Του Σεραφείμ Κοτρώτσου
Ίσως τα πιο επικίνδυνα συμπτώματα στην Συριζαϊκή εσωστρέφεια τον τελευταίο καιρό, είναι τα εξής δύο: Πρώτο, πως είναι πολλοί αυτοί που θεωρούν πως η μεγάλη (ακόμα) δημοσκοπική διαφορά από τη Ν.Δ εξηγείται από το γεγονός ότι οι θέσεις του κόμματος και τα κυβερνητικά λάθη δεν προβάλλονται από τα μέσα ενημέρωσης (το υποστήριξε μετά πάθους ο γραμματέας του κόμματος Δημ. Τζανακόπουλος σε πρόσφατη διαδικτυακή παρέμβασή του) και δεύτερο, ότι ο ανταγωνισμός των τάσεων και των ρευμάτων με κείμενα επί κειμένων αποτελεί “δείγμα υγιούς εσωτερικού διαλόγου και πλουραλισμού”.
Ως απάντηση στα παραπάνω ήρθε ένα (ακόμα) κείμενο “μελών και φίλων” –τις επόμενες μέρες θα κοινοποιηθεί και επίσημα με υπογραφές– που επισημαίνει μεταξύ άλλων τα εξής:
«Θέλουμε να εκφράσουμε τον προβληματισμό και τη βαθιά ανησυχία
μας για την λειτουργία των τάσεων, τις φραξιονιστικές πρακτικές ή/και
συγκρούσεις στο κόμμα και για την διαμόρφωση και δημοσιοποίηση
κειμένων μέσα από διαδικασίες κλειστές και σε στενό κύκλο ολίγων
στελεχών. Κείμενα που αφενός προκαταλαμβάνουν τον προσυνεδριακό
διάλογο, απομακρύνοντάς μας από την εσωκομματική δημοκρατία σε
ένα κόμμα μελών, αφετέρου δίνουν λαβή στον αντίπαλο να πει ότι δεν
είμαστε ενωμένοι, ότι δεν έχουμε το ίδιο πολιτικό σχέδιο όλοι μέσα στο
κόμμα, και ότι δεν είμαστε έτοιμοι να κυβερνήσουμε.
Εμείς οι «κάτω» που θέλουμε να συμβάλλουμε για να γλιτώσουμε τη
χώρα από την τελική οικονομική καταστροφή και την περιστολή
δικαιωμάτων, ασφυκτιούμε από τις τασικές αντιπαραθέσεις που δεν
έγιναν ρεύματα ιδεών, αλλά λειτουργούν παρασκηνιακά ως μηχανισμοί
ελέγχου και συναλλαγών στον κορμό του κόμματος . Πυροδοτούν την
εσωστρέφεια και έχουν αρνητική απεύθυνση στην κοινωνία , η οποία
περιμένει από μας να ανταποκριθούμε στις ανάγκες της, με υπεύθυνη
αντιπολίτευση και Πρόγραμμα.»
Αντιπαρέρχομαι τις βαρύτατες καταγγελίες για κόμμα της αριστεράς περί “φραξιονιστικών πρακτικών” και “μηχανισμούς ελέγχου και συναλλαγών”, και στέκομαι στην απλή διαπίστωση πως αυτός ο συνωστισμός των τάσεων (σαν τις…Ομπρέλλες του πίνακα της φωτογραφίας) και ο ανταγωνισμός των κειμένων “δίνουν λαβή στον αντίπαλο να πει ότι δεν είμαστε ενωμένοι, ότι δεν έχουμε το ίδιο πολιτικό σχέδιο όλοι μέσα στο κόμμα, και ότι δεν είμαστε έτοιμοι να κυβερνήσουμε”.
Έχουν άδικο; Αποπνέει ή όχι ο ΣΥΡΙΖΑ εδώ και πολύ καιρό πως παρά την προϊούσα φθορά της κυβερνητικής ηγεμονίας δεν είναι ακόμα έτοιμος να κυβερνήσει; Εάν η απάντηση είναι “φταίνε τα ΜΜΕ”, τότε είναι προφανές πως κάποιοι στην Κουμουνδούρου δεν έχουν κατανοήσει ούτε το πολιτικό, ούτε το κοινωνικό περιβάλλον. Με μια τουλάχιστον προβληματική διαχείριση του δεύτερου κύματος της πανδημίας που στοίχισε χιλιάδες ανθρώπινες ζωές και με τις φαραωνικές επιπτώσεις στην αγορά και την οικονομία, το γεγονός πως η κυβέρνηση διατηρεί άνετο δημοσκοπικό προβάδισμα αντανακλά, είτε το θέλουν κάποιοι, είτε όχι, ΚΑΙ την αδυναμία της αξιωματικής αντιπολίτευσης να προβάλλει εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνησης. Παράλληλα, όμως, και μια συχνά ανερμάτιστη αντιπολιτευτική τακτική.
Σύντομο παράδειγμα: Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κέρδισε άνετα τις τελευταίες εκλογές μεταξύ άλλων και με τη σφραγίδα του μεταρρυθμιστή και του πολιτικού που θα έφερνε με το καλημέρα επενδύσεις. Μια δυναμική και ουσιαστική αντιπολίτευση θα είχε εγκαταστήσει τους αρμόδιους τομεάρχες της στην είσοδο του Ελληνικού να επισημαίνουν καθημερινά την καθυστέρηση της μεγάλης επένδυσης και τους κινδύνους κατάρρευσης της εάν επαληθευτούν οι πληροφορίες που κυκλοφορούν ότι η εταιρεία που την ανέλαβε παραπαίει. “Που είναι οι μπουλντόζες οεο;”, θα έπρεπε να ρωτούν οι τομεάρχες. Αντ’ αυτού λογύδρια και τσιριμόνιες…
Και ταυτόχρονα, θα έπρεπε να γίνεται απαρίθμηση των επενδύσεων που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ με συγκεκριμένο σχεδιασμό αλλά και επαφές των κατάλληλων στελεχών και του ίδιου του προέδρου με παράγοντες ξένων επιχειρήσεων και funds.
[* Πριν τις εκλογές του 2015, οι Γ. Σταθακης και Γ. Μηλιός είχαν φτάσει μέχρι το Λονδίνο για να μιλήσουν με εκπροσώπους του City και να τους καθησυχάσουν για τον ριζοσπαστισμό της κυβέρνησης που ερχόταν. Απόντων, σήμερα, στελεχών που μιλούσαν με ξένους επενδυτές (Πιτσιόρλας, Λιάκος, Χουλιαράκης κ.ά) ποιοι μιλούν με ποιους; Ή θεωρείται πως δεν χρειάζεται;]
Δεν είναι μόνο αυτό. Ποιο είναι το σχέδιο της Κουμουνδούρου απέναντι στην επέλαση της Κεραμέως στην Παιδεία, τι “αντίβαρο” προτείνεται στο δόγμα της καταστολής του Χρυσοχοϊδη, ποιο είναι το γενικότερο πλάνο για την οικονομία, πλην, φυσικά, των ορθών προτάσεων για την ανακούφιση όσων έχασαν τις δουλειές και τις επιχειρήσεις τους, ή κινδυνεύουν να χρεοκοπήσουν εξαιτίας της πανδημίας.
Οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ και όσοι έχουν εξοργιστεί ή απογοητευτεί από την διακυβέρνηση Μητσοτάκη, δεν μπορούν να επιχειρηματολογήσουν εύκολα στις παρέες τους για ποιους λόγους πρέπει να γίνει αλλαγή φρουράς στο Μέγαρο Μαξίμου. Αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. Το έχουν καταλάβει αυτό όσοι σπαταλούν ενέργεια στην εκπόνηση κειμένων εν όψει ενός συνεδρίου-ανοσίας στην εσωστρέφεια; Ή, μήπως, θεωρούν πως η εμβόλιμη απλή αναλογική θα επιλύσει όλα τα παραπάνω προβλήματα;
Η γενική αίσθηση είναι δυστυχώς πως μια κυβέρνηση που αποσταθεροποιείται έχει απέναντί της μια αδύναμη αξιωματική αντιπολίτευση που απλώς επαναπαύεται στη δυναμική του πολιτικού κύκλου σύμφωνα με τον οποίο κάποτε θα γίνει κι αυτή κυβέρνηση. Η οποία περισσότερο ομφαλοσκοπεί και λιγότερο παράγει πολιτική. Μπορεί τα μέσα ενημέρωσης να είναι μια σοβαρή παράμετρος αλλά ουδέποτε ο ΣΥΡΙΖΑ είχε απέναντί του φιλικό μιντιακό περιβάλλον κι αυτό πιθανότατα δεν θα αλλάξει ποτέ. Δεν τον αγάπησαν και δεν θα τον αγαπήσουν.
Το μοναδικό σχετικά αλώβητο πλεονέκτημά του είναι ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας. Όσο, όμως, κι αυτός ατροφεί πολιτικά επιδιώκοντας να συγκεράσει αντιθέσεις και πρακτικές, μετατρέπεται περισσότερο σε διαμεσολαβητή.
Υ.Γ: Ο τίτλος δεν επιλέχθηκε ως αναφορά σε μια μόνο τάση που φέρει το όνομα “Ομπρέλα”. Αφορά το γενικότερο κλίμα…
