Έκλεισε και το κατάστημα των ΕΛΤΑ στον Ποταμό. Όπως έκλεισε και η Εθνική Τράπεζα. Όπως έκλεισε και ο ΟΤΕ. Όπως παλιότερα έκλεισε και η Ολυμπιακή. Όπως, όπως, όπως… Όπως συμβαίνει σε ολόκληρη την χωρα!

Η εύκολη (αλλά όχι αθώα…) απάντηση είναι ότι όλα αντικαθίστανται από ψηφιακές υπηρεσίες, ότι χρειάζεται να γίνει περιορισμός του λειτουργικού κόστους αυτών των επιχειρήσεων, ότι δεν χρειαζόμαστε αυτά τα «κρατικά μονοπώλια», ότι «αρκετούς τεμπέληδες ταϊζουμε», ότι, ότι, ότι…

Είναι αλήθεια ότι πολλές υπηρεσίες πλέον παρέχονται μέσω internet. Όχι όμως όλες… Είναι αλήθεια ότι πρέπει να μειωθεί το λειτουργικό κόστος πολλών επιχειρήσεων. Όχι όμως για να αυξηθούν τα bonus των στελεχών, ούτε για να αυξηθούν τα διανεμόμενα μερίσματα στους μετόχους… Από τη μείωση του κόστους ας προκύψει όφελος και για τους καταναλωτές, με μείωση των τιμολογίων που τους αφορούν. Πολύ περισσότερο δεν επιτρέπεται να κλείνεις ένα δημόσιο κατάστημα για να κάνει τη δουλειά του (ακριβότερα…) ένα ιδιωτικό!

Δυστυχώς όμως το κλείσιμο μιας σειράς επιχειρήσεων και οργανισμών του ευρύτερου δημόσιου τομέα υπηρετούν απλά τη νεοφιλελεύθερη κυβερνητική ιδεοληψία: «Οι ιδιώτες τα κάνουν καλύτερα». Γι’αυτό ο ΟΣΕ εγκαταλείφθηκε στην τύχη του (με τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα), γι’αυτό το σύστημα υγείας παραπαίει, γι’αυτό η παιδεία υποχρηματοδοτείται, γι’αυτό πληρώνουμε πανάκριβα το ηλεκτρικό ρεύμα, γι’αυτό έχουμε τις ακριβότερες τηλεπικοινωνίες στην Ευρώπη, γι’αυτό έχουμε την ακριβότερη βενζίνη, γι’αυτό-γι’αυτό-γι’αυτό…

Οι οπαδοί του Νεοφιλελευθερισμού υποστηρίζουν ότι «όλα τα ρυθμίζει η αγορά». Ίσως αυτό να συμβαίνει σε άλλες χώρες που λειτουργεί ο ανταγωνισμός (αν και για αυτό υπάρχουν ισχυρές ενστάσεις). Το σίγουρο όμως είναι ότι στην χωρα μας αυτό που υπάρχει στην πράξη είναι η ασυδοσία των ισχυρών και ένα ολιγοπώλιο που εναρμονίζει τις τιμές του. Διαφορετικά ας μας εξηγήσει κάποιος πως γίνεται το ίδιο ελληνικό προϊόν (πχ η φέτα ή το λάδι) να πωλείται ακριβότερα στην Ελλάδα απ’ότι σε κάποια άλλη χωρα της Ευρώπης…

Τα Κύθηρα αποτελούν ίσως μια μικρογραφία του τι συμβαίνει στην χωρα μας: Εγκατάλειψη του δημόσιου τομέα σε όφελος ιδιωτών και σε βάρος των παρεχομένων υπηρεσιών, σε βάρος των πολιτών. Εγκατάλειψη αναπτυξιακών εργαλείων (όπως ο τραπεζικός τομέας) σε όφελος μεγάλων «επενδυτών». Εγκατάλειψη της παραγωγής σε όφελος μεταπρατών ή σε όφελος μονοπαραγωγής εύθραυστων υπηρεσιών (τουρισμός). Εγκατάλειψη της υγιούς επιχειρηματικότητας σε όφελος κάποιων σύγχρονων «Κοσκωτάδων» που επενδύουν άγνωστης προέλευσης χρήματα σε επενδύσεις χωρίς επιχειρηματική λογική (κοινώς «ξέπλυμα»).

Τα ΕΛΤΑ Ποταμού είναι το πιο πρόσφατο συμβάν στην πορεία απαξίωσης και αποεπένδυσης του δημοσίου.

Έχει πλάκα που όλοι αυτοί που υποβαθμίζουν τις δημόσιες υποδομές στην περιφέρεια, ομνύουν στην «περιφερειακή ανάπτυξη»!

Έχει πλάκα που όλοι αυτοί που ζητούν «λιγότερο δημόσιο» είναι αυτοί που για δεκαετίες οικογενειακά σιτίζονται από τις δημόσιο (κάθε ομοιότητα με την οικογένεια που μας κυβερνά, δεκτή).

Έχει πλάκα που όλοι αυτοί που μιλούν για υγιή οικονομία, χρωστούν δανεικά και αγύριστα εκατοντάδες εκατομμύρια σε τράπεζες, εφορίες και ασφαλιστικά ταμεία.

Το κλείσιμο των ΕΛΤΑ Ποταμού λοιπόν δεν είναι ένα συμβάν στην πορεία εξυγίανσης των δημόσιων οικονομικών, είναι η πεμπτουσία μιας πολιτικής που μας φτωχαίνει όλους συλλογικά και υπονομεύει τις αναπτυξιακές προοπτικές του τόπου.

Α, ναι: Για τα μάτια του κόσμου «κάποιοι» δήλωσαν την διαφωνία τους με το κλείσιμο των ΕΛΤΑ Ποταμού, στηρίζοντας ταυτόχρονα τις πολιτικές που οδηγούν στο κλείσιμο των ΕΛΤΑ Ποταμού… Μας δουλεύουν ψιλό γαζί, αλλά εμείς τους ψηφίζουμε!