Το ΚΚΕ δημοσίευσε την Πολιτική Απόφαση του 21ου Συνεδρίου (επισυναπτόμενο αρχείο pdf) με την οποία καθορίζονται τα καθήκοντα του κόμματος έως το 22ο Συνέδριο.
Όπως σημειώνεται, μεταξύ άλλων, στην εισαγωγή του κειμένου «δηλώνουµε την αποφασιστικότητά µας µέχρι το 22ο Συνέδριό µας να µετρήσουµε βήµατα στο να γίνεται ακόµα πιο διακριτός ο ρόλος του ΚΚΕ ως ισχυρής οργανωµένης πρωτοπορίας, φορέα νέων επαναστατικών ιδεών».
Στο κεφάλαιο «Το Διεθνές καπιταλιστικό σύστημα διατρέχεται από νέα όξυνση των αντιφάσεών του» επισημαίνεται ότι «η κυριαρχία του καπιταλισµού σε όλο τον κόσµο, µε την ιστορικά προσωρινή νίκη του µε τις ανατροπές στην ΕΣΣΔ και τα κράτη της σοσιαλιστικής οικοδόµησης στα τέλη του 20ού αιώνα, δεν µπορεί να τον απαλλάξει από τη βασική του αντίθεση και τη σήψη». Στο κείμενο γίνεται εκτενής αναφορά στις διεθνείς εξελίξεις και υπογραμμίζεται ότι «όλα επιβεβαιώνουν ότι ο σοσιαλισµός είναι η απάντηση για τα οξυµένα λαϊκά προβλήµατα του 21ου αιώνα».
Στο κεφάλαιο «Οι εξελίξεις στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις» αναφέρεται ότι «η θέση της Ελλάδας στο ενδοϊµπεριαλιστικό παζάρι και τους ανταγωνισµούς στην ευρύτερη περιοχή καθορίζεται από την επιθετική στάση της ελληνικής αστικής τάξης µε περισσότερες απαιτήσεις για αναβάθµιση της συµµετοχής της στη λεία και τη µοιρασιά, που είναι συνέχεια της έντασης της εκµετάλλευσης των εργαζοµένων στο εσωτερικό της χώρας. Η στάση αυτή εκδηλώνεται και µε διαθέσεις υποχώρησης σε κυριαρχικά δικαιώµατα στο πλαίσιο ενός ιµπεριαλιστικού συµβιβασµού, στον οποίο βαραίνουν ισχυρότερες δυνάµεις».
«Επιθετικές βλέψεις έχει και η αστική τάξη της Τουρκίας, το κράτος της οποίας σε σχέση µε την Ελλάδα είναι σε υψηλότερη θέση στο παγκόσµιο ιµπεριαλιστικό σύστηµα» αναφέρει το κείμενο. Προσθέτει ότι «το ΚΚΕ καλεί την εργατική τάξη, τις λαϊκές δυνάµεις, τους νέους και τις νέες, να δυναµώσουν την πάλη τους πολύµορφα, ενάντια στον ιµπεριαλιστικό πόλεµο και τις αιτίες του, να σηµαδέψουν την καρδιά του προβλήµατος, την καπιταλιστική εκµετάλλευση και τους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισµούς, να αγωνιστούν για να µη χύσουν ο λαός και τα παιδιά του το αίµα τους για τα συµφέροντα της αστικής τάξης, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, των ΗΠΑ».
«Το ΚΚΕ βρίσκεται σε ανοιχτή ιδεολογική – πολιτική πάλη τόσο µε τις θέσεις του αστικού εθνικισµού που προβάλλονται από ακροδεξιές, φασιστικές και αντιδραστικές φωνές όσο και µε τις θέσεις του αστικού κοσµοπολιτισµού, ιδιαίτερα µε την προσπάθεια ρεφορµιστικών – οπορτουνιστικών δυνάµεων να καµουφλάρουν ως διεθνιστική στάση την ταύτισή τους µε την πολιτική της συνεκµετάλλευσης και του δήθεν «αµοιβαίου οφέλους» που προωθούν ισχυρά τµήµατα των αστικών τάξεων της Ελλάδας και της Τουρκίας, των ΗΠΑ και της ΕΕ, το ΝΑΤΟ» τονίζει μεταξύ άλλων η Πολιτική Απόφαση.
Υπογραμμίζει, επίσης, ότι «ο ελληνικός λαός όπως και οι άλλοι λαοί είναι αυτοί που µπορούν να υπερασπιστούν την εδαφική ακεραιότητα των χωρών τους από τη σκοπιά των λαϊκών συµφερόντων, να εκφράσουν τη διεθνιστική τους αλληλεγγύη και κοινή πάλη ενάντια στους ιµπεριαλιστικούς πολέµους, για την κοινωνική ανατροπή, την ειρήνη και την ευηµερία των λαών».
Στο κεφάλαιο «Η κατάσταση στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κινημα (ΔΚΚ) και η δράση του ΚΚΕ», σημειώνεται ότι «το ΚΚΕ επιδιώκει την οικοδόµηση ισχυρών κοµµουνιστικών ιδεολογικών – πολιτικών δεσµών, έκφρασης κοµµουνιστικής αλληλεγγύης, αλληλοβοήθειας σε επεξεργασίες θέσεων, σε κοινές δράσεις» και καθορίζονται τα κριτήρια με τα οποία το ΚΚΕ επιδιώκει στενότερη συνεργασία µε Κοµµουνιστικά Κόµµατα «που µπορούν να συµβάλλουν, λιγότερο ή περισσότερο, στην επαναστατική ανασυγκρότηση του ΔΚΚ».
Στο κεφάλαιο «Οι εξελίξεις στην εγχώρια οικονομία» γίνεται εκτενής αναφορά στην πορεία της ελληνικής οικονομίας και υπογραμμίζεται, μεταξύ άλλων, ότι «σήµερα, συγκρούονται δύο διαµετρικά αντίθετες στρατηγικές µε κριτήριο: «ανάπτυξη για ποιον;» Για το µονοπωλιακό κεφάλαιο ή για την εργατική τάξη και τις λαϊκές δυνάµεις; Ποια εξουσία και ιδιοκτησία χρειάζεται ο λαός; Ανάπτυξη για ποιον σκοπό, για τις ανάγκες και τα συµφέροντα ποιας τάξης; Για το κέρδος ή για την κάλυψη των εργατικών – λαϊκών αναγκών;».
«Στον αντίποδα της επίθεσης του κεφαλαίου, οι δυνάµεις του ΚΚΕ βρίσκονται στην πρώτη γραµµή για την οργάνωση πρωτοπόρων εστιών αντίστασης και αντεπίθεσης» τονίζει η Απόφαση, σημειώνοντας ότι «η αντεπίθεση, πέρα από τις µορφές πάλης και τα αιτήµατα-διεκδικήσεις, πρέπει να εξελίσσεται σε πανελλαδικά συντονισµένο, ενιαίο – στην πορεία – κίνηµα, µε την έννοια των κοινών θέσεων και στόχων διεκδίκησης, κίνηµα µε αντιµονοπωλιακή – αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, ενάντια στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, µε πανελλαδικά, ενιαία αιτήµατα».
Προσθέτει ότι «ένα τέτοιο πανελλαδικό και ταυτόχρονα διεθνιστικό κίνηµα ανατροπής µόνο το ΚΚΕ µπορεί να εγγυηθεί ως καθοδηγητική δύναµη, µε τη δράση του, πολύ περισσότερο σε µελλοντικές συνθήκες που θα εµφανιστούν χαρακτηριστικά επαναστατικής κατάστασης».
Στο κεφάλαιο «Όξυνση της ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης για τον απεγκλωβισμό εργατικών λαϊκών δυνάμεων» επισημαίνεται ότι «γίνεται πιο καθαρό σήµερα ότι υπάρχει σύµπλευση του συνόλου των αστικών κοµµάτων σε βασικές στρατηγικές επιλογές της αστικής τάξης» και τονίζεται ότι «το ΚΚΕ έχει ευθύνη µε όλες του τις δυνάµεις να διεξάγει ολοκληρωµένα, αποτελεσµατικά, τεκµηριωµένα ιδεολογική – πολιτική πάλη».
Τα επόμενα κεφάλαια της Πολιτικής Απόφασης αφορούν στο ΚΚΕ ως «καθοδηγητή του επαναστατικού εργατικού κινήματος, της Κοινωνικής Συμμαχίας στην πάλη για τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό» και σε πιο εξειδικευμένες πλευρές της δράσης του κομματος «ως ενότητας θεωρητικής δουλειάς, πολιτικής και µαζικής δράσης».
Τέλος, το ΚΚΕ με την Πολιτική Απόφαση του 21ου Συνεδρίου του θέτει τα εξής καθήκοντα έως το 22ο Συνέδριο:
— 1. Ολοκλήρωση του β΄µέρους της µελέτης για την ταξική διάρθρωση στην Ελλάδα.
— 2. Μελέτη βασικών πλευρών της µεγάλης κρατικής παρέµβασης («Πράσινο New Deal») για την έξοδο από την κρίση σε ΕΕ και ΗΠΑ, δηλαδή της στρατηγικής της «πράσινης µετάβασης» και του ψηφιακού µετασχηµατισµού της οικονοµίας και του κράτους. Ιδιαίτερα, επεξεργασία της υλοποίησης των συγκεκριµένων στρατηγικών κατευθύνσεων της ΕΕ ανά κλάδο και περιφέρεια, στην ελληνική οικονοµία.
— 3. Να συνεχιστεί η ερευνητική προσπάθεια για τη µελέτη της σοσιαλιστικής οικοδόµησης κατά τον 20ό αιώνα, ιδιαίτερα σχετικά µε το εποικοδόµηµα, την οργάνωση και τη λειτουργία του κράτους της εργατικής εξουσίας, τη συσχέτιση µε τις εξελίξεις στην οικονοµία: α) Ολοκλήρωση κι έκδοση της µελέτης των αλλαγών στο Σύνταγµα για τη συγκρότηση του εργατικού κράτους, για τις σχέσεις Κόµµατος και µαζικών οργανώσεων ή των αλλαγών στο Σύνταγµα της ΕΣΣΔ κλπ. β) Στο πλαίσιο των εκδόσεων της νέας σειράς για το Αστικό και Σοσιαλιστικό Δίκαιο, να προχωρήσει η κριτική αποτίµηση της θεωρητικής συζήτησης για το Δίκαιο στη Σοβιετική Ένωση. γ) Εµπλουτισµός της παραπάνω έρευνας µε την πείρα της Γερµανικής Λαοκρατικής Δηµοκρατίας και άλλων χωρών της σοσιαλιστικής οικοδόµησης.
— 4. Μελέτη της πείρας του 20ού αιώνα ως προς τις εργατικές – λαϊκές εξεγέρσεις, ένοπλα κινήµατα, διαµόρφωσης ή όχι επαναστατικής κατάστασης ή στοιχείων αυτής (π.χ. εµφύλιος πόλεµος στην Ισπανία, κινεζική επανάσταση, κινήµατα σε Ν/Α Ασία, Λατινική Αµερική, αλλά και σε όλη την Ευρώπη). Η γραµµή της Κοµµουνιστικής Διεθνούς ή κέντρων του Διεθνούς Κοµµουνιστικού Κινήµατος. Να δώσουµε συνέχεια στην προσπάθεια µελέτης του περάσµατος από τον καπιταλισµό στον σοσιαλισµό κατά τον 20ό αιώνα, ερευνώντας όλους τους παράγοντες: Υλικές συνθήκες (καθώς και τις αντίστοιχες προσαρµογές του καπιταλισµού), εκδήλωση κρίσης της αστικής εξουσίας, κατάσταση του επαναστατικού υποκειµένου (Κόµµα, εργατικό κίνηµα, σύµµαχες κοινωνικές δυνάµεις).
— 5. Αναβάθµιση της προσπάθειας στη διαπάλη µε τα αστικά πολιτικά ρεύµατα (σοσιαλδηµοκρατικό, φιλελεύθερο κ.λπ.) τόσο σε σχέση µε το ιστορικό – θεωρητικό βάθος των µελετών όσο και σε σχέση µε την τεκµηριωµένη ερµηνεία και κριτική των σύγχρονων προσαρµογών των θέσεών τους. Αντίστοιχα, στη διαπάλη µε το οπορτουνιστικό ρεύµα.
— 6. Επικαιροποίηση κι έκδοση των επεξεργασιών για το σύγχρονο επιτελικό αστικό κράτος.
— 7. Συµβολή στη διαπάλη µε την οπορτουνιστική και αστική προσπάθεια «σύγχρονων» ερµηνειών του µαρξισµού που συσκοτίζουν το επαναστατικό περιεχόµενό του, τη σηµασία των αρχών του και τη µέθοδό του, µε βάση τη δήθεν «νέα» ανάγνωση του Μαρξ, που τον αντιπαραθέτουν στο έργο του Ένγκελς και του Λένιν.
— 8. Αποφασιστική ενίσχυση της διαπάλης, µε βοήθεια ιδιαίτερα προς την ΚΝΕ, σχετικά µε την αστική ιδεολογική επίθεση (ιδεολογήµατα του µεταµοντερνισµού για ατοµικό αυτοπροσδιορισµό και δικαιωµατισµό, άρνηση της αντικειµενικής αλήθειας κ.λπ.), το περιεχόµενο της εκπαιδευτικής διαδικασίας, ξεκινώντας από τις πιο µικρές ηλικίες της νεολαίας. Αναβάθµιση της συνεργασίας και του κοινού προγραµµατισµού ανάµεσα στα Τµήµατα της ΚΕ.
— 9. Να ενταθεί η προσπάθεια βαθύτερης διερεύνησης των αιτιών της µακρόχρονης υποχώρησης του επαναστατικού εργατικού κινήµατος σε σχέση και µε τις αναβαθµισµένες σύγχρονες δυνατότητες ενσωµάτωσης της εργατικής τάξης, να φωτιστούν καλύτερα οι αυξηµένες απαιτήσεις για µια πιο ολοκληρωµένη ιδεολογικοπολιτική παρέµβαση.
— 10. Συστηµατοποίηση και ενίσχυση του συστήµατος κοµµατικής µόρφωσης (επέκταση και συστηµατοποίηση του κύκλου µαθηµάτων µε οπαδούς και νέα µέλη, παραπέρα αναβάθµιση των σχολών της ΚΝΕ, των τοµεακών, των ΕΠ και της κεντρικής κοµµατικής σχολής και των σεµιναρίων). Ειδικά θεµατικά σεµινάρια Ιστορίας του Κόµµατος και άλλα. Εξειδικευµένη ιδεολογική δουλειά, µαρξιστική µόρφωση κατά επιστηµονικό αντικείµενο σε Κοµµατικές και ΚΝίτικες δυνάµεις πτυχιακών – µεταπτυχιακών φοιτητών. Επίσης, εξειδικευµένο πρόγραµµα για εκπαιδευτικούς και καλλιτέχνες.
— 11. Έκδοση του Τόµου Γ2 για την περίοδο 1967-1974 του Δοκιµίου Ιστορίας του Κόµµατος.
— 12. Προώθηση της µελέτης για την περίοδο 1974-1991, µε το φιλόδοξο στόχο να ολοκληρωθεί µετά το 22ο Συνέδριο. Ταυτόχρονα, ένταση της προσπάθειας για έκδοση των Πρακτικών κρίσιµων Ολοµελειών της ΚΕ ή Συνεδρίων της αντίστοιχης περιόδου. Να προχωρήσει επίσης η έκδοση των Επίσηµων Κειµένων.
— 13. Να δοθεί αποφασιστική βοήθεια στην ΚΝΕ για την πετυχηµένη διεξαγωγή του Συνεδρίου της µε βάση το Καταστατικό της.
— 14. Να γίνει ειδική Σύνοδος της νέας ΚΕ για τη συγκεκριµένη κατάσταση στο ΔΚΚ και τις σχέσεις µας µε άλλα Κοµµουνιστικά και Εργατικά Κόµµατα.
— 15. Να προχωρήσουν τα Επιστηµονικά Συνέδρια της ΚΕ για τη λογοτεχνία.
