Λίγες ἡµέρες µετά τόν ἑορτασµό τῆς Παγκόσµιας Ὕψωσης τοῦ Τίµιου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, Χριστιανοί µου, στό Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσµα πού ἀκούσαµε ὁ Κύριός µας µᾶς καλεῖ, ἀφοῦ πρῶτα ἐλεύθερα καί ἀβίαστα ἔχουµε ἀποφασίσει ν’ ἀκολουθήσουµε τή ζωή Του, ἐνστερνιζόµενοι τή διδασκαλία Του «ὅστις θέλει ὀπίσω µου ἀκολουθεῖν», ν’ ἀπαρνηθοῦµε τόν κακό προηγούµενο ἑαυτό µας καί νά σηκώσουµε τόν δικό µας σταυρό, δηλ. τό φορτίο τῆς ζωῆς µας καί νά συµπορευθοῦµε µαζί Του.
Μία συµπόρευση πού µπορεῖ νά µᾶς ὁδηγήσει στήν ἀπώλεια ὁρισµένων ἡδονῶν καί ἀνέσεων τῆς ζωῆς µας, ἀλλά πού θά ὠφελήσει τήν ψυχή µας καί τήν πορεία µας µέ τόν πνευµατικό µας ἀγώνα (νηστεία, προσευχή, ἐξοµολόγηση, Θ.Κοινωνία) πρός τήν θέωση, πρός τήν ὁµοίωσή µας µέ τόν Ἀρχηγό τῆς Πίστεώς µας.
Διότι «τί ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐάν κερδίσῃ τόν κόσµον ὅλον, καί ζηµιωθῆ τήν ψυχήν αὐτοῦ;». Καί ἄς φέρουµε στό µυαλό µας τόν πλούσιο τῆς παραβολῆς ὅπου µάζεψε τά γεννήµατα τῶν χωραφιῶν του, µεγάλωσε τίς ἀποθῆκες του καί εἶπε στόν ἑαυτό του «φάγε, πίε, εὐφραίνου» καί ὅµως τό ἴδιο βράδυ «ὡς κλέπτης ἐν νυκτί» ἦλθε ὁ θάνατος καί µαζί ἡ ἀπώλεια τῆς ψυχῆς του, γιατί οἱ δαίµονες ἀπαιτοῦσαν ἀπό τόν Θεό να πάρουν τήν ψυχή αὐτή πού τούς ἀνῆκε.
Ὁ ἀληθινός χριστιανός, ὅµως, ἔχοντας σάν πρότυπο Αὐτόν πού πρῶτος σήκωσε τόν Σταυρό Του γιά τήν σωτηρία ὅλων µας, ὅπως µᾶς λέγει καί ἕνα τροπάριο στήν Ἀκολουθία τῶν Παθῶν τῆς Μ. Πέµπτης, γίνεται ἀµέριµνος γιά τά γήϊνα, τά πρόσκαιρα «Τά νῶτα µου παρέδωσα σέ µαστίγωση, τό πρόσωπό µου δέν τό ἀπέστρεψα ἀπ’ τήν ντροπή τῶν ἐµπτυσµάτων. Στό βῆµα τοῦ Πιλάτου στάθηκα καί σταυρό ὑπέµεινα, γιά τοῦ κόσµου τή σωτηρία» καί µέ ψυχική ἠρεµία, γαλήνη καί ὑποµονή σηκώνει τά φορτία τῆς ζωῆς του παίρνοντας δύναµη ἀπό τήν πίστη του στόν Ἰησοῦ Χριστό καί τοῦτον Ἐσταυρωµένον καί Ἀναστάντα.
Αὐτή ἡ πίστη εἶναι, χριστιανοί µου, πού ἐνδυνάµωσε καί τίς ἑορταζόµενες κατά τήν χθεσινήν ἡμέρα ἁγίες Σοφία, Πίστη, Ἐλπίδα καί Ἀγάπη. Καί ὅταν ὁδηγήθηκαν µπροστά στόν βασιλιά πρῶτα οἱ τρεῖς κόρες τῆς Σοφίας, Πίστη, Ἐλπίδα καί Ἀγάπη, γαλουχηµένες, ὅµως, ἀπό τή µητέρα τους µέ τά νάµατα τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, µέ παρρησία καί σθένος ὁµολόγησαν, ὅτι ἦταν Χριστιανές. Καί σήκωσαν τό σταυρό τοῦ µαρτυρίου τους, πού τίς ὁδήγησε στόν ἀποκεφαλισµό τους, µπροστά στά µάτια τῆς µητέρας τους, ἡ ὁποία ἐνδυναµούµενη ἀπό τή φλογερή πίστη της ἄντεξε αὐτό τό µαρτύριο καί παρέδωσε µετά ἀπό τρεῖς ἡµέρες τό πνεῦµα της γιά νά βρεθεῖ µαζί µέ τίς κόρες της κοντά στόν ἀγαπηµένο τους Χριστό.
Χριστιανοί µου, σήµερα, πού δέν µᾶς ζητεῖται νά περάσουµε τέτοια µαρτύρια καί νά σηκώσουµε τέτοιους σταυρούς ἄς δώσουµε τήν µαρτυρία µας στή σύγχρονη ἐποχή καί κοινωνία στήν ὁποία ζοῦµε, σηκώνοντας µέ ὑποµονή, καρτερία καί νηφαλιότητα τά φορτία τῆς ζωῆς µας καί ἄς ὁµολογοῦµε µέ τή ζωή καί τά ἔργα µας τήν πίστη µας στόν Ἐσταυρωµένο καί Ἀναστάντα Κύριό µας. ΑΜΗΝ.
Πρωτ.π.Π.Μεγ.
