Στις 31 Μαρτίου 1995, λίγο μετά την 1 τα ξημερώματα, το πιο λαμπρό αστέρι της λάτιν ποπ μουσικής, η Σελίνα, την οποία οι φανς και οι κριτικοί αποκαλούσαν «νέα Μαντόνα» και «επόμενη Γκλόρια Εστέφαν» έχοντας πουλήσει ήδη περισσότερα από 60.000.000 αντίτυπα δίσκων, ξεψυχά σε ξενοδοχείο του Κόρπους Κρίστι στο Τέξας.
Μετά από 16 ημέρες θα γινόταν 24 ετών, αλλά είχε ήδη καταφέρει να κατακτήσει την κορυφή του μουσικού στερεώματος. Θα είχε φτάσει δίχως αμφιβολία ακόμη ψηλότερα εάν δεν άφηνε την τελευταία πνοή της χτυπημένη από την πιο απρόσμενη δολοφόνο. Την γυναίκα που εμφανιζόταν ως μεγαλύτερη θαυμάστριά της, ιδρύτρια και μέχρι τότε υπεύθυνη του φαν κλαμπ της.
Αν και γεννημένη στο Τέξας, η καταγωγή της (ένα μείγμα που δημιουργήθηκε από τον Μεξικανό πατέρα της και την κατά το ήμισυ Τσερόκι μητέρα της) βγήκε στην επιφάνεια με το μπρίο, την αίσθηση του ρυθμού, την φωνή και την κίνηση που συναντά κανείς στις μετέπειτα φτασμένες καλλιτέχνιδες οι οποίες ακολούθησαν αργότερα. Όπως, για παράδειγμα, οι σημερινές «ιέρειες» του είδους όπως η Σακίρα ή η πληθωρική Τζένιφερ Λόπεζ, με την δεύτερη μάλιστα να «χρωστά» πολλά στην Σελίνα, αφού χρόνια αργότερα είχε επιλεχθεί να την ενσαρκώσει στην μεγάλη οθόνη, σε ένα ρόλο που πραγματικότητα απογείωσε την καριέρα της.
Από ηλικία μόλις 3 ετών οι γονείς της συνειδητοποίησαν ότι είχαν στα χέρια τους ένα παιδί με ένα ιδιαίτερο χάρισμα. Τότε ήταν που ξεκίνησε η μικρή να τραγουδάει ενώ στα 9 της άρχισε να γίνεται γνωστή σε διάφορα events που εμφανιζόταν καθώς ο πατέρας της, ο οποίος εκτελούσε και χρέη μάνατζερ, δημιούργησε την μπάντα «Selena y Los Dinos», μαζί με τα άλλα δύο παιδιά του.
Οι πρώτες σκηνικές παραστάσεις έλαβαν χώρα στο εστιατόριο που διατηρούσε η οικογένεια που πάντως αργότερα έκλεισε εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων. Αυτό, όμως, δεν σταμάτησε και τις εμφανίσεις της μικρής, οι οποίες γίνονταν ολοένα και πιο πυκνές και απαιτητικές, με αποτέλεσμα να μείνει πίσω στο σχολείο και στα μαθήματά της. Στην ουσία η Σελίνα ακολούθησε τον δρόμο στον οποίο βάδισαν και άλλα «παιδιά-θαύματα» θυσιάζοντας (με επιλογή των γονιών τους) την εκπαίδευση στο βωμό της επιτυχίας.
Αν και ηχογράφησε το πρώτο άλμπουμ της το 1985, ο πατέρας της ήταν εκείνος που αγόρασε όλα τα αντίτυπα και χρειάστηκε να περάσουν άλλα δέκα χρόνια για να επανακυκλοφορήσει με τίτλο «Mis Primeras Grabaciones», όταν πλέον η Σελίνα μεσουρανούσε.
Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 οι πάντες άρχισαν να την ανακαλύπτουν, να υποκλίνονται στο ταλέντο της και έφτασαν στο σημείο να την συγκρίνουν με την Γκλόρια Εστεφαν αλλά και την Μαντόνα!
Την ίδια ώρα πάντως που η Σελίνα ανέβαινε με γοργούς ρυθμούς τα σκαλοπάτια της επιτυχίας, συνέχιζε να έχει εντάσεις με τον πατέρα της που παρέμενε το ίδιο παρεμβατικός και υπερπροστατευτικός τόσο σε πράγματα που είχαν να κάνουν με την καριέρα της όσο και με άλλα που σχετίζονταν με την προσωπική ζωή της. Ήταν ο άνθρωπος που αντιτάχθηκε λυσσαλέα στη σχέση της με τον Κρις Πέρεζ. Έναν νεαρό που ο ίδιος είχε φέρει στο οικογενειακό συγκρότημα, αλλά δεν μπορούσε να αποδεχθεί ως φίλο και μελλοντικό σύζυγο της κόρης του. Τότε ήρθε η πρώτη μεγάλη κόντρα τους που έληξε με νικήτρια την μικρή που τελικά έπεισε τον πατέρα της να… ευλογήσει αυτόν τον γάμο που τελικά τελέστηκε στις 2 Απριλίου του 1992.
Με τις επιτυχίες να διαδέχονται η μία την άλλη, η ιδέα μιας νοσοκόμας στο επάγγελμα και φανατικής θαυμάστριάς της για δημιουργία ενός φαν κλαμπ φάνηκε όχι μόνο αθώα αλλά και επιβεβλημένη. Ο πατέρας της ενθουσιάστηκε πολύ, ενέκρινε το βήμα και μάλιστα όρισε την Γιολάντα Σαλντιβάρ ως πρόεδρο και υπεύθυνη του κλαμπ, επιβραβεύοντάς την για την πρωτοβουλία της. Όμως περίπου τρία χρόνια αργότερα αποδείχθηκε ότι η συγκεκριμένη γυναίκα δεν είχε μόνο καλές ιδέες αλλά και μακριά χέρια. Οι υποψίες για οικονομικές ατασθαλίες και υπεξαίρεση χρημάτων από το ταμείο του κλαμπ θαυμαστών έδειχναν να επιβεβαιώνονται και η Σελίνα (που ετοιμαζόταν να κλείσε τα 24 χρόνια της) αποφάσισε να κλείσει μόνη της το θέμα.
Αντί λοιπόν να απευθυνθεί στις Αρχές ή να αφήσει τον πατέρα της να επιληφθεί της κατάστασης, προτίμησε να δώσει η ίδια ραντεβού με αυτήν που αργότερα αποδείχθηκε η δολοφόνος της. Οι δυο γυναίκες θα συναντιόνταν σε ξενοδοχείο του Τέξας, με την Σαλντιβάρ να έχει συμφωνήσει (θεωρητικά) να επιστρέψει τα λογιστικά βιβλία. Αντί για αυτό, όμως, της παρουσίασε μια τρελή ιστορία σύμφωνα με την οποία είχε πέσει θύμα βιασμού, κάτι που ωστόσο δεν επιβεβαίωσαν οι εξετάσεις στις οποίες υποβλήθηκε, παρουσία της Σελίνα, σε νοσοκομείο της περιοχής.
Όταν οι δυο τους επέστρεψαν στο ξενοδοχείο παίχτηκε και η τελευταία πράξη του δράματος. Μετά από νέο καυγά και εντάσεις, η Γιολάντα Σαλντιβάρ έβγαλε ένα περίστροφο και πρόλαβε να πυροβολήσει την Σελίνα στον ώμο. Αιμόφυρτη, η τραγουδίστρια έτρεξε να ξεφύγει, μπόρεσε να φτάσει μέχρι το λόμπι όπου κατέρρευσε μπροστά στα μάτια των θαμώνων.
Μερικές ώρες αργότερα –και συγκεκριμένα λίγο μετά την μία τα ξημερώματα της 31 Μαρτίου 1995– η Σελίνα έφευγε από την ζωή. Μετά από 16 ημέρες θα έκλεινε τα 24 χρόνια της και θα είχε όλο το μέλλον μπροστά της. Η δολοφόνος της κατά την διάρκεια της δίκης (και με εκατοντάδες θαυμαστές της Σελίνα να πολιορκούν καθημερινά την αίθουσα) υποστήριξε ότι ο θάνατος ήταν ένα ατύχημα καθώς το όπλο εκπυρσοκρότησε. Οι δικαστές πάντως την έκριναν ένοχη για ανθρωποκτονία. Με βάση την ποινή που της επιβλήθηκε, θα είναι σε θέση να αποφυλακιστεί το 2025, σε μια αμερικανική κοινωνία όπου πλέον η λάτιν-ποπ κουλτούρα έχει πλέον καθιερωθεί, χάρις και στο λαμπρό αστέρι που είχε σκοτώσει εκείνη…
