Αυτή την εβδομάδα η Έλενα Ακρίτα, αναπολεί τα παιδικά της χρόνια και την αιώνια λιακάδα τους, νοσταλγεί τα αυτονόητα που μας στέρησε η πανδημία και αναρωτιέται πώς γίνεται ο πρωθυπουργός να κάνει ότι δεν ξέρει τον Μένιο Φουρθιώτη, που αντάλλασσε SMS με το μισό του υπουργικό του συμβούλιο.
Τι θα ακούσεις στο 16ο επεισόδιο του Podcast:
- Ξέρετε τι μου λείπει πιο πολύ από όλα στην πανδημία; Το αυτονόητο. Οι αποφάσεις της τελευταίας στιγμής. Ακομα και το να πας σινεμά είναι πια μια ολόκληρη διαδικασία.
- Μου λείπει να αγκαλιάζω αυτούς που αγαπώ. Το άγγιγμα. Το να μην προσπαθούμε να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον πίσω από τις μάσκες.
- Πήγαμε στο σινεμά με την ξαδέρφη μου τη Μαρία να δούμε και λίγο κόσμο. Ποιον κόσμο; Έξι άτομα μουτρωμένα ήμασταν όλοι και όλοι.
- Ελευθέρωσαν τα ωράρια για την πανδημία, γιατί τα έκαναν σκ….α με τα χιόνια. Η λογική της κυβέρνησης είναι χωρίζεις και σου φτιάχνουν γιουβαρλάκια να ξεχαστείς.
- Λέει ο πρωθυπουργός στον ΣΥΡΙΖΑ “αγκαλιάζεστε με τον υπόκοσμο”. Και δεν εννοεί τον Φουρθιώτη, εννοεί τον Βαξεβάνη και την Παπαδάκου. Και μάλιστα το κάνει τη μέρα που ο Φουρθιώτης βγάζει στη φόρα της κάτω γης τα χώματα.
- Βλέπουμε καθηγητές πανεπιστημίου όπως ο Γεραπετρίτης να αντιμετωπίζει τον Φουρθιώτη με φράσεις “συγγνώμη”, “δεν σας πήρα” και τέτοια.
- Με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, θέλω να πάω στη μαμά μου στην κάμαρά μου την παιδική. Στα όνειρά μου βλέπω μια λιακάδα ολόλαμπρη, συνυφασμένη με τα παιδικά μου χρόνια.
- Ο Λούκας Γιώρκας, δήλωσε ότι η εκκλησία και ο Θεός τον βοήθησαν να ξεπεράσει τις κρίσεις πανικού. Σίγουρα η πίστη είναι καλό εφόδιο, όμως δεν είναι δυνατόν να περνάει το μήνυμα ότι αυτός που πάσχει απο διαταραχή, θα του περάσει στην εκκλησία. Χρειάζεται ειδικός.
