Γράφει ο Απόστολος Αποστολόπουλος
Θα είχαν εντελώς σαπίσει, μετά από εξήντα γύρους, οι διερευνητικές συνομιλίες με την Τουρκία, αν δεν υπήρχε προδιάθεση από διάφορες ελληνικές κυβερνήσεις να ενδώσουν στις πιέσεις των ξένων επικυρίαρχων και, επιτέλους, «οι Μήδοι θα διαβούνε», όπως έλεγε ο Καβάφης. Το μόνο που συγκρατεί κάθε φορά τους κυβερνώντες στην Αθήνα είναι ο τρόμος μήπως η «πλέμπα» ξεσηκωθεί και τους πάρει φαλάγγι. Αν και καμιά φορά φτάνει κι ένας μονάχος να κάνει τη δουλειά, όπως είχε γίνει στα τέλη του περασμένου αιώνα. Γι’ αυτό, πριν έρθουν τα πάνω κάτω, δεν είναι απίθανο να γίνουν εκλογές νωρίς-νωρίς την Άνοιξη και πάντως πριν από οποιαδήποτε συμφωνία με την Τουρκία. Ώστε, με πρόσφατη εντολή, να κλείσουν άφοβα συμφωνία με την Τουρκία. Λάθος. Στοιχειώδες λάθος. Επειδή για άλλους λόγους θα ψηφίσει ο κόσμος για κυβέρνηση και για άλλους θα διαδηλώσει εναντίον της, ακόμα και την επομένη των εκλογών, διότι η συμφωνία θα παραδίδει στην Τουρκία κατοχυρωμένα ελληνικά δικαιώματα.
Το Αιγαίο είναι διεθνές, όχι διμερές ζήτημα
Μας έχουν πείσει ότι για όλα φταίει αποκλειστικά η Τουρκία και οι ορέξεις του Ερντογάν για ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Και ότι, επομένως, το θέμα είναι διμερές. Με τους συμμάχους να είναι κακοί διαιτητές που μεροληπτούν υπέρ της Τουρκίας. Είναι λάθος ή, καλύτερα, είναι ψέμα:
- Όλος ο πολιτικός κόσμος της Τουρκίας, τουλάχιστον από την εποχή Οζάλ, (δεκαετία του ’80) έως και σήμερα έχει τις ίδιες επεκτατικές βλέψεις. Την εισβολή στην Κύπρο δεν την έκανε ο Ερντογάν. Η εισβολή έγινε με την άδεια των Αμερικανών.
- Οι δυτικοί σύμμαχοι είχαν άφθονο χρόνο να επέμβουν και να λύσουν και το Κυπριακό και το Αιγαίο. Εμπόδιζαν κάθε λύση και ευνοούσαν θολές καταστάσεις για δικούς τους λόγους που δεν είναι μόνο οικονομικοί. Το οικονομικό σκέλος είναι υποδεέστερο, υποταγμένο σε αιτίες στρατηγικής, κυριαρχίας στην περιοχή από τη Μ. Ανατολή και τα Βαλκάνια ως τη Ρωσία.
- Στο Αιγαίο η κυριαρχία της Ελλάδας είναι απόλυτη, βασισμένη σε Διεθνείς Συνθήκες, π.χ. Λωζάννη. Σε καμία Μεγάλη Δύναμη δεν αρέσει μια μικρή και αδύναμη χώρα όπως η Ελλάδα (ένα προτεκτοράτο για την ακρίβεια) να ελέγχει έναν ευαίσθητο χώρο σε μια τόσο κρίσιμη περιοχή. Τώρα, λοιπόν, η αναμέτρηση της Δύσης με τη Ρωσία οξύνεται και η διαμάχη για την τύχη (και τον έλεγχο) της Τουρκίας μπαίνει σε αποφασιστική φάση. Είναι λογικό, αν όχι επιβεβλημένο, και για τους δύο Μεγάλους, να θέλουν να μοιράσουν το Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο παίζοντας στο «διαίρει και βασίλευε» των δυο μικρών παικτών. Ώστε η Ελλάδα να μην έχει μονοπώλιο ελέγχου στο Αιγαίο/Αν. Μεσόγειο. Όλες οι έγχρωμες «επαναστάσεις» είχαν στόχο (στρατηγική Ομπάμα) να μετατρέψουν τα κράτη σε σκόνη, σε χώρους ανίκανους να αυτοκυβερνηθούν π.χ. η Λιβύη. Ο Τραμπ αντιστρατεύθηκε και έχασε. Η Ελλάδα είναι υποψήφια για μια τέτοια τύχη, μια κονιορτοποιημένη οντότητα, χειρότερα από προτεκτοράτο. Οι ελίτ νομίζουν ότι θα κρατήσουν τα κεκτημένα ξεπουλώντας τη χώρα. Είναι μακριά νυχτωμένοι. Επειδή μετά από ριζική ανατροπή, από μια πανωλεθρία, άλλοι νέοι αντικαθιστούν τους παλιούς για να χειριστούν, ως «σωτήρες» τα πράγματα, να αλλάξουν όλα ώστε να μείνουν όπως ήταν.
Η ελληνική ελίτ δεν πρόβλεψε και δεν διατήρησε τη (σχετική) ισχύ που είχε μετά τη Χούντα σε εξοπλισμούς και συμμαχίες. Ούτε κατάλαβε τη σημασία της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Μοιραία η ίδια και η χώρα ξέπεσαν στη σημερινή κατάντια. Οι ΗΠΑ-Βρετανία συντήρησαν τη διχόνοια και τις αμφιβολίες μη αναγνωρίζοντας το ψευδοκράτος έτσι ώστε οι εξελίξεις να εξαρτώνται από τις θελήσεις τους.
- Στις Πρέσπες δεν παραχωρήσαμε κάτι «απτό» δικό μας και άμεσα επικίνδυνο για την υπόστασή μας. Ακόμα και έτσι η γοητεία του ΣΥΡΙΖΑ και της ηγεσίας του εξανεμίστηκε, κράτησε όσο «το τέταρτο δημοσιότητας» που μπορεί να έχει ο κάθε τυχεράκιας.
- Κάποιος είπε ότι τα μέτρα για τον κορονοϊό (καραντίνα κ.λπ.) και η προσπάθεια επιβολής υποχρεωτικού εμβολιασμού (παρά τις παρενέργειες) θα κρατήσουν έως ότου οι παγκοσμιοποιητές πετύχουν τους σκοπούς τους. Και η «υπόθεση Αιγαίο/Ανατολική Μεσόγειος» τόσο θα κρατήσει. Όσο οι δυνάμεις της Παγκοσμιοποίησης να πετύχουν τους στόχους τους.
- Τέλος, οι Ρώσοι με χαρά θα έβλεπαν μια ελληνοτουρκική σύγκρουση που θα έπληττε βαριά το ΝΑΤΟ χωρίς οι ίδιοι να κουνήσουν το δαχτυλάκι τους. Η νέα αμερικανική διοίκηση φροντίζει, τουλάχιστον στα πρώτα λόγια της, να κρατάει ισορροπία με την Ελλάδα έναντι της Τουρκίας του Ερντογάν. Ας κρατούσαν και οι Ρώσοι, έμπρακτα, μια τέτοια ισορροπία αντί να προσπαθούν να ρίξουν στην αρένα ζιζάνια. Αναγνωρίζοντας π.χ. το δικαίωμά μας στα 12 μίλια αλλά σιωπώντας για την αντίδρασή τους αν η Τουρκία μας επιτεθεί.
Η ώρα των αποφάσεων
Στην πολιτική κάθε πράγμα πρέπει να λέγεται και να γίνεται στην ώρα του. Αυτές οι ώρες είναι πραγματικά κρίσιμες. Οι ισχυροί της περιοχής, μεταξύ τους και η Τουρκία ως αδύναμος αλλά κρίσιμος κρίκος, είναι στη στιγμή να πάρουν αποφάσεις για τα πολλά επόμενα χρόνια. Η Ελλάδα γλείφοντας και έρποντας δεν έχει τίποτα να κερδίσει.
