Υπόθεση: Σε μια από τις πιο ιδιαίτερες ταινίες του Ingmar Bergman, συναντάμε τον Γιόχαν Μποργκ (Max von Sydow), έναν επιτυχημένο ζωγράφο, που έχει αποσυρθεί σε κάποια απομονωμένη νήσο της Σουηδίας, μαζί με τη σύζυγό του (Liv Ullmann). Εκεί, θα της δείξει τα τελευταία του σκίτσα: φρικιαστικές, δαιμονικές μορφές, που στοιχειώνουν τα όνειρά του την ώρα ανάμεσα στη νύχτα και την αυγή, την “ώρα του λύκου”.
Ύστερα από κάποια περίεργα συμβάντα που περιλαμβάνουν και τους νέους, εκκεντρικούς γείτονές τους, ο Γιόχαν αναγκάζεται να της παραδεχτεί την αλήθεια: οι “δαίμονές” του τον καταδιώκουν… ακόμα και όταν δεν κοιμάται… ακόμα και στο φως της ημέρας.
Ο Ingmar Bergman αποτελεί, ομολογουμένως, μια ιδιαίτερη περίπτωση σκηνοθέτη, που κατάφερε να δημιουργήσει ένα δυσνόητο και κρυπτικό κινηματογραφικό σύμπαν που, όποτε αποκαλύπτει τα νοήματά του, φανερώνει έναν διεξοδικό και βαθύ προβληματισμό.
Το 1968, ο κορυφαίος Σουηδός δημιουργός υπογραφεί το σενάριο και σκηνοθετεί μία από τις πιο ιδιαίτερες και προσωπικές ταινίες του, με πρωταγωνιστές δύο αγαπημένους του ηθοποιούς και συνεργάτες. Τον συμπατριώτη του Max von Sydow και την μούσα του από την Νορβηγία, Liv Ullmann. Η «Ώρα του Λύκου» είναι ένα μίγμα γοτθικού τρόμου και σουρεαλιστικού δράματος. Είναι μια από τις πιο άρτιες τεχνικά ταινίες του Bergman, κυρίως λόγω της δεξιοτεχνικής ασπρόμαυρης φωτογραφίας της.
Δεν υπάρχουν ιδιαίτερα τρομαχτικές σκηνές και καθόλου gore, αλλά μια λανθάνουσα απειλητική κατάσταση, και η αγωνία του ανθρώπου που έχει χάσει την ισορροπία του. Το στήριγμα ανάμεσα στην ύλη και το πνεύμα, τη γη και τον Ουρανό. Αμφότερα, είναι τροφή για σκέψη. Η υπερβατική κατάσταση του δράματος υπογραμμίζεται από τη μουσική υπόκρουση του “Μαγικού Αυλού” του Μότσαρτ, που αποκαλύπτει στοιχεία της πλοκής του έργου.
Σε αντίθεση με τα δύο αριστουργήματα του Bergman, “Η Έβδομη Σφραγίδα” και “Μέσα απ’ το σπασμένο καθρέφτη”, εδώ, οι μεταφυσικές ανησυχίες του, δεν είναι ξεκάθαρα ορατές. Είναι ο Γιόχαν Μποργκ, ο καταξιωμένος καλλιτέχνης, ένας άνθρωπος που βουλιάζει στο σκοτάδι της ίδιας του της μεγαλοφυίας, ή υποχείριο στο παιχνίδι διαβολικών δυνάμεων που τον δελεάζουν με όχημα τη ματαιοδοξία του, με τελικό διακύβευμα την ίδια του τη ψυχή;
Την απάντηση, μας τη δίνει ο ίδιος ο σκηνοθέτης. Μη ξεχνάμε ότι η “ώρα του λύκου”, στη σκανδιναβική παράδοση, είναι το μετέχμιο της νύχτας και της αυγής, κάπου 3-4 τα χαράματα. Είναι η ώρα που πεθαίνουν και γεννιούνται οι περισσότεροι άνθρωποι. Και τα όνειρα γίνονται εφιάλτες. Η ώρα που ο λύκος παραμονεύει έξω από την πόρτα.
Πρωτότυπος Τίτλος: Vargtimmen/ Hour of the Wolf Βαθμολογία IMDb: 7,6/10 Σκηνοθεσία: Ingmar Bergman Πρωταγωνιστούν: Max von Sydow, Liv Ullmann, Gertrud Fridh, Georg Rydeberg, Ingrid Thulin, Erland Josephson, Gudrun Brost, Bertil Anderberg
