- Η ανείπωτη τραγωδία ανοικτά της Πύλου με τον αδιευκρίνιστο αριθμό νεκρών προσφύγων, έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά άλλων ανάλογων περιστατικών. Μας θυμίζει αυτό που ζήσαμε και εμείς στα Κύθηρα πριν από κάτι μήνες.
- Εκφράζουμε την συντριβή μας μπροστά στον ανθρώπινο πόνο. Σε κανέναν δεν αρμόζει ένας θάνατος σε αμπάρι δουλεμπορικού…
- Κάποιες ρατσιστικές κραυγές τύπου «και ποιος τους είπε να μπουν στο πλοίο» δεν ταιριάζουν στην εποχή μας, δεν ταιριάζουν στην Ευρώπη, δεν ταιριάζουν στην ελληνική παράδοση, δεν ταιριάζουν στον ανθρωπισμό. Εμείς στα Κύθηρα πέρυσι «δώσαμε εξετάσεις» στο Διακόφτι και αλλού και καταφέραμε να σώσουμε πολλές ανθρώπινες ζωές. Αυτό αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη για όλους μας. Ιδιαίτερα για όσους ήταν στην πρώτη γραμμή της αλληλεγγύης. Τους είμαστε ευγνώμονες!
- Δική μας δουλειά δεν είναι σήμερα ο καταλογισμός ευθυνών, άλλοι είναι οι αρμόδιοι και τους έχουμε εμπιστοσύνη. Δουλειά όμως των ΜΜΕ είναι να επισημαίνουν αν κάτι «λειτουργεί» ή όχι. Και δυστυχώς η άποψη μας είναι ότι «υπάρχει κάτι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας»… Σήμερα όλα δείχνουν ότι δεν φτάνουν οι φράχτες, χρειαζόμαστε και άλλα πράγματα!
Ας πούμε λοιπόν ορισμένες σκέψεις:
- Το προσφυγικό δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί στο πλαίσιο ενός κράτους, όσο ισχυρό και μεγάλο και να είναι αυτό. Εδώ οι πανίσχυρες ΗΠΑ δεν τα καταφέρνουν…
- Δουλειά της ΕΕ δεν είναι απλά να καταγράφει τους νεκρούς πρόσφυγες και να δηλώνει την συμπάθεια της στις οικογένειες των θυμάτων. Χρειάζεται πολιτικές αντιμετώπισης του προσφυγικού. Δεν μπορεί να αποτελεί ευρωπαϊκή πολιτική το «πάρε αυτά τα ευρώ και κράτησε τους στο δικό σου έδαφος»… Ούτε βεβαίως η πρακτική των pushbacks.
- Καταλαβαίνουμε ότι εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν, ούτε είναι λύση το «όλοι χωράμε». Όμως χρειαζόμαστε ευρωπαϊκές πολιτικές που να «χωρούν» και τον ανθρωπισμό και τον ρεαλισμό. Χρειαζόμαστε λύσεις.
Τώρα που τελείωσε το τριήμερο πένθος, ας πάρει η Ευρώπη τις όποιες αποφάσεις της. Διαφορετικά στο επόμενο ναυάγιο κανένας να μην πει «δεν το περίμενα αυτό»…
(Javcho Savov)
