Οι υπό εξέλιξη διερευνητικές επαφές με την Τουρκία, είναι σαφές, παρ’ όλες τις διπλωματικές και άλλες λέξεις που χρησιμοποιούνται, ότι αποτελούν «πολιτικές διαβουλεύσεις».
Μάλιστα, εκτός από το επιθετικό προσδιορισμό πολιτικές που προσδιορίζει και τις αποφάσεις, οι συζητήσεις αφορούν προφανώς την συμφωνία Ελλάδας και Τουρκίας για την «παραπομπή στο Δικαστήριο της Χάγης», της εθνικής μας κυριαρχίας…
Παράλληλα, ενώ είναι γνωστό πως σε αυτές τις επαφές η τουρκική πλευρά θέτει όλες οι διεκδικήσεις της, από τα ελληνικά νησιά μέχρι και την Θράκη, υποτίθεται ότι συζητούνται μόνο τα θέματα που αφορούν τον καθορισμό των θαλασσίων ζωνών.
Αυτό βέβαια στην πράξη είναι ψεύδος, όταν γνωρίζουμε όπως όταν έγινε ο προηγούμενος γύρος των διερευνητικών στην Κωνσταντινούπολη, στο παλάτι της Οθωμανικής αυτοκρατορίας (….), ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Τσαβούσογλου και ο Υπουργός Άμυνας Ακάρ, είχαν μιλήσει για «πολιτικές διαβουλεύσεις».
Η ατζέντα όπως αντιλαμβανόμαστε δεν έχει κανέναν περιορισμό και αυτό επιτρέπει στην Τουρκία να θέσει οποιοδήποτε θέμα για την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, για τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο, για τη Θράκη, για τον εναέριο και το θαλάσσιο χώρο, την υφαλοκρηπίδα, την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη κλπ.
Επιπλέον, ακόμη και αν δεν υπάρξει κάποιο άμεσο αποτέλεσμα για την Τουρκία, πέραν από το γεγονός ότι θα έχει θέσει στο τραπέζι τα πάντα, ενώ η Ελλάδα θα επιμένει με τάσεις αυτοχειριασμού στο «διεκδικούμε τίποτα», το άμεσο όφελος για την Τουρκία θα είναι πως εν όψει της συνόδου κορυφής της ΕΕ την 25η Μαρτίου, θα αποδεικνύεται ότι υπάρχει «διάλογος» με την Ελλάδα και βεβαίως και με την Κύπρο, με την προετοιμασία της «πενταμερούς», τη Μεγάλη Εβδομάδα. Δηλαδή ναυαγεί στην πράξη κάθε ενδεχόμενο για επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία.
Ταυτόχρονα και επιβεβαίωση των παραπάνω, είναι ότι ακόμη και λίγες ώρες πριν τις συνομιλίες, η Τουρκία επέδωσε διπλωματική νότα σε Ελλάδα, Ισραήλ και Ευρωπαϊκή Ένωση, αξιώνοντας να της ζητείται άδεια για οποιαδήποτε δραστηριότητα στην περιοχή όπου θεωρεί ότι εκτείνεται η «υφαλοκρηπίδα της» στην Ανατολική Μεσόγειο, στην ουσία δηλαδή στην ελληνική υφαλοκρηπίδα που τη θεωρεί δική της!
Έσχατο αλλά όχι τελευταίο: την ίδια στιγμή η Τουρκία με όρους οθωμανικής κυριαρχίας διαπραγματεύεται με την Ευρωπαϊκή Ένωση, το σύμφωνο για τη μετανάστευση.
Από την μία πλευρά, το νέο σύμφωνο δημιουργεί έλξη των ροών, αντί της αποτροπής και από την άλλη εγκλωβίζει παράνομα εισελθόντες στα νησιά του Αιγαίου και τον Έβρο.
Για να διατηρηθεί επομένως η ζώνη Σένγκεν αλώβητη ώστε να μην υπάρχουν ενδοκοινοτικοί έλεγχοι, η διαχείριση της μετανάστευσης θα μεταφερθεί ως πίεση στην Ελλάδα.
Με μεγάλο μήκος χερσαίων και θαλασσίων συνόρων και με την Τουρκία να εργαλειοποιεί με τις ροές για την ικανοποίηση του επεκτατισμού της, έρχεται το νέο ευρωπαϊκό σύμφωνο μετανάστευσης να «βοηθήσει» την Τουρκία και μέσω αυτού να αφαιρέσει από την Ελλάδα κυριότητα επί εθνικού εδάφους!
Αφού το κείμενο του συμφώνου αναφέρει ότι «περάτωση της διαδικασίας στα σύνορα και δικαίωμα εισόδου στο έδαφος του κράτους-μέλους: Όταν η διαδικασία ασύλου βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη κατά τη λήξη της προθεσμίας για την ολοκλήρωση της διαδικασίας στα σύνορα, ο αιτών επιτρέπεται να εισέλθει στο έδαφος του κράτους μέλους για την ολοκλήρωση της διαδικασίας ασύλου».
Επιπλέον, οι υπερδομές σε Λέσβο, Χίο, Σάμο, Λέρο, Κω και τον Έβρο για να εξυπηρετήσουν αυτόν το σχεδιασμό, θα αποτελούν στην κυριολεξία πόλεις μεταναστών πάνω στα ελληνοτουρκικά σύνορα και μάλιστα κατ’ επιλογή του ελληνικού κράτους!
Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα από την ομιλία του εισηγητή και βουλευτή Λαρίσης Μ. Χαρακόπουλου προς την Επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Βουλής, παρουσία του ευρωπαίου Επίτροπου Μαργαρίτη Σχοινά:
«Δεν επιτρέπονται όροι που δυνητικά θα μπορούσαν να υπονομεύσουν την κυριαρχία μας. Αν κάποιοι Ευρωπαίοι φαντάζονται τον Έβρο, τη Χίο, τη Λέσβο, τη Σάμο, τη Ρόδο σαν μια ευρωπαϊκή “νήσο Έλις”, για εμάς οι τόποι αυτοί συνιστούν πάτρια εδάφη, των οποίων η ύπαρξη κατοχυρώνει την εθνική μας κυριαρχία και ελευθερία.
Κι αυτό δεν το διαπραγματευόμαστε με κανέναν. Η δημιουργία ενός αγνώστου αριθμού δομών υποδοχής κατά μήκος των συνοριακών μας εδαφών, θα απειλήσει την ίδια την κυριαρχία μας, και θα εκληφθεί ως ένα έμμεσο κάλεσμα για μετανάστευση».
Ελπίζουμε η πριν από έναν ακριβώς χρόνο επίθεση που δεχτήκαμε από την Τουρκία εδώ στον Έβρο, να έχει διδάξει πολλά…
Του Θεοφάνη Μαλκίδη
