Τα παλικάρια της φακής που έδερναν και έβριζαν στη Νέα Σμύρνη θα μπορούσες να πείς ότι αποτελούν εξαίρεση. Οτι είναι λίγοι. Ότι εξερράγη το ηφαίστειο του φασίστα που κουβαλούν μέσα τους κι αυτό είναι όλο.
Όμως, δεν επρόκειτο για ασυνήθη παρέκβαση ούτε για μεμονωμένο συμβάν. Προηγήθηκαν πολλά παρόμοια κρούσματα.
Αναίτιοι ξυλοδαρμοί, βαρύτατες προσβολές, αλαζονική συμπεριφορά και τσαμπουκάδες από ψευτόμαγκες, που νομίζουν πως έχουν το ελεύθερο να διαφεντεύουν τις ζωές των ανθρώπων. Σαν τους δεσμοφύλακες στα ξερονήσια.
Κι όμως. Εχουν δίκιο να φέρονται έτσι. Καλώς νομίζουν ότι είναι το κράτος. Πρώτον, γιατί ξέρουν ότι δεν έχει τίμημα η έκνομη συμπεριφορά τους. Σχεδόν όλες τις σχετικές καταγγελίες τις τρώει το σκοτάδι.
Οι περιώνυμες ΕΔΕ μοιάζουν σαν τις μηχανές που χρησιμοποιούνται για την καταστροφή εγγράφων. Ο καλύτερος τρόπος για να «εξαφανιστεί» και να ξεχαστεί μια καταγγελία είναι να περιέλθει στην αρμοδιότητα της ΕΔΕ.
Φυσικά, σπανίως αποφαίνονται επιβαρυντικά. Λόγω συναδελφικής αλληλεγγύης προφανώς. Οσο για άλλες τεκμηριωμένες αναφορές (λίστα Αλιβιζάτου, φερ΄ειπείν) ούτε λόγος. Καταλήγουν στον κάλαθο των αχρήστων δια χειρός Χρυσοχοϊδη.
Επι τη ευκαιρία. Κακώς, κάκιστα ο κ.Αλιβιζάτος δεν κατήγγειλε όταν έπρεπε την πλήρη απαξίωση της Επιτροπής που συνεστήθη για την Διερεύνηση της Αστυνομικής Βίας. Σήμερα, εξέθεσε μεν τον κ.Χρυσοχοϊδη, αλλά εξετέθη και ο ίδιος.
Λόγος δεύτερος και σημαντικότερος: Η αύρα της σημερινής εξουσίας. Οι διακηρύξεις για την επιβολή του νόμου και της τάξης-ναι, θεμιτές και αναγκαίες- στέλνουν αρρήτως σήμα κατασταλτικής μανίας στους έτοιμους από καιρό αποδέκτες.
Οι εκλογές του 2019 έλυσαν το χειρόφρενο που είχε βάλει ο ΣΥΡΙΖΑ στην αυθαιρεσία και απελευθέρωσαν τον εγγενή πρωτογονισμό που ενδημεί σε θυλάκους της Αστυνομίας.
Στόπ εδώ. Επι ΣΥΡΙΖΑ υπήρχε όντως ένα πρόβλημα. Αλλης τάξεως: συμβολικά πεδία φτηνής ελευθεριότητος (φεστιβάλ μολότοφ, μπλοκαρισμένοι δρόμοι, προκλητικές καταλήψεις κλπ) αντιμετωπίστηκαν με έκδηλη αμηχανία και καταφανή ιδεοληψία.
Και ενώ η δημόσια ασφάλεια ενισχύθηκε στις περισσότερες συνοικίες με αποτελεσματική αστυνόμευση(μείωση παραβατικότητος), οι κατά σύστημα χορογραφίες ελαφρότητος στο κέντρο της Αθήνας έδιναν στίγμα ανεμπόδιστης ασυδοσίας και κυβερνητικής ανοχής. Το κόστος φάνηκε στις εκλογές.
Όμως από το σημείο της προβληματικής χαλαρότητος βρεθήκαμε στον αντίποδα. Ε, κάπως έτσι δημιουργήθηκε το απειλητικό σύννεφο που σκεπάζει σήμερα τον ουρανό της χώρας.
Ετσι, έφτασαν ορισμένες μονάδες της τάξεως να φαντάζουν διμοιρίες ανασφάλειας και ορδές που τρομοκρατούν.
Αν ισχύουν οι προεκτεθέντες λόγοι που επιχειρούν να εντοπίσουν το πόθεν της αστυνομικής βίας (ευδιάκριτη επίνευση ιδεολογικής φύσεως και ατιμωρησία), ισχύει κι ένας κανόνας που αφορά προσωπικά τον κ.Χρυσοχοϊδη. Κανόνας που επιβεβαιώθηκε και τώρα, με τη Νέα Σμύρνη.
Αντί να κεραυνοβολήσει με σκληρές εκφράσεις την παρεκτροπή, μίλησε για «άσκοπη βία». Υδαρής έκφραση που υποβαθμίζει σκοπίμως τα θλιβερά γεγονότα.
Και, φυσικά, ούτε λέξη για την κατασκευασμένη είδηση που σέρβιρε η Αστυνομία στα κανάλια, περί πρωτουργών νεαρών που δήθεν επιτέθηκαν στους αστυνομικούς.
Στο ίδιο μήκος κύματος συνολικά η κυβέρνηση. Αντί για απερίφραστη, στιβαρή καταδίκη από την πρώτη στιγμή, η κυβερνητική εκπρόσωπος αναλώθηκε κυρίως σε επιθέσεις εναντίον του Τσίπρα.
Κι από κοντά η ΝΔ. Με non paper για την επικοινωνιακή διαχείριση του θέματος και προφανή στόχο να πληγούν ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερά.
Απ΄ο,τι φαίνεται, οι κυβερνώντες δεν βλέπουν αυτό που θρώσκει στο βάθος: γενική ανάφλεξη σε δρόμους και πλατείες, με πρωταγωνιστές τον «απλό κόσμο» κι όχι συντεταγμένες ομάδες. Όταν το καταλάβουν θα είναι αργά. Και θα το πληρώσουν ακριβά.
Διότι η Νέα Σμύρνη και κάθε πλατεία, με οικογένειες που χειμάζονται και με νέους που εξίσου ασφυκτιούν, δεν είναι παίξε γέλασε ούτε Εξάρχεια της ιδιαζούσης ανυπακοής και της αντιμετωπίσιμης εναντιοδρομίας…
Όμως υπάρχει και κάτι- το μόνο- που κατά κάποιο τρόπο δεν λειτουργεί εναντίον της κυβέρνησης. Είναι οι υπερβολές ορισμένων περί χούντας και ναζιστικής συμπεριφοράς των κυβερνώντων.
Πρόκειται για λαϊκίστικη εκτροπή και πολλαχώς ζημιογόνο εκτροχιασμό. Γιατί ο ατελώνιστος λόγος υπονομεύει την αναγκαία, σφοδρή κριτική και την πάνδημη εναντίωση. Κι όποιος δεν καταλαβαίνει…
Του Γιάννη Τριάντη
