Χθες, μετά το σάλο με το CiscoGate, το hashtag που τρένταρε στο twitter ήταν το #κεραμέως παραιτήσου. Είχε προηγηθεί το #χρυσοχοίδη παραιτήσου, μετά το πάρτι της αστυνομικής βίας στην Νέα Σμύρνη, το #μενδώνη παραιτήσου στην υπόθεση Λιγνάδη, κι είχαν μεσολαβήσει τα δεκάδες χιλιάδες dislikes στις αναρτήσεις του πρωθυπουργού στον επίσημο λογαριασμό του στο Facebook.
Στο Μαξίμου φέρονται να μέτρησαν και στατιστικά στοιχεία. Σε σύσκεψη, παρόντος του Κυριάκου Μητσοτάκη, όπου εξετάστηκε το… σχέδιο αποσταθεροποίησης μέσω των social media, αναλύθηκε διεξοδικώς το γεγονός ότι συνήθως οι αναρτήσεις στο πρωθυπουργικό account στο Facebook είχαν, κατά μέσο όρο, περί τις 4.000 με 5.000 αντιδράσεις. Μετά την Νέα Σμύρνη, ο αριθμός αυτός εκτοξεύτηκε στις 30.000 με 50.000, ενώ υπήρξε post που έγραψε έως και 80.000 αντιδράσεις – στην συντριπτική πλειοψηφία τους αρνητικές.
Με βάση τα εν λόγω στατιστικά, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το πρωθυπουργικό προφίλ και η κυβέρνηση εν γένει δέχονται συντονισμένη και οργανωμένη διαδικτυακή επίθεση, πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κινητοποιήσει τον «στρατό των trolls», και ότι η αντιπολίτευση ασκείται πλέον σε εκείνο που ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης χαρακτήρισε «διαδικτυακό ακτιβισμό».
Η πρώτη αντίδραση ήταν κάτι παραπάνω από σπασμωδική: η… αγορά μαζικών likes υπέρ του πρωθυπουργικού προφίλ από το Μπαγκλαντές και την Καζαμπλάνκα έως το Ουαγκαντουγκού. Δεν ήταν η ευφυέστερη επιλογή, αποκαλύφθηκε γρήγορα και κόστισε ένα ακόμη ανελέητο τρεντάρισμα του hashtag #ουαγκαντουγκού στο twitter.
Η δεύτερη απόφαση, ήταν η αντεπίθεση δια της αναδιοργάνωσης του διαδικτυακού στρατού της ΝΔ, και δη με προσωπική «εντολή Μητσοτάκη» όπως διαμηνύθηκε από το Μαξίμου.
Την επιχείρηση ανέλαβε να συντονίσει ο Γρηγόρης Δημητριάδης, ο οποίος είχε και την ευθύνη του διαδικτύου προ εκλογών και πριν αναλάβει τα καθήκοντα του διευθυντή του πρωθυπουργικού γραφείου, ενώ ζητήθηκε η εντονότερη κινητοποίηση της γνωστής στα social media «Ομάδα Αλήθειας» της ΝΔ.
Τα αποτελέσματα ήταν και πάλι περιορισμένα: Για κάποια 24ωρα γεννήθηκε και δούλεψε το γαλάζιο hashtag #koronosyriza, που αναπαρήγαγε την θεωρία της διασποράς του κορονοϊού από τον ΣΥΡΙΖΑ μέσω των διαδηλώσεων, παρ΄ότι όμως προβλήθηκε και διαφημίστηκε δεόντως από τα φιλοκυβερνητικά sites, δεν έκανε διαδικτυακή καριέρα – πνίγηκε στην τρικυμία της πλήρους απώλειας ελέγχου της πανδημίας και του νέου έπους της Νίκης Κεραμέως.
Σε τρίτο επίπεδο, αναζητούνται πιο ριζικές λύσεις. Οι πληροφορίες από το στενό πρωθυπουργικό επιτελείο, δείχνουν ότι η κυβέρνηση έχει μπει βαθιά πια στον πειρασμό να επιχειρήσει θεσμική παρέμβαση για τον έλεγχο του νέου «κινηματικού χώρου», όπως περιγράφεται, που διαμορφώνεται στα social media. Η φόρμουλα, κατά τις ίδιες πληροφορίες, αναζητείται στην ανοιχτή συζήτηση που υπάρχει και στην Ευρώπη για την αντιμετώπιση των fake news, προκειμένου να τηρηθούν και τα αναγκαία προσχήματα, ενώ ενεργό εμπλοκή έχει τόσο ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης όσο και ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ Θοδωρής Λιβάνιος.
Ο Γιώργος Γεραπετρίτης, άλλωστε, ήταν ο πρώτος που είχε δείξει τις προθέσεις της κυβέρνησης, μιλώντας σε διαδικτυακή εκδήλωση της «Καθημερινής» για τα social media. Εκεί, είχε πει ότι «τα κοινωνικά δίκτυα και οι πλατφόρμες αυτές είναι εξαιρετικά επιδραστικές και στον κόσμο και άρα μπορούν εν δυνάμει να χειραγωγούν ακόμη και την δημοκρατία. Εκεί θα πρέπει να υπάρχουν αναχώματα».
Ακολούθησε ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τις γνωστές νουθεσίες προς τους νέους από το βήμα της Βουλής, μαζί με την επισήμανση ότι τα social media είναι «κακό» για την δημοκρατία: «Δημιουργούν στεγανά, στεγανά έντασης, όχι στεγανά διαλόγου», είχε πει. «Στεγανά τα οποία ανατροφοδοτούν τα στερεότυπα τα οποία ήδη έχουν. Από τη μία και από την άλλη πλευρά. Κι αυτό είναι κακό για τη δημοκρατία μας».
Δεν είναι βέβαιο ότι η επιλογή στην οποία κατευθύνεται η κυβέρνηση είναι και η πλέον σοφή. Είναι όμως βέβαιο, πως στο Μαξίμου φοβούνται τα social media κυρίως για δύο λόγους: Ο πρώτος είναι πως, ειδικά μετά την περίοδο της πανδημίας και του εγκλεισμού, σπάνε το οχυρό προστασίας της κυβέρνησης που έχει μεθοδικά στηθεί από τα συμβατικά μέσα ενημέρωσης. Το πολιτικό κόστος από τις φωτογραφίες της Πάρνηθας και της Ικαρίας και από τα βίντεο της αστυνομικής αυθαιρεσίας μετριέται ήδη καθαρά στα ποιοτικά στοιχεία ακόμη και των πιο συμβατικών δημοσκοπήσεων.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η κυβέρνηση διακρίνει σύνδεση των διαδικτυακών «κινημάτων» με τις κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις πολιτών. Είναι οι κινητοποιήσεις που το Μαξίμου επιμένει να χρεώνει στον ΣΥΡΙΖΑ, γνωρίζει όμως πολύ καλά πως ούτε οργανωμένη, ούτε κομματική υποκίνηση υπάρχει. Όπως γνωρίζει ότι και τα διαδικτυακά κινήματα, και οι κινητοποιήσες στους δρόμους θα αυξάνονται, όσο πολλαπλασιάζονται τα αδιέξοδα της πανδημίας και της οικονομίας.
Της Μαρίνας Αλεξανδρή
