά, σύμφωνα με μαρτυρία του γιατρού Μαρκ Περλμούτερ, σαν να μην έφθαναν όλα αυτά…….

τώρα βλέπουμε κι άλλες εικόνες, και ακούμε και άλλες ιστορίες για μικρά παιδιά που πήραν το σακί με το αλεύρι ή το μπουκάλι με το νερό και μετά τα πυροβόλησαν! 900 άνθρωποι έχουν ήδη χάσει τη ζωή τους σ αυτές τις ουρές του θανάτου, εφάμιλλες με αυτές του Αουσβιτς και της Τρεμπλίνκα. «Είχαμε εντολές να πυροβολούμε όσους έρχονταν να πάρουν τρόφιμα» ομολογούν σαλταρισμένοι στρατιώτες του IDF.

Την Τετάρτη σε μία από αυτές τις πορείες θανάτου, δολοφονήθηκε ο ποδοσφαιριστής που αποκαλούσαν Παλαιστίνιο Πελέ, ο Σουλεϊμάν Αλ Ομπέιντ.

Η συνεχιζόμενη γενοκτονία στη Γάζα χώρισε στον κόσμο σε δυο στρατόπεδα:

Από τη μια, οι διαδηλώσεις των εκατοντάδων χιλιάδων σε όλες τις μεγάλες πόλεις του κόσμου, Λονδίνο, Νέα Υόρκη, Σύνδεϋ, Παρίσι, Μαδρίτη, Τόκυο, οι συγκλονιστικές καταλήψεις πανεπιστημίων στις ΗΠΑ από φοιτητές που ήξεραν ότι θα πληρώσουν βαρύ τίμημα, διαγραφές και απελάσεις, το μπλοκάρισμα πλοίων που θα έφευγαν φορτωμένα με όπλα για το  Ισραήλ στα λιμάνια της Ισπανίας, της Γαλλίας, του Μαρόκου, στην Κόσκο στον Πειραιά, η φλοτίγια που δυο φορές προσπάθησε να σπάσει τον θαλάσσιο αποκλεισμό της Γάζα, οι τέσσερεις χιλιάδες ακτιβιστές που μαζεύτηκαν στη Αίγυπτο προσπαθώντας να φτάσουν μέχρι τη Ράφα, οι δεκαπέντε χιλιάδες οδηγοί του Σουμούντ που ξεκίνησαν από τη Τυνήσία για τη Γάζα, οι εκατοντάδες ακτιβιστές που προσπαθούν κάθε χρόνο να βοηθήσουν τους κατοίκους της Δυτικής Όχθης, όλοι όσοι με κάθε τρόπο προσπαθούν να κάνουν ότι μπορούν, δωρεές, αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα, συζητήσεις, εκδηλώσεις, κάθε είδους πρωτότυπη και αυθόρμητη διαμαρτυρία.

Όπως για παράδειγμα ο ηθοποιός Daniel Perry που ξεδίπλωσε την παλαιστινιακή σημαία, στο τέλος της παράστασης, στην Βασιλική Όπερα του Λονδίνου. Tότε τον είχαν απειλήσει πως θα απολυθεί και δεν πρόκειται να βρει δουλειά. Αντί γι αυτό  182 μέλη του Βασιλικού Μπαλέτου και της Όπερας υπέγραψαν μια επιστολήκαι πίεσαν ώστε ο Διευθύνων Σύμβουλος της Βασιλικής Οπερας να ακυρώσει επίσημα οποιαδήποτε μελλοντική συνεργασία με το Ισραήλ. Καμιά προσπάθεια, κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος.

Από τη μία η κοινωνία και από την άλλη οι κυβερνήσεις: Με πρώτη και καλύτερη την κυβέρνηση των Η.Π.Α. όπου Δημοκρατικοί και Ρεμπουπλικάνοι από κοινού στηρίζουν με έναν πακτωλό χρημάτων τον πιο ηθικά αποκτηνωμένο στρατό του κόσμου, στερώντας από τους ψηφοφόρους τους, τους πολίτες των ΗΠΑ, υγεία, παιδεία και τις βασικές υπηρεσίες και αγαθά. Γιατί δεν υπάρχουν χρήματα για όλα.

Κι οι κυβερνήσεις Δύσης και Ανατολής: κάποιες συνεργάζονται. Και ποινικοποιούν ακόμα και τη διαμαρτυρία. Όπως στη Γερμανία, όπου διαδηλωτές που φορούν κεφέγια ή κρατούν την παλαιστινιακή σημαία συλλαμβάνονται και ξυλοκοπούνται. Άλλες δειλά – δειλά αλλάζουν στάση: η Ισπανία αποφασίζει να σταμάτησει να στέλνει όπλα στο Ισραήλ, η Γαλλία σκέφτεται κι αυτή να αναγνωρίσει το παλαιστινιακό κράτος, μετά από μια σειρά άλλες χώρες. Η Τουρκία εξαγγέλλει. Ο ΟΗΕ καταγγέλλει. Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο καταδικάζει.

Και το Ισραήλ συνεχίζει ανενόχλητο να δολοφονεί αμάχους. Στη Γάζα και στις γύρω περιοχές.. Οι ΗΠΑ φαίνεται πως έχουν εγγυηθεί στο αγαπημένο τους σιωνιστικό τερατούργημα την ατιμωρησία.

Για πόσο ακόμα δεν ξέρει κανείς. Μπορεί και όχι τόσο όσο νομίζουν.

Και η Ελλάδα τι ρόλο παίζει σ’ αυτό το έργο;

Οι θεσμοί της χώρας προσπαθούν να αποδείξουν στην οικουμένη πως είναι βασιλικότεροι του βασιλέως, πιο φανατικοί οπαδοί του Ισραήλ και του Σιωνισμού και από τους ίδιους τους Ισραηλινούς.

Ο Άδωνις Γεωργιάδης παραληρεί πως οι Ισραηλινοί είναι φίλοι μας και γι αυτό μας έδωσαν δώδεκα βαθμούς στη Γιουροβίζιον, κι αυτό σημαίνει πως άμα έχουμε πρόβλημα με την Τουρκία θα τρέξουν να μας βοηθήσουν, στη λογική το μπουζούκι είναι όργανο, ο αστυφύλακας είναι όργανο, άρα ο αστυφύλακας είναι μπουζούκι.

Ολόκληρος ο κρατικός κατασταλτικός μηχανισμός, συνεπικουρούμενος από νταήδες αγνώστου προελεύσεως, έχει κάνει τάμα το καλοκαίρι αυτό να καταστείλει οποιαδήποτε εκδήλωση διαμαρτυρίας ενάντια στο συνεχώς διογκούμενο κύμα Ισραηλινών τουριστών που έρχονται για να κάνουν διακοπές στα νησιά και την ενδοχώρα. Σειρές ΜΑΤ παρατάσσονται μπροστά στο λιμάνι και αποκλείουν την πρόσβαση πολιτών σε δημόσιους χώρους και διαδηλωτές συλλαμβάνονται και τους απαγγέλλονται κατηγορίες με βάση τον αντιρατσιστικό νόμο.

Ας ξεκαθαρίσουμε το εξής: δεν είναι ρατσιστής, ούτε αντισημίτης όποιος αποκαλεί τους δολοφόνους δολοφόνους. Η κυβέρνηση του Ισραήλ και ο στρατός έχουν αποδεδειγμένα διαπράξει εγκλήματα πολέμου και πρέπει να τιμωρηθούν. Τώρα, όχι σε κάποια άλλη ζωή.

Όσο για τους τουρίστες για την καλοπέραση των οποίων τόσο κόπτεται ο Γεωργιάδης και τα υπόλοιπα μέλη της κυβέρνησης του, ας αναλογιστούμε λίγο ποιοι είναι: Ποιοι είναι αυτοί που αρνούνται να παραδεχτούν πως η χώρα τους διαπράττει ένα έγκλημα εφάμιλλο των χειρότερων στιγμών της παγκόσμιας ιστορίας ή, ακόμα χειρότερα, αισθάνονται περήφανοι γι αυτό; Από πότε οι τουρίστες φέρνουν στις αποσκευές τους μαζί με την οδοντόκρεμα και το αντιηλιακό τεράστιες σημαίες τις οποίες κυματίζουν ξεδιάντροπα στις προκυμαίες που κατεβαίνουν και χορεύουν περικυκλωμένοι από ένστολους και με την παρέα δουλικών αμερικανοτσολιάδων;

Οι Ισραλινοί που έρχονται στην χώρα μας να περάσουν ευχάριστα το καλοκαίρι τους, δεν είναι οι εκατοντάδες νέοι που στους δρόμους της Ιερουσαλήμ και του Τελ Αβίβ καίνε το φυλλάδιο επιστράτευσης, αρνούμενοι να γίνουν συνένοχοι στο έγκλημα, δεν είναι οι ακαδημαϊκοί που άργησαν αλλά πήραν επιτέλους ξεκάθαρη θέση ενάντια στην γενοκτονία, δεν είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες εβραίοι της διασποράς που από τις 8 Οκτώβρη του 2023 είναι στους δρόμους και διαδηλώνουν φωνάζοντας ΟΧΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ, δεν είναι οι απόγονοι επιζώντων του Ολοκαυτώματος που καταδικάζουν με κάθε ευκαιρία την πολιτική του απαρτχάιντ και της εξόντωσης, δεν είναι οι ακτιβιστές που παλεύουν στη Μασάφερ Γιάτα στη Δυτική Όχθη μαζί με τους Παλαιστίνιους ενάντια στους λυσσασμένους έποικους και τώρα θρηνούν το νεκρό τους σύντροφο, δεν είναι ούτε οι χιλιάδες εκείνοι που επιτέλους κατάλαβαν, και κατεβαίνουν στις διαδηλώσεις με φωτογραφίες νεκρών νηπίων από τη Γάζα.

Οι τουρίστες που έρχονται στην Ελλάδα αυτό το καλοκαίρι είναι στην πλειοψηφία τους στρατιώτες του IDF, υπόλογοι για όλα αυτά τα φρικτά εγκλήματα, που έρχονται εδώ για να ξεκουραστούν και να ανασάνουν για λίγο, για να γυρίσουν και να συνεχίσουν τις θηριωδίες τους. Και οι οικογένειες τους, που τους καμαρώνουν. Πρακτορεία του Ισραήλ οργανώνουν εκδρομές ειδικά για στρατιώτες του IDF στη Βόρεια Ελλάδα και ανεβάζουν βίντεο που οι φονιάδες περιφέρονται ανέμελοι πάνω σε γουρούνες, σε λόγγους και ρουμάνια. Στο Αιγαίο αρμενίζουν τα κρουαζιερόπλοια τους, στην Αθήνα αγοράζουν ολόκληρες γειτονιές, σκίζουν αφίσες, βρίζουν και τραμπουκίζουν όποιον δεν γουστάρουν, γιατί αυτοί είναι η μόνη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή και αλίμονο σε όποιον δεν συμφωνεί μαζί τους.

Αυτούς τους τουρίστες και τα ματωμένα τους χρήματα δεν τους θέλουμε εδώ. Αντίθετα από τους κυβερνώντες που τους δίνουν τη γη και το ύδωρ που στερούν από όλους εμάς, που προτιμούν να αγοράσουν Ραφάλ αντί για αεροπλάνα πυρόσβεσης και αφήνουν κάθε καλοκαίρι να καίγονται τα χωράφια και τα δάση μας, εμείς ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ Σ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ. Θα είμαστε πάντα με το δίκιο, θα είμαστε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, θα είμαστε με την Παλαιστίνη.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΕΜΑΣ

ΑΓΓΛΙΚΑ

In the last twenty two months, we have witnessed an unprecedented event : we are watching a live – streaming genocide broadcast live.

And we act as if we knew nothing.

The Germans in 1939 knew nothing either.

For five months, since Israel banned the entry of any humanitarian aid, we have been watching  people starving,  being shot while they were standing in line to fill their plates with some rice.”

“I am constantly amazed by the inhumanity of man to man,” wrote Primo Levi, who survived  the Auschwitz extermination camp. After that we cries out “Never again.”

Eighty years later those who have appropriated the memory of the horror tranform into an extermination camp with the ultimate goal of the Final Solution once again: the annihilation of all Palestinians from their land. Hospitals and schools are bombed, people bend over naked, tied together, to be transported en masse to Israeli hells, 400,000 are missing, families are buried in their arms under the rubble, together in life and in death.

These images will haunt us if we don’t do something tomorrow, what we should have done yesterday.

Otherwise we will end up paraphrasing Primo Levi:

There is Gaza, therefore there is no God.

Let’s start with the obvious: IT DID NOT START on October 7, 2023. It began in 1917, when the British decided to find a ‘home’ for the Jewish diaspora in Europe, in British-occupied Palestine.
after the Nazi atrocities and the looting of their property, thousands of Jews fled by ship to Palestine. The Palestinians welcomed the persecuted…
only to find themselves homeless the next day.
Nakba was the destruction of Palestinian society and homeland in 1948. Zionist militias, with the help of paramilitaries and the British army, destroyed more than 500 villages, expelled the inhabitants from the area without the right of return, and confined the remaining Palestinians to the Gaza Strip and the West Bank. The next seventy years Isreal was constantly displacing the Palestinians, limiting them to less than a third of the territory agreed upon in 1967. They built a huge concrete wall around Gaza, turning it into a huge prison from which only with their own permission could anyone enter or leave, and they fragmented the West Bank, leaving the fanatic settlers completely uncontrolled to bully, demolish houses and throw people out, sometimes even killing them as the recent case of the murder of 31-year-old activist teacher Audah Hathalin by settler Levi on July 28. Despite continuous efforts to find a solution, it was never found because, as it turned out, the goal was the Final Solution.
No, IT DID NOT START on October 7, 2023

The Israelis, surpass themselves every day in horror and brutality.  We are witnessing horrific images from hospitals , with children bleeding on the floor,  mothers bending down to give their dead children one last hug, surgeries performed without anesthesia, doctors tied behind their backs b because they refused to abandon and their patients. The fate of Husham Abu Safiya, director of Kamal Antoine Hospital in Northern Gaza, who was Kidnapped by IDF, is still unknown.

Bombs many times the power of the bomb dropped on Hiroshima has been dropped on Gaza.

The bombings were selective and targeted Palestinian cultural identity: the Gaza University, one of the largest in the Arab – speaking world, was completely destroyed, and academics, poets, and artists were killed. IDF killers treated doctors, nurses, and paramedics as enemies to be exterminated. Hospital vehicles rushing to rescue  injured  became among the most popular targets. The missions of foreign humanitarian organizations were no exception, as many of their members  fell victims to Israeli fire.

From the very first days, journalists have been targeted by the occupier: while wearing a vest with the word PRESS on it is supposed to protect you in the middle of a conflict, in the case of the genocide in Gaza, the exact opposite happened. Journalists are persecuted and killed.

Since Israel has banned any journalist from entering the Strip, the heavy work of recording and informing has been taken on by the Palestinians. At a very heavy price. Over 200 journalists have lost their lives during these 22 months.

IDF soldiers seem to have a particular preference for killing children. And they shamelessly posted reels on social media and boasted about how many children they blew up. Six-year-old Hid Rajab  On January 29, 2024 was riding with members of her family  in a car that was taking them from the north to the supposed safe zone in the south of the strip. IDF tanks fired on the car, killing everyone except little Hnid, who was frantically talking to the Palestinian Red Crescent rescuers who were trying to calm her down. After Israeli forces withdrew from the scene, Hind was found dead along with her rescuers.

She was one of the approximately 19,000 children who have lost their lives in this war.

Since March 2, 2025, a few days after Israel unilaterally violated the ceasefire, the government of war criminal Netanyahu has imposed a complete blockade of Gaza from any humanitarian aid mission, condemning two million people to death. After two months, due to the global outcry at the sight of the skeletonized children and elderly, Israel and the US set up a humanitarian organization that would distribute food and water to specific points in the enclave. Bony people, men, women, children, elders, walk kilometers every day under the sun for a sack of flour or two liters of water, and at the end of the journey, death awaits them again.  900 people have already lost their lives in these death lines, which are comparable to those leading to the nazi extermination camps .

On Wednesday, during one of these death marches, the footballer known as the Palestinian Pele, Suleiman Al-Obeid, was assassinated.

The ongoing genocide in Gaza has divided the world into two camps: On the one hand, the demonstrations of hundreds of thousands,  the  occupations of universities in the US , the blocking of ships loaded with weapons for Israel in the ports of Spain, France, Morocco,  in Cosco in Piraeus, the flotilla that twice tried to break the sea blockade of Gaza, the four thousand activists who gathered in Egypt trying to reach Rafah, the fifteen thousand drivers who with the Sumud caravan the hundreds of activists who are trying every year to help the residents of the West Bank, everyone who tries in every way to do what they can, donations, posts on social networks, discussions, events, any kind of original and spontaneous protest.

For example the actor Daniel Perry who unfurled the Palestinian flag, at the end of the performance, at the Royal Opera House in London.He was threatened  being fired.. Instead, 182 members of the Royal Ballet and the Opera signed a letter the CEO Opera to officially cancel  any future collaboration with Israel. No  struggle is wasted.

On the one hand, society and on the other, governments: First and foremost, the U.S. government, where Democrats and Republicans jointly support the most morally depraved army in the world with a bundle of money, depriving their voters, U.S. citizens, of health, education and basic services and goods. Because there is no money for everything.

And the governments of the West and the East: some cooperate. And even criminalize protest.  Others are timidly changing their stance: Spain decides to stop sending weapons to Israel, France is also considering recognizing the Palestinian state, after a series of other countries. Turkey announces. The UN denounces. The International Criminal Court condemns.

And Israel continues to murder civilians without any hindrance.

The entire Greek state repressive apparatus has vowed this summer to suppress any manifestation of protest against the ever-growing wave of Israeli tourists who come to vacation on the islands and the mainland. Rows of riot police line up in front of the port and block citizens from accessing public spaces, and protesters are arrested and charged under the anti-racism law.

Let’s be clear: it is not racist or anti-Semitic to call murderers murderers. The government of Israel and the army have demonstrably committed crimes against humanity and must be punished.

As for the tourists  let’s think about who they are: Who are the ones who refuse to admit that their country is committing a crime on par with the worst moments in world history or, even worse, feel proud of it? Since when do tourists bring huge flags in their luggage along with toothpaste and sunscreen, which they shamelessly wave on the waterfronts where they go down and dance ?

The Israelis who come to our country to spend their summer on organized toura with police protection are not the hundreds of young people who burn their conscription leaflets on the streets of Jerusalem and Tel Aviv, refusing to become accomplices in the crime; they are not the academics who were late but finally took a clear position against the genocide; they are not the hundreds of thousands of Jewish diaspora who have been on the streets since October 8, 2023 shouting NO TO OUR NAME; they are not the descendants of Holocaust survivors who condemn the policy of apartheid and extermination at every opportunity; they are not the activists who fight in Masafer Yatta in the West Bank alongside the Palestinians against the  settlers and now mourn their dead comrade; they are not even the thousands who finally they understood and are taking to the demonstrations with photos of dead infants from Gaza.

The tourists who come to Greece this summer are mostly IDF soldiers, responsible for all these horrible crimes, who come here to rest and breathe for a while, to return to continue their atrocities together with their families. Israeli agencies organize trips especially for IDF soldiers in Northern Greece and upload videos of the killers roaming carefree on the mountins. In the Aegean they sail their cruise ships, in Athens they buy entire neighborhoods, tear up posters, curse and beat up anyone they don’t like, because they are the only democracy in the Middle East and woe to anyone who doesn’t agree with them.

We don’t want these tourists and their bloody money here. Unlike the rulers who give them the land and water that they deprive  of us , who prefer to buy Rafales instead of firefighting planes and let our fields and forests burn every summer, we REFUSE TO BE PARTICIPANTS IN THIS CRIME. We will always be right, we will be on the right side of History, we will be with Palestine.

FREEDOM IN PALESTINE.

FREEDOM TO ALL OF US

Η σχέση του Νταρουίς με τον Ρίτσο είναι δυναμικά διατυπωμένη στο ποίημά του «Στο σπίτι του Πάμπλο Νερούντα, στον Ειρηνικό», όπου θυμάται τη συνάντησή του με τον Ρίτσο στην Αθήνα και όσα έμαθε από τον μεγάλο ποιητή – ένα πραγματικό μανιφέστο Μεσογειακής Ποίησης.

Ο Ρίτσος είπε: Η αλήθεια και η δικαιοσύνη είναι δίδυμα αδέρφια – όταν θριαμβεύουν, θριαμβεύουν μαζί. Αδελφέ μου, ποιητή, η ποίηση είναι μια γέφυρα που συνδέει το χθες με το αύριο. Οι κουρασμένοι ψαράδες μπορούν να σμίξουν με τα πρόσωπα του μύθου και να πιουν όλοι μαζί λίγο κρασάκι.

Κι εγώ: Τι είναι ποίηση; Τι είναι ποίηση με λίγα λόγια;

Και είπε: Φίλε μου, ποίηση είναι εκείνο το μυστηριώδες συμβάν, εκείνη η ανεξήγητη λαχτάρα, που μεταμορφώνει ένα αντικείμενο σε σκέψη και μια σκέψη σε αντικείμενο. Μπορεί επίσης να εξηγήσει την ανάγκη μας να μοιραζόμαστε τη δημόσια ομορφιά.

Κι όταν τον ρώτησα για τη ζωγραφική του στις πέτρες, είπε: Οταν η ποίηση προσπαθεί με πείσμα να μου ξεφύγει, χαράζω μερικές παγίδες στις πέτρες για να την πιάσω.

Κι ύστερα είπα: Από πού έρχεται η θάλασσα στη φωνή σου, όταν η θάλασσα δεν είναι διαθέσιμη, φίλε μου;

Και είπε: Από την κατεύθυνση των αναμνήσεων κι ας μη θυμάμαι ότι ήμουν κάποτε νέος. Γεννήθηκα για δύο αδέλφια εχθρούς: τη φυλακή μου και την πληγή μου…

Και είπα: Εμαθα πολλά από σένα. Εμαθα πώς να εκπαιδεύσω τον εαυτό μου να αγαπά τη ζωή και πώς να σαλπάρω στη φωτεινή Μεσόγειο, γυρεύοντας τον δρόμο για την πατρίδα μου, γυρεύοντας την πατρίδα στον δρόμο και τον δρόμο στην πατρίδα.

Και είπε: Ο Οδυσσέας σου θα επιστρέψει ασφαλής.