Ο Βίκτωρ Ουγκώ (Victor Marie Vicomte Hugo) είναι ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του κινήματος του γαλλικού ρομαντισμού. Γεννήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου του 1802 στο Μπεζανσόν (Besançon). Ο πατέρας του ήταν στρατιωτικός και στρατηγός της Γαλλίας από το 1809. Από έφηβος κατάλαβε την κλίση του στη λογοτεχνία και ξεκίνησε να μεταφράζει λατινικά έργα αλλά και να γράφει τα πρώτα του ποιήματα. Η αναγνώρισή του δεν άργησε να έρθει. Μόλις το 1817 βραβεύθηκε από τη Γαλλική Ακαδημία για ένα ποίημά του. Η εδραίωσή του στη λογοτεχνία ήρθε με την ποιητική συλλογή «Ωδές και Μπαλάντες» το 1826. Χαρακτηρίστηκε επαναστάτης του ρομαντισμού χάρη στο «Κρόμγουελ». Το 1829 κυκλοφόρησε τα «Ανατολίτικα» εμπνευσμένα από την ελληνική επανάσταση του 1821.
Ο Βίκτωρ Ουγκώ υπήρξε θερμός φιλέλληνας σε όλη του τη ζωή. Μέχρι και την επανάσταση της Κρήτης το 1866, παρακολουθούσε με ενδιαφέρον τους αγώνες των Ελλήνων. Συνέχισε να γράφει έργα και για το θέατρο, όπως ο «Εργάνης», ενώ του 1831 κυκλοφόρησε το διάσημο μυθιστόρημά του «Η Παναγία των Παρισίων». Το 1841 εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Το 1843 έχασε την νεόνυμφη κόρη του σε πνιγμό μαζί με το σύζυγό της. Για δέκα χρόνια δεν έκδωσε τίποτα, φανερά επηρεασμένος από το γεγονός του χαμού τη κόρης του. Αργότερα ασχολήθηκε με την πολιτική και από συντηρητικός εξελίχθηκε σε ριζοσπάστη δημοκρατικό. Εξελέγη βουλευτής Παρισίων, αργότερα εναντιώθηκε στον Ναπολέοντα Γ’ που κατέλυσε τη δημοκρατία με πραξικόπημα και διώχθηκε μέχρι που αναγκάστηκε να διαφύγει κρυφά στις Βρυξέλλες. Έμεινε 20 χρόνια στην εξορία. Συνέχισε να πολεμά τον Ναπολέοντα Γ’ γράφοντας μανιφέστα εναντίον του, ενώ με την ποιητική συλλογή «Τιμωρίες» ύμνησε τον θρίαμβο της παγκόσμιας δημοκρατίας.
Το 1862 ολοκλήρωσε το πιο διάσημο μυθιστόρημα του κόσμου, τους «Άθλιους». Επέστρεψε στη Γαλλία το 1870, με την ανακήρυξη της Τρίτης Γαλλικής Δημοκρατίας. Η είσοδός του στο Παρίσι υπήρξε θριαμβευτική. Με την επικράτηση της Παρισινής Κομμούνας το 1871, έφυγε και πάλι από τη χώρα. Την ίδια χρονιά έχασε τον γιο του Κάρολο, λίγο αργότερα η κόρη του Αδέλα μπήκε σε ψυχιατρείο, ενώ το 1873 έχασε και τον γιο του Φραγκίσκο. Το 1876 ο Βίκτωρ Ουγκώ ανακηρύχτηκε Ισόβιος Γερουσιαστής της Γαλλικής Δημοκρατίας και τα επόμενα χρόνια έγινε το είδωλο των Γάλλων αριστερών ριζοσπαστών. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Ουγκώ εισέπραξε την αγάπη των Γάλλων, ταυτιζόμενος με την ίδια την ιδέα της πατρίδας.
Ο Βίκτωρ Ουγκώ πέθανε στις 22 Μαΐου 1885 σε ηλικία 83 ετών. Η κηδεία του έγινε την 1ηΙουνίου με δύο εκατομμύρια Γάλλους να συνοδεύουν τον μεγάλο ποιητή από την Αψίδα του Θριάμβου στο Πάνθεον.
