Του Θοδωρή Δημητρόπουλου
Ας πούμε πως όταν έχει να κάνει με τη βασιλική οικογένεια, το Φεστιβάλ Βενετίας και τα Όσκαρ συμφωνούν. Από τη Βενετία είχε ξεκινήσει η οσκαρική διαδρομή της Helen Mirren για το The Queen κερδίζοντας το 2006 το βραβείο γυναικείας ερμηνείας στο Λίντο, πριν ακόμα η Βενετία γίνει η οσκαρική expo που είναι σήμερα.
Και πριν 2 μόλις χρόνια ήταν που η Olivia Colman κέρδισε για το Favourite του Λάνθιμου, φτάνοντας λίγους μήνες μετά σε μια σοκαριστικά αξέχαστη και σπουδαία οσκαρική νίκη. Η Colman αργότερα ανέλαβε και πρωταγωνιστικό ρόλο στο The Crown, καθώς ένα καστ δεύτερης γενιάς πήρε τη σκυτάλη από την πρώτη.
Το Φεστιβάλ του Τορόντο 2020 διαρκεί ως τις 20 Σεπεμβρίου. Το ‘Pieces of a Woman’ θα διανεμηθεί παγκοσμίως μέσω του Netflix.
https://www.instagram.com/p/CJwkdw0J-Zd/?utm_source=ig_web_copy_link
Σε αυτή την πρώτη γενιά λοιπόν, της Claire Foy και του Matt Smith, η ομολογουμένως πιο απολαυστική παρουσία του καστ και της σειράς -χωρίς διάθεση ασέβειας απέναντι στο βασιλικό ζεύγος φυσικά- ήταν η Vanessa Kirby ως πριγκίπισσα Margaret. Πιο ποπ ρόλος, σαφέστατα, αλλά και πιο απρόβλεπτη ερμηνεύτρια, με πολυπλοκότητες, με ελαφρότητα και στα σημεία που το arc της το απαιτούσε, με μια δυνατότητα να αποτυπώσει στο εκφραστικό της πρόσωπο ένα τεράστιο, χαοτικό κενό.
Η Kirby πάντα επρόκειτο να κάνει μεγάλη καριέρα μετά το Crown και φέτος είναι η χρονιά της στέψης της.
Η Αγγλίδα ηθοποιός, φανταστική επίσης και στο Mission: Impossible – Fallout, πρωταγωνιστεί σε 2 ταινίες με εντονότατο φεστιβαλικό buzz. Το The World to Come, ένα ρομαντικό δράμα εποχής με την Katherine Waterston, παίχτηκε επίσης στη Βενετία αποσπώντας θετικές κριτικές, αλλά ήταν η άλλη της φετινή δουλειά που μοιάζει να έρχεται με σαρωτική φόρα.
Στο Pieces of a Woman του Kornél Mundruczó που παρακολουθήσαμε στην προβολή του στο Φεστιβάλ του Τορόντο και κάνει πρεμιέρα σήμερα (7/1) στο Netflix, η Kirby παίζει μια μητέρα που προσπαθεί να ξεπεράσει την απώλεια του μωρού της κατά τη γέννα. Αν αυτό ακούγεται ήδη βαρύ, τότε πού να δείτε κιόλας πώς ανοίγει η ταινία.
Ο Mundruczó πραγματοποιεί εδώ το αγγλόφωνο σκηνοθετικό του ντεμπούτο μετά από μερικές σίγουρα high concept και αρκετά άστοχες ως προς την over the top αλληγορική σύλληψή τους ταινίες, το White God και το Jupiter’s Moon. Οι ταινίες του, τείνουν να παίρνουν μια αρχική μεγάλη σύλληψη, κάτι που θα έμοιαζε με κατακλείδα κάποιου άλλου φιλμ και το κάνουν σημείο έναρξης. Θα ήταν σπουδαία προσέγγιση αν είχε καλύτερη αίσθηση του πώς να πει την ιστορία που ακολουθεί αλλά και να συνδέσει τα διάσπαρτα κομμάτια του φιλμ του.
Αυτό ισχύει και εδώ: To Piece of a Woman ανοίγει με ένα 30λεπτο μονοπλάνο οδύνης και τρόμου, κατά το οποίο παρακολουθούμε τη γέννα. Σε αυτό το διαρκές κρεσέντο, η Kirby αρπάζει το κάδρο και ταιριάζει ιδανικά στην αίσθηση πανικού που αυτό καταγράφει. Φωνάζει, αγωνιά, κλαίει, δε σε αφήνει να πάρεις ανάσα. Δίπλα της, σε μια πολύ φυσική, πολύ γενναιόδωρη ερμηνεία, στέκεται ο Shia LaBeouf στο ρόλο του άντρα της- την κρατά, τη στηρίζει, την κοιτάζει. Ο Shia δίνει από αυτές τις διακριτικές ερμηνείες που θα έδινε ένας καλλιτέχνης που πραγματικά δεν ενδιαφέρεται να είναι σταρ και θα χαρώ πολύ να τον δω να αναφέρεται σε διακρίσεις αν η ταινία πάρει γενικώς βραβειακή φόρα.
Αλλά σε κάθε περίπτωση, η Kirby θα είναι το μεγάλο θέμα συζήτησης. Παρουσιάζει ένα ερμηνευτικό tour de force, συμπληρώνοντας με στωικότητα και με βουβό πόνο και θυμό τη σκιαγράφηση της ηρωίδας της στο υπόλοιπο (κυρίως) κομμάτι του φιλμ, το οποίο βρήκα δραματουργικά αδύναμο. Εκεί όπου το κεντρικό ζευγάρι αρχίζει να απομακρύνεται μέσα από τη φθορά της απώλειας. Η ίδια, παραδίδοντας δυναμικά ολοκληρωτικές ερμηνείες τόσο στο εισαγωγικό ημίωρο όσο και στο πιο συμβατικής προσέγγισης κομμάτι που ακολουθεί, δεδομένα όμως ξεχωρίζει.
«Ήθελα το κοινό να βρίσκεται μαζί με τη Martha πλήρως διαμέσου αυτής της εμπειρίας», είπε στο Vanity Fair, μιλώντας για το πώς προσέγγισε την ηρωίδα της. Θέλοντας να αποτυπώσει τον τοκετό όσο πιο αυθεντικά γινόταν και δίχως ματαιοδοξία, έκανε έρευνα παρακολουθώντας ακόμα και μια γυναίκα να γεννά. Ήταν, περιγράφει, σαν η γυναίκα εκείνη να «μεταφέρθηκε σε ένα άλλο επίπεδο ύπαρξης. Ήταν σαν το ζώο του κορμιού της να πήρε να τον έλεγχο από το μυαλό της».
Η Kirby μοιάζει να έχει πολλά να λειτουργούν υπέρ της αυτή τη στιγμή, και που της δίνουν το ελαφρύ προβάδισμα στην κούρσα απέναντι στις άλλες επικρατέστερες: Tην Frances McDormand του ‘Nomadland’, της Chloe Zhao που πήρε το Χρυσό Λιοντάρι (αλλά η ίδια έχει ήδη 2 ερμηνευτικά Όσκαρ) και την Kate Winslet του Ammonite, που όμως έλαβε πιο χλιαρές κριτικές από το αναμενόμενο (κι η οποία Winslet επίσης έχει ήδη ένα Όσκαρ).
Η 32χρονη Αγγλίδα ηθοποιός ωστόσο, δίνει μια αναμφίβολα εντυπωσιακή ερμηνεία σε έναν δύσκολο ρόλο σε μια in your face σεκάνς φτιαγμένη για να ταρακουνήσει τον θεατή μέχρι σημείου οριστικού σοκ. Βραβεύτηκε για αυτή σε ένα Φεστιβάλ που τα τελευταία χρόνια μοιάζει να έχει πολύ ισχυρή σχέση με τα Όσκαρ. Η ταινία της αγοράστηκε από το Netflix που τα τελευταία χρόνια σπρώχνει πολύ πράγμα στην οσκαρική κούρσα και αναμφίβολα πιστεύει πολύ πως με την Kirby μπορεί να φέρει ένα Όσκαρ για την τροπαιοθήκη του.
Και τελικά, συμβαίνει όλο αυτό σε μια στιγμή όπου η ηθοποιός έχει ήδη πίσω της αρκετές διακρίσεις, αλλά όχι υπερβολικά πολλές- ο ορισμός της νέας, ανερχόμενης σταρ από αυτές που τα Όσκαρ λατρεύουν να βραβεύουν κάθε λίγα χρόνια. Υπό αυτή την έννοια, η πορεία της μοιάζει να ταιριάζει περισσότερο με μιας άλλης νεαρής ανερχόμενης ηθοποιού που σάρωσε στη Βενετία πριν λίγα χρόνια, κέρδισε το Volpi Γυναικείας Ερμηνείας, και ήταν ήδη εμφανές πως ό,τι ρόλο κι αν εμφάνιζες μπροστά της, θα είχε τρόπο να τον κάνει δικό της: Της Emma Stone, τη χρονιά του La La Land.
Η βασική διαφορά βέβαια είναι πως το Pieces of a Woman δε διαθέτει απολύτως τίποτα ξεσηκωτικό όπως η ταινία του Damien Chazelle, όμως κάποιες φορές, ο σωστός συνδυασμός ηθοποιού και ρόλου μπορεί να δημιουργήσει κάτι αρκετά ορμητικό ανεξαρτήτως διάθεσης.
