Η Φλώρινα του 2025 μας δίνει μαθήματα. Μαθήματα για το πώς η «εθνική περηφάνια» μπορεί να συγχέεται με τη γελοιότητα, και πώς η λογοκρισία γίνεται δήθεν πατριωτικό καθήκον.
Ο Δήμαρχος, άνθρωπος που σίγουρα παίρνει σοβαρά τα εθνικά μας ιδεώδη, αποφάσισε ότι η Banda Entopica δεν θα τραγουδήσει για μια Σόφκα μια Σοφία. Γιατί; Επειδή τα τραγούδια ήταν σε… «σλάβικη γλώσσα». Ή, για να είμαστε δίκαιοι, «σλάβικη διάλεκτο». Με άλλα λόγια, αν δεν το πει ο Δήμαρχος, δεν είναι καν γλώσσα.
Και να το ξεκαθαρίσουμε για όσους φοβούνται τις λέξεις, σλαβική γλώσσα δεν υπάρχει. Υπάρχουν σλαβικές γλώσσες. Υπάρχουν μακεδονικά. Υπάρχουν σερβικά, βουλγάρικα, τσέχικα, ρωσικά. Όπως δεν υπάρχει «λατινική γλώσσα» που να μιλιέται καθημερινά στην Ισπανία ή στη Γαλλία, ή «γερμανική γλώσσα» για τους Ολλανδούς. Υπάρχουν γλώσσες, συγκεκριμένες, ζωντανές. Και μέσα στη σλαβική οικογένεια των γλωσσών ανήκουν και τα μακεδονικά. Ναι, τα μακεδονικά. Αυτά που κάποιοι εδώ θέλουν να ονομάζουν «διάλεκτο», ή στοιχείο υψηλής πολιτικής φαντασίας, «τρισκατάρατο ιδίωμα». Δεν χρειάζονται άδεια από κανέναν δήμαρχο για να τραγουδηθούν.
Δεν είναι «ιδιώματα», «διάλεκτοι» ή «τρισκατάρατα πράγματα». Είναι γλώσσες ανθρώπων.
Η ελευθερία της μουσικής, η ελευθερία της γλώσσας και η κοινή λογική φαίνεται πως τρομάζουν τους ελληναράδες που νομίζουν ότι η πατρίδα τους είναι μόνο ένα σύμβολο στο σακίδιο. Στη Φλώρινα, η δημοκρατία μετατρέπεται σε… Δήμος-Επιτροπή Γλωσσικής Καθαρότητας, τραγούδι απαγορεύεται αν δεν αρέσει στον Δήμαρχο.
Φυσικά, η κεντρική διοίκηση, αυτή που μας υπόσχεται δημοκρατία με μια μικρή δόση βαθέως «επιτελικού» κράτους, σιωπά. Αν όχι γιατί συμφωνεί, σίγουρα γιατί κοιτάει αλλού. Και έτσι, η Φλώρινα γίνεται το πείραμα της ελληνικής νεοδημοκρατικής ανοχής, η ελευθερία της μουσικής, η ελευθερία της γλώσσας, ακόμα και η κοινή λογική, μπαίνουν υπό «διεύθυνση» του δήμου. Έτσι, η Φλώρινα γίνεται πειραματικό εργαστήριο για το πώς η «εθνικοφροσύνη» μπορεί να συγχέεται με την ανοησία.
Η απάντηση είναι απλή θα τραγουδάμε ό,τι θέλουμε. Στα μακεδονικά, στα κουρδικά, στα γαλλικά ή στα σουαχίλι, ακόμα και στα γερμανικά, αν μας καπνίσει. Γιατί η δημοκρατία δεν είναι γεύση ούτε υπόθεση τοπικού δήμου. Γιατί η δημοκρατία δεν είναι διακοσμητική λεπτομέρεια. Είναι τρόπος ζωής. Και αν η Φλώρινα θέλει να ζήσει στη σιωπή του φόβου, ο αέρα πρέπει να γεμίσει με μουσική.
Κι έτσι, σε κάθε δήμο που θέλει να παίξει τον ρόλο του σύγχρονου επιτρόπου της γλώσσας, η απάντηση θα είναι μία: Σόφκα. Σοφία. Και μουσική.
Στο τέλος, η μόνη «διάλεκτος» που αναγνωρίζουμε είναι η γλώσσα της αντίστασης. Και αυτή δεν χρειάζεται άδεια από κανέναν.
1
Στο βίντεο: Sofka – Παραδοσιακό σλαβόφωνο τραγούδι από τη Γρίβα του νομού Κιλκίς Αποσπάσματα από τη συναυλία με τίτλο: «Εγνατία οδός: Σταυροδρόμι πολιτισμών και εθνοτήτων» από το Σύνολο Παραδοσιακής Μουσικής του Μουσικού Σχολείου Τρικάλων όπου έγινε την Πέμπτη 18 Απριλίου 2024 στο «Κτήριο Παπαστεργιάδη» στα Τρίκαλα. Πρόκειται για ένα μουσικό οδοιπορικό που αναδεικνύει την πολυπολισμικότητα των λαών που ζουν και ζούσαν κατά καιρούς στις παρυφές της Εγνατίας οδού. Ένα μωσαϊκό μουσικών και γλωσσών με Τούρκικα, Ποντιακά, Σεφαραδίτικα, Βλάχικα, Σλαβόφωνα και φυσικά Ελληνόφωνα τραγούδια όπου παρουσιάζονται με κοινό παρονομάστη την παγκόσμια γλώσσα της μουσικής. Η ιδέα είναι βασισμένη στην μουσική παράσταση «Τα Μυστικά της Εγνατίας» που πραγματοποίησε ο Νίκος Κυπουργός στο Ηρώδειο τον Ιούνιο του 2018
