Ημέρες καραντίνας: Αφού διαβάσαμε ό,τι βιβλίο είχαμε αφήσει για «κάποια στιγμή που θα έχουμε χρόνο», αφού μάθαμε όλες τις συνταγές του Πετρετζίκη και μετά στείλαμε «μετακίνηση 6» για να απολαύσουμε τις λιχουδιές που φτιάξαμε χωρίς τύψεις, αφού εξαντλήσαμε ό,τι ταινία και σειρά υπήρχε στο Netflix, αρχίσαμε να κάνουμε σχέδια για τις καλοκαιρινές διακοπές μας. Όπως κάθε χρόνο. Απλά φέτος τα σχέδια ξεκίνησαν νωρίτερα, ίσως επειδή θέλουμε να έχουμε κάτι να περιμένουμε όταν με το καλό τελειώσει η ιστορία με τον κορωνοιό. Και όπως κάθε χρόνο η επιλογή του αγαπημένου μου νησιού υπάρχει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης: τα Κύθηρα φυσικά.
Οι φίλοι μου με θεωρούν τυχερή που έχω σπίτι σε ένα τόσο όμορφο μέρος. Και είμαι. Ωστόσο, δεν μπορώ να το απολαύσω με τον τρόπο που εγώ και οι φίλοι μου θα θέλαμε. Υπάρχει ένας παράγοντας αποτρεπτικός για εμάς τους νέους και τις νέες που θέλουμε να το επισκεφτούμε: Η μετακίνηση. Και δυστυχώς είναι καθοριστικός παράγοντας για την επιλογή του νησιού που θα κάνουμε τις διακοπές μας. «Αυτοκίνητο ποιος θα έχει;». Αν δεν έχουμε απάντηση σε αυτό το ερώτημα, τα Κύθηρα φεύγουν από το τραπέζι της διαπραγμάτευσης. Έτσι λοιπόν, μία αναζήτηση στο διαδίκτυο «νησιά που έχουν καλή τοπική συγκοινωνία» είναι η λύση στο πρόβλημά μας. Και τα Κύθηρα αναβάλλονται. Ξανά. Μέχρι κάποιος από την παρέα να πάρει αυτοκίνητο ή μέχρι ο Δήμος Κυθήρων να αποφασίσει να βάλει συγκοινωνίες. Τι από τα δύο όμως θα συμβεί πρώτο; Μπορούμε βέβαια να νοικιάσουμε αυτοκίνητο. Όμως για τους φοιτητές ή τα νέα άτομα με τον μισθό των 500 ευρώ δεν είναι πάντα εφικτό ένα τέτοιο έξοδο.
Πέρυσι επισκέφτηκα την Φολέγανδρο (νησί πολύ μικρότερο από τα Κύθηρα). Υπήρχε λεωφορείο που συνέδεε το λιμάνι με το κάμπινγκ του νησιού. Και από το λιμάνι υπήρχαν επίσης λεωφορεία που περνούσαν σε τακτά χρονικά διαστήματα προς όλες τις κατευθύνσεις. Και προς μεγάλη μου έκπληξη ανακάλυψα πως, παρόλο που δεν ήταν ένα φθηνό νησί, ήταν γεμάτο νεολαία. Γιατί η νεολαία είχε την επιλογή να κάνει φθηνές διακοπές στο κάμπινγκ και ταυτόχρονα να μετακινηθεί χωρίς πολλά έξοδα. Σκέφτηκα πόσο διαφορετικά θα ήταν τα Κύθηρα αν είχαν αντίστοιχα καλή τοπική συγκοινωνία. Καλές οι διαφημιστικές καμπάνιες, δεν λύνουν όμως τα πραγματικά εμπόδια. Τη στιγμή που όλο και περισσότερα νησιά αναπτύσσονται ποιοτικά και ποσοτικά, τα Κύθηρα έχουν μείνει αρκετά πίσω.
Το ερώτημά μου λοιπόν είναι απλό: Αν δεν μπορώ εγώ, που έχω σπίτι στο νησί, να κάνω διακοπές εκεί, τότε γιατί να το επιλέξει ένας νέος ανάμεσα σε τόσα άλλα νησιά; Είναι ξεκάθαρο ότι από φυσική ομορφιά τα Κύθηρα δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τα άλλα νησιά, μάλλον είμαστε πολύ μπροστά!!! Δεν θέλουμε όμως ένα γερασμένο νησί. Θέλουμε ένα νησί ζωντανό. Ένα νησί που θα αγκαλιάσει την νεολαία, θα γίνει «στέκι», και γιατί όχι να γίνει και η μόνιμη κατοικία για περισσότερους νέους και νέες.
Γράφω αυτές μου τις σκέψεις διότι πληροφορήθηκα ότι το θέμα της δημοτικής συγκοινωνίας συζητήθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο των Κυθήρων και η πλειοψηφία το απέρριψε… Δηλώνω πολύ απογοητευμένη, αλλά να ξέρουν αυτοί που λαμβάνουν τέτοιες αποφάσεις ότι οι νέοι του νησιού και οι νέοι που αγαπάμε το νησί, έχουμε μάθει να διεκδικούμε και θα το κάνουμε και σε αυτή την περίπτωση.
Μαργαρίτα Ι. Κορωναίου
Έχετε απόλυτο δίκιο για την συγκοινωνία, για χρόνια ήθελα να επισκεφτώ το νησί,αλλά μην έχοντας δίπλωμα δεν μπορούσα. Φέτος ήρθα γιατί φίλοι μου με αμάξι το αποφάσισαν και τα κατάφερα. Η συγκοινωνία σε ένα νησί δεν είναι μόνο για τους τουρίστες είναι αναγκαίο για τους ντόπιους νέους και μεγαλύτερους, κατάγομαι από ένα χωριό της Ηπείρου και αντιμετωπίζουμε το ίδιο πρόβλημα, από το χωριό περνάει κάθε 15 ημέρες λεοφωρειο. Θα έπρεπε οι δήμοι να σκέφτονται κοινωνικά και όχι με την λογική όλοι λίγο πολύ έχουμε αμάξι, οι υπόλοιποι….;