Αν και οι προσδοκίες για μία εισπρακτική ανάσα στις γιορτές των Χριστουγέννων συνεχώς μειώνονται, μετά και τη νέα πτώση στα εισιτήρια της προηγούμενης εβδομάδας, η άφιξη του Ανθρώπου Αράχνη με με τις τελευταίες περιπέτειές του στο «Spider-Man: No Way Home» και τον Τομ Χόλαντ δημιουργεί ένα κλίμα συγκρατημένης αισιοδοξίας για τους αιθουσάρχες. Πάντως, από τις επτά συνολικά ταινίες που κάνουν πρεμιέρα απόψε, ξεχωρίζουν τα δραματικά φιλμ «Ελπίδα και «Μετά την Αγάπη» στα οποία πρωταγωνιστούν δυο εξαίρετες ηθοποιοί.
Ελπίδα (Hope). Αισθηματικό δράμα, νορβηγικής παραγωγής του 2020, σε σκηνοθεσία Μαρία Σοντάλ, με τους Στέλαν Σκάρσγκαρντ, Aντρέα Μπριν Χόβιγκ, Έλι Μιούλερ Όσμπορν, Αλεξάντερ Μερκ Έιντεμ κ.ά.
Παρά το βαρύ θέμα της -μια ώριμη γυναίκα μαθαίνει ότι έχει τρεις μήνες ζωής από μεταστατικό καρκίνο στον εγκέφαλο- η ταινία της Μαρίας Σοντάλ δεν ξεπέφτει ούτε μια στιγμή στην ευκολία μιας μεταδοτικής συγκίνησης που απορρέει από το προφανές δράμα της ηρωίδας. Χωρίς υπερβολές και ευκολίες που προσφέρονται από το στόρι, που αφορά μια δραστήρια χορογράφο η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με τον θάνατο κι ενώ ακόμη έχει πολλά χρόνια μπροστά της, η Σόνταλ σκάβει με προσήλωση και με την ακρίβεια ενός αρχαιολόγου τις ανθρώπινες σχέσεις, ξεχωρίζοντας αυτά που έχουν σημασία, αυτά που δίνουν νόημα στη ζωή, απ’ την επιφάνεια, το κυνήγι τής επιτυχίας ή μιας φαινομενικά ευτυχισμένης ζωής, που εμφανίζεται μόνο σε χαρούμενες φωτογραφίες γύρω από ένα χριστουγεννιάτικο τραπέζι.
Και αυτό γιατί έχοντας μπροστά της μία σκληρή οδυνηρή μάχη, με πρωτοβουλία τού, επίσης, πολυάσχολου συντρόφου της, θα υπάρξει η θέληση να καλυφθούν τα λάθη τού παρελθόντος, να αναθερμανθεί η σχέση τους, να επανεξεταστεί το νόημα της ζωής που έτρεχε παράλληλα με τη ζωή τους.
Η σκηνοθέτις, που έχει γράψει και το σενάριο, ως ένα βαθμό μιλά για προσωπικά της βιώματα, εμφανίζοντας το πορτρέτο μιας σχέσης υπό διάλυση. Η αμείλικτη πραγματικότητα του καρκίνου αναγκάζει το ζευγάρι να μπει στη βάσανο του απολογισμού, αλλά και να δώσει τη μάχη για να κερδίσει τον χρόνο που χάθηκε σε μια καθημερινότητα που γεμίζει τα κενά της ζωής με κοπανιστό αέρα.
Από κει και πέρα, εξαιρετική δουλειά έχει γίνει και στο θέμα της αντιμετώπισης της ασθένειας, με τη ρεαλιστική απεικόνιση του μαρτυρίου στα νοσοκομεία, τα ιατρικά γραφεία, αλλά και στις οικογενειακές συγκεντρώσεις, τις τρυφερές ή γεμάτες ένταση στιγμές του ζευγαριού. Παράλληλα, η σκηνοθέτις αποφεύγει να παρουσιάσει ως θύματα μιας τραγωδίας το ζευγάρι, προκαλώντας μια εύκολη φόρτιση στον θεατή και σε αυτό συμβάλλουν τα μέγιστα τόσο η πρωταγωνίστρια Αντρέα Μπριν Χόβινγκ, με τη μεστή ερμηνεία της, όσο και ο πολύπειρος Στέλαν Σκάρσγκαρντ, στον ρόλο του συζύγου της. Αν εξέλειπε και το ελιτίστικο μπακράουντ του ζευγαριού και η κάπως μακρά διάρκεια του φιλμ, θα είχαμε δικαίως ένα από τα σημαντικότερα δράματα για την ευαλωτότητα της ζωής και τη σημασία να ζεις και όχι να γεμίζεις απλώς τον χρόνο.
Με λίγα λόγια… Η Άνια και ο Τόμας ζουν ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλον, απορροφημένοι και οι δύο στις δημιουργικές καριέρες τους. Όταν όμως η Άνια λαμβάνει μία σοκαριστική ιατρική διάγνωση, η ζωή τους διαλύεται και φέρνει στην επιφάνεια την παραμελημένη τους αγάπη. Η Άνια, μόνη με τη θλίψη και τους φόβους της, συνειδητοποιεί ότι χρειάζεται την πλήρη στήριξη και βοήθεια του Τόμας. Ξεκινούν και οι δύο μαζί ένα δύσκολο ταξίδι, στη διάρκεια του οποίου ανακαλύπτουν τον εαυτό τους και τον σύντροφό τους ξανά.
Spider-Man: No Way Home. Περιπέτεια φαντασίας, αμερικανικής παραγωγής του 2021, σε σκηνοθεσία Τζον Γουότς, με τους Τομ Χόλαντ, Ζεντάγια, Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, Τζον Φαβρό, Γουίλεμ Νταφόε, Τζέιμι Φοξ, Άλφρεντ Μολίνα, Μαρίζα Τομέι κ.ά.
Ο βομβαρδισμός υπερηρωικών ταινιών από τη Marvel συνεχίζεται, καθώς συνεχίζεται αμείωτη και η ζήτηση εύπεπτων διασκεδαστικών ταινιών από το νεανικό κοινό, που αποτελεί και το σημαντικότερο κομμάτι του κοινού.
Το κινηματογραφικό σύμπαν των υπερηρωικών κόμικς, με βασικό εκπρόσωπο τη Marvel, αγγίζει πλέον την υπερβολή. Μιας εταιρείας που μπορεί τις περισσότερες φορές οι ταινίες της να είναι άρτιες τεχνικά, να διαθέτουν κάτι περισσότερο από ικανοποιητικές σκηνοθεσίες και ερμηνείες και σχεδόν πάντα είναι καλοδουλεμένες και με παραγωγές που δεν φείδονται τα χρήματα, είναι φανερό ότι καλύπτουν πολύ μεγαλύτερο κομμάτι της κινηματογραφικής παραγωγής απ’ όσο αντέχεται- και αυτό μάλλον θα φανεί τα επόμενα χρόνια.
Έτσι, φέτος, μέσα σε αυτό τον καταιγισμό, θα ήταν παράξενο να μην επανεμφανιστεί ο πιο φιλικός υπερήρωας, σε ένα σούπερ σίκουελ, έτοιμος να τα βάλει με όλους και κυρίως με τη δισυπόστατη ύπαρξή του, καθώς έφτασε η ώρα της ενηλικίωσής του. Με τη συνδρομή της Columbia Pictures και τη διανομή της Sony Pictures Entertainment, ο “Άνθρωπος Αράχνη” επιστρέφει, σε σκηνοθεσία του δοκιμασμένου στο είδος Τζον Γουότς, αλλά και μια προσπάθεια να ανανεώσει το ενδιαφέρον, με την επιστροφή γνώριμων κακών που έχουν συνδεθεί άρρηκτα με τις τρεις ταινίες της δεκαετίας του 2000 που είχε γυρίσει ο Σαμ Ράιμι, αλλά και της αποκάλυψης της ταυτότητας του Πίτερ, που θα πρέπει να διαχειριστεί.
Χωρίς πολλά πολλά, η ταινία διαθέτει καταιγιστικό ρυθμό, από το πρώτο λεπτό μέχρι τον τελευταίο, ίντριγκα, υπερβολικά σπέσιαλ εφέ, δράση και εντυπωσιακές μάχες, γραφικούς κακούς, χιούμορ και σινεφίλ αναφορές και έναν πρωταγωνιστή, τον Τομ Χόλαντ, που αν και δεν είναι κακός, μένει στη σκιά των ανωτέρω. Ίσως και στη σκιά των Doctor Octopus (Άλφρεντ Μολίνα) και Green Goblin (Γουίλεμ Νταφόε) αλλά και ορισμένων από το υπόλοιπο ευπρόσωπο καστ.
Και με δυο λόγια, δυόμισι ώρες φασαριόζικης διασκέδασης, απαραίτητα ποπκόρν και νεανικούς αλαλαγμούς από το βάθος της αίθουσας.
Με λίγα λόγια… Για πρώτη φορά αποκαλύπτεται η ταυτότητα του Spider-Man, φέρνοντας τις ευθύνες του ως σούπερ ήρωας σε πόλεμο με την κανονικότητα στη ζωή του και θέτοντας αυτούς που αγαπά περισσότερο σε κίνδυνο. Όταν απευθύνεται στον Δρ. Strange να τον βοηθήσει με την αποκατάσταση του μυστικού του, το ξόρκι ανοίγει μια πόρτα στον κόσμο που επιτρέπει να ελευθερωθούν οι πιο δυνατοί εχθροί που έχει αντιμετωπίσει ποτέ ο Spider-Man σε κάθε σύμπαν. Τώρα, ο Πίτερ πρέπει να ξεπεράσει την πιο μεγάλη πρόκληση, που θα αλλάξει για πάντα το δικό του αλλά και το μέλλον του Πολυσύμπαντος.
Μετά την Αγάπη (After Love) Δραματική ταινία, βρετανικής παραγωγής του 2020, σε σκηνοθεσία Αλίμ Καν, με τους Τζοάνα Σκάνλαν, Νάταλι Ρίτσαρντ, Νάσερ Μεμάρτζια, Ταλίντ Αρίς κ.ά.
Συμπαθητικό ντεμπούτο του Βρετανού, πακιστανικής καταγωγής, Αλίμ Καν, που θριάμβευσε στα βραβεία ανεξάρτητων βρετανικών παραγωγών (BIFA) με τη διεισδυτική και ευαίσθητη ματιά του στην ψυχοσύνθεση μιας γυναίκας που ζει την απώλεια και ανακαλύπτει ότι ζούσε μέσα σε ένα ψέμα.
Έχοντας την Τζοάνα Σκάνλαν ως ηρωίδα της ταινίας του, μιας γυναίκας που έχει ασπαστεί τον ισλαμισμό και ανακαλύπτει, μετά τον θάνατο του συζύγου της, ότι ο μακαρίτης είχε μια κρυφή διπλή ζωή, συζώντας λίγα χιλιόμετρα από το σπίτι του, με μία Γαλλίδα.
Ένα απέριττο ψυχολογικό δράμα, με κοινωνικές προεκτάσεις, που αγγίζει τις ανθρώπινες σχέσεις, αλλά και την απώλεια, την αντιζηλία των γυναικών, μέχρι και τη θρησκευτική, πολιτισμική διαφορετικότητα.
Ο Καν προσεγγίζει τους χαρακτήρες του έργου του με ανθρωπιά και ειδικά την πρωταγωνίστρια, που κερδίζει τον θεατή με την ερμηνεία της αλλά και με τις δυσκολίες που ζει, με τις συνεχόμενες ανατροπές, τις οποίες μπορεί τελικά να αντιμετωπίσει μόνο με τη δύναμη της αγάπης.
Η ταινία, ξεκινάει με -ίσως υπερβολικά- αργό ρυθμό, εστιάζοντας στην προσωπικότητα της κεντρικής ηρωίδας και σιγά σιγά πιάνει την ταχύτητα που αρχίζει να τραβά το ενδιαφέρον τού θεατή, με την εμφάνιση των υπόλοιπων χαρακτήρων αλλά και την κορύφωση του δράματος, που ουσιαστικά εξελίσσεται σε ένα φτωχό σκηνικό, εντός δυο σπιτιών.
Η απλότητα και το βάθος των συναισθημάτων είναι και τα σημαντικότερα ατού της ταινίας, που αν είχε μία στοιχειώδη σπιρτάδα -ειδικά στο πρώτο μισό της ταινίας- και ένα αξιόλογο καστ να συμπαρασταθεί στην πρωταγωνίστρια, θα μπορούσε να καταστεί ως μία από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες ενός είδους κι ενός θέματος που έχουμε δει δεκάδες φορές, αλλά πάντα υπάρχει το περιθώριο να διευρύνουν το θέμα και να χτυπήσουν στην καρδιά, με τον κατάλληλο χειρισμό. Κι εδώ από καρδιά έχουμε περίσσευμα, αλλά οι ελλείψεις στον χειρισμό και τα υλικά (ηθοποιούς) είναι φανερές.
Με λίγα λόγια… Η Μέρι Χουσέιν, μια εξηντάχρονη γυναίκα που ζει στο Ντόβερ, είχε ασπαστεί το Ισλάμ όταν παντρεύτηκε τον Αχμέντ. Μετά τον αιφνίδιο θάνατό του, ανακαλύπτει πως ο σύζυγός της είχε μια άλλη, κρυφή ζωή, στην απέναντι πλευρά της Μάγχης. Κλονισμένη, σπεύδει στο Καλέ της Γαλλίας, αγωνιώντας να βρει το νήμα της αλήθειας.
Αμνός (Lamb). Δραματική ταινία τρόμου, ισλανδικής και σουηδικής παραγωγής του 2021, σε σκηνοθεσία Βαλντιμάρ Γιοχάνσον, με τους Νούμι Ραπάς, Μπιόρν Χάραλντσον, Χίλμιρ Σνερ Γκούντνασον κ.ά.
Ανισόρροπο αν μη τι άλλο ντεμπούτο του Βαλντιμάρ Γιόχανσον σε τούτη την αλληγορική ταινία, που έχει μεν μία ιδιαιτέρως πρωτότυπη ιδέα, για την οποία προφανώς και βραβεύτηκε στο τμήμα “Ένα Κάποιο Βλέμμα” του Φεστιβάλ Καννών, αλλά διαχειρίζεται με εντελώς λάθος τρόπους και επιλογές, καταλήγοντας σε μια φάρσα τρόμου. Το σενάριο, περιορίζεται σε τρεις κόλλες χαρτί -χωρίς αυτό να είναι το βασικό ελάττωμα της ταινίας- κι έχει στο επίκεντρό του ένα άκληρο ζευγάρι που ζει σε κάποια απομακρυσμένη και απομονωμένη φάρμα, στα βουνά της Ισλανδίας, και όταν θα ανακαλύψει ένα μυστηριώδες νεογέννητο θα το κρατήσει, κόντρα στη λογική, για να το μεγαλώσει σαν παιδί του, μέχρι το απρόοπτο και αποτρόπαιο τέλος.
Η αρχική ενδιαφέρουσα ιδέα, που έγκειται στις καταστρεπτικές συνέπειες που έχουν οι ανθρώπινες παρεμβάσεις κόντρα στη φύση, ακόμη και όταν γίνονται με τα αγνότερα συναισθήματα, ένα καίριο σχόλιο για την εποχή μας, καταλήγει σε μια ταινία τρόμου και στο τέλος προκαλεί νευρικά γέλια.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η ταινία ξεκινάει καλά και κάπου αρχίζει να χάνει λάδια, καθώς οι αμίλητοι πρωταγωνιστές από την αρχή δίνουν την αίσθηση ότι κρύβουν κάτι σοβαρό και αφύσικο, αλλά γρήγορα συνειδητοποιείς ότι περισσότερο κρύβουν μια σεναριακή ανοησία, χαραμίζοντας την αρχική ιδέα, ενώ επιπλέον η ταινία βρίθει από σεκάνς που κρεμάνε και με ευρήματα της πλάκας. Εντάξει, υπάρχει και το ακόμη πιο αποκαρδιωτικό φινάλε, θυμίζοντας κάτι από προχειροφτιαγμένο κόμικς. Και φυσικά υπάρχει και το ταλαίπωρο πρωταγωνιστικό ζευγάρι, δυο αξιόλογοι ηθοποιοί, που δεν μένουν απλώς αβοήθητοι, αλλά υπονομεύονται σε βαθμό απαξίωσης.
Με λίγα λόγια… Σε μια απομονωμένη γωνιά της Ισλανδίας, ένα παντρεμένο ζευγάρι κτηνοτρόφων ζουν με το κοπάδι τους σε μια φάρμα. Όταν ανακαλύπτουν ένα μυστηριώδες νεογέννητο αρνάκι στη γη τους, αποφασίζουν να το κρατήσουν και να το μεγαλώσουν σαν παιδί τους. Η απρόσμενη αυτή άφιξη στην οικογένεια θα τους φέρει χαρά αλλά στην πορεία όλα θα ανατραπούν…
Τραγούδα! 2 (Sing 2). Ταινία κινούμενων σχεδίων, αμερικάνικης παραγωγής του 2021, σε σκηνοθεσία Γκαρθ Τζένινγκς.
Το σίκουελ του εξαιρετικού “Τραγούδα”, ενός animation που είχε εντυπωσιάσει πριν πέντε χρόνια, έρχεται λίγο πριν τις γιορτές με στόχο, αυτή τη φορά, περισσότερο να εξαργυρώσει την επιτυχία της πρώτης ταινίας, παρά να μιλήσει στις καρδιές των μικρών θεατών. Εν αντιθέσει με την πρώτη ταινία, που αναδείκνυε τις δυνατότητες που έχουν οι losers αυτού του κόσμου, τον επιφανειακό και σκληρό διαχωρισμό σε πετυχημένους και αποτυχημένους, εδώ οι δημιουργοί τού “Εγώ, ο Απαισιότατος” και ο σκηνοθέτης, ο Γκαρθ Τζένινγκς, έχοντας ένα προσχηματικό σενάριο, περιορίζονται σε μια απλώς διασκεδαστική ταινία, που έχει ως μοναδικό προσόν τις ποπ επιτυχίες και τις γνώριμες αγαπημένες φατσούλες των καλοσχεδιασμένων ηρώων.
Επίσης, ο φρενήρης ρυθμός και το υπερβολικό μοντάζ κουράζει, αφήνει στον αέρα τους χαρακτήρες και στο τέλος, παρά το θεαματικό φινάλε, μάλλον θα προκαλέσει τη ζαλάδα στις μεγαλύτερες ηλικίες.
Η ταινία θα προβληθεί μεταγλωττισμένη, χωρίς τις φωνές που δάνεισαν στους χαριτωμένους ήρωες οι Μάθιου ΜακΚόναχι, Σκάρλετ Γιόχανσον, Ρις Γουίδεσπουρν, Μπόνο και άλλοι γνωστοί ηθοποιοί.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Tο Κοάλα, ο Μπάστερ Μουν και τα ζωάκια της παρέας του ετοιμάζονται για την εκθαμβωτική τους παράσταση στη λαμπερή πρωτεύουσα ψυχαγωγίας του κόσμου! Πρέπει να τα καταφέρουν και να κάνουν την απόλυτη μουσική παράσταση. Υπάρχει βέβαια ένα μεγάλο εμπόδιο… Θα πρέπει πρώτα να πείσουν τον μεγαλύτερο ροκ αστέρα του κόσμου, τον Κλέι να παίξει μαζί τους.
Προβάλλονται ακόμη οι ταινίες
Χαμένοι τα Χριστούγεννα (Lost at Christmas). Σκοτσέζικη εορταστική κομεντί, που δεν είναι εντελώς αδιάφορη, έχει καλές στιγμές, το εξαιρετικό σκηνικό των Χάιλαντς, δυο συμπαθητικούς πρωταγωνιστές και ορισμένους εξαιρετικούς καρατερίστες σε δεύτερους ρόλους. Το χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις στόρι, θέλει λίγο πριν τα Χριστούγεννα, έναν άντρα και μια γυναίκα, που δεν γνωρίζονται, να βρίσκονται εγκλωβισμένοι στα χιονισμένα Χάιλαντς, προσπαθώντας να βρουν τρόπο να επιστρέψουν εγκαίρως για τις γιορτές. Με την Νάταλι Κλαρκ και τον Κένι Μπόιλ.
Dissolved. Σπονδυλωτή δραματική ελληνική ταινία του 2021, που αποτελεί το ντεμπούτο του Θοδωρή Βουρνά και που αφορά τη ζωή τριών ζευγαριών (σε τρεις διαφορετικές δεκαετίες), τα οποία ενώνονται μέσω ενός μυστηριώδους άνδρα. Αδύναμο ξεκίνημα του σκηνοθέτη, καθώς η ταινία πάσχει σχεδόν σε όλα τα επίπεδα και παραπέμπει περισσότερο σε μεταφορά θεατρικών μονόπρακτων στη μεγάλη οθόνη.
