Το τρέξιμο είτε με κρύο είτε με ζέστη αποτελεί για κάποιους μια καθημερινή συνήθεια και λατρεία, για κάποιους απαραίτητο συμπληρωματικό κομμάτι της προπόνησης τους και για ορισμένους μια πρόκληση.
Ο, τι κι αν αποτελεί για τον καθένα, υπάρχει ένα δεδομένο που πρέπει να αντιμετωπίσει ο καθένας που τρέχει αυτό το διάστημα και δεν είναι άλλο από την πτώση της θερμοκρασίας.
Οπως γράφει η Χριστίνα Βασιλειάδου, γυμνάστρια με έδρα την Χαλκίδα, για πολλούς το κρύο αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα στο τρέξιμο αν και δε θα έπρεπε. Δεν είναι τυχαίο που οι περισσότεροι μαραθώνιοι πραγματοποιούνται σε περιόδους όπου το κλίμα είναι ψυχρό έτσι ώστε να αποφεύγεται ο κίνδυνος της αφυδάτωσης αλλά και να πραγματοποιούνται καλύτερα ρεκόρ.
Το τρέξιμο σαν δραστηριότητα καταφέρνει να μας απαλλάσσει από 250 έως 1000 θερμίδες αναλόγως το βάρος μας, την ταχύτητα, τον τρόπο και το χρόνο προπόνησης. Το χειμώνα όμως υπάρχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα : Η προσπάθεια που καταβάλλουμε για να παραμείνουμε ζεστοί είναι μεγαλύτερη συνεπώς και η καύση των θερμίδων είναι μεγαλύτερη.
Παρόλα αυτά το τρέξιμο στο κρύο τώρα που η θερμοκρασία παίρνει την κατηφόρα εγκυμονεί κινδύνους , γι’ αυτό…. ας μην ξεχνάμε τα παρακάτω:
Καλό (πολύ καλό) ζέσταμα και αποκατάσταση
Το καλό ζέσταμα αποτελεί το Α και το Ω σε όλα τα αθλήματα, πόσο μάλλον στο τρέξιμο και ειδικά σε εξωτερικό χώρο και με ιδιαίτερες κλιματικές συνθήκες. Ας ξεκινήσουμε με το μαλακό αφιερώνοντας τα πρώτα λεπτά της προπόνησής μας σε ένα χαλαρό ρυθμό και με διασκελισμό που σιγά σιγά και σταδιακά θα ανοίγει.
Αν έχουμε το χρόνο, μπορούμε να κάνουμε 5’ χαλαρό τρέξιμο ή περπάτημα, να αφιερώσουμε 5’ σε ενεργητικές διατάσεις (όχι στατικές αλλά με κίνηση) και στη συνέχεια να ξεκινήσουμε το πρόγραμμά μας.
Επίσης, μη ξεχάσουμε στο τέλος της προπόνησής μας να αφιερώσουμε χρόνο σε διατάσεις και ειδικότερα μέσης, πλάτης, ποδιών και ισχίων που ταλαιπωρούνται περισσότερο στο τρέξιμο.
Ένα ασθενές ζέσταμα και μια κακή αποκατάσταση είναι ικανά να μας φέρουν τραυματισμό χωρίς να το καταλάβουμε, ειδικά όταν τρέχουμε στο κρύο.
Ας πούμε όχι στο ντύσιμο αλλά … «κρεμμύδι» όταν τρέχουμε στο κρύο
Ο Ρίτσαρντ Ντόνοβαν, ιδρυτής του μαραθωνίου στο Βόρειο Πόλο , συμβουλεύει : «Μην ντύνεστε σαν το ανθρωπάκι της Michelin, γιατί ο υπερβολικός ιδρώτας θα παγώσει τα ψωμάκια»! Και συνεχίζει λέγοντας : «Μία από τις ειρωνείες του να τρέχεις στο κρύο είναι η υπερθέρμανση του οργανισμού».
Το ότι η θερμοκρασία πέφτει δε σημαίνει πως πρέπει να φορέσουμε ότι έχουμε στη ντουλάπα για να βγούμε για τρέξιμο. Προτιμάμε ελαφριά ρούχα που να εφαρμόζουν στο σώμα έτσι ώστε να κρατούν σταθερή τη θερμοκρασία του σώματός μας. Ωραίο και χουχουλιάρικο το μπουφανάκι κι όταν θα ξεκινήσουμε να τρέχουμε θα το αισθανόμαστε καλό. Στη συνέχεια που θα έρθει η εφίδρωση , όμως, θα μουσκέψει τα ρούχα μας και ο ιδρώτας θα παγώσει πάνω μας.
Αποτέλεσμα; Αντί η θερμοκρασία του σώματος να ανέβει, θα πέσει. Ισοθερμικά ρούχα, ένα λεπτό αντιανεμικό καθώς και κάλυψη των άκρων και της κεφαλής αρκούν για να μας κάνουν να έχουμε μια ευχάριστη διαδρομή για το τρέξιμό μας στο κρύο.
Προγραμματισμός διαδρομής
Είναι σημαντικό να ξέρουμε που πηγαίνουμε , σε όλα τα πράγματα στη ζωή. Έτσι και στο τρέξιμο στο κρύο, ας δούμε τα χιλιόμετρα που έχουμε να διανύσουμε, ας σκεφτούμε προς τα που θα κινηθούμε, ας ρίξουμε μια ματιά στον καιρό και στον άνεμο κι ας οργανώσουμε προς τα που θα πάμε έτσι ώστε η διαδρομή να βγει πιο εύκολα σύμφωνα με τα δεδομένα που έχουμε.
Πχ: σίγουρα δεν είναι καλή ιδέα με έξι μποφόρ να τρέξουμε σε μια διαδρομή κοντά στη θάλασσα, αντίθετα κάπου μέσα στην πόλη (σε κάποιο στάδιο ή πάρκο) θα μπορέσουμε εύκολα να ολοκληρώσουμε την προπόνησή μας.
Ενυδάτωση, ενυδάτωση και … ενυδάτωση!
Λόγω των χαμηλών θερμοκρασιών , συχνά δε διψάμε και αποφεύγουμε να ενυδατώνουμε τον οργανισμό μας. Όταν όμως, φτάσει το αίσθημα της δίψας είναι ήδη αργά καθώς ο οργανισμός μας έχει ήδη αφυδατωθεί.
Ας φροντίσουμε πριν την προπόνηση να έχουμε καταναλώσει νερό, κατά τη διάρκεια να μείνουμε ενυδατωμένοι είτε με νερό είτε καταναλώνοντας κάποιο ισοτονικό ρόφημα και στο τέλος της προπόνησης ας φροντίσουμε να αναπληρώσουμε τα χαμένα υγρά από τον ιδρώτα όχι μόνο με σκέτο νερό αλλά και με ηλεκτρολύτες.
Της Χριστίνας Βασιλειάδου, γυμνάστριας
