Απ’ όσο γνωρίζουμε, ο μακροβιότερος άνθρωπος στα Κύθηρα ήταν ο Προκόπης Σουρής από το Γερακάρι, που το 1925 ήταν 117 ετών, δηλ. γεννήθηκε το 1808. Φορούσε την παραδοσιακή βράκα, φέσι και παντόφλες βακετένιες. Ήταν αυτοεξυπηρετούμενος στο πατρικό του σπίτι στο Γερακάρι, με άριστη όραση, μαγείρευε, μπάλωνε και περνούσε την κλωστή. Βάδιζε ελεύθερα, έσκαβε, κλάδευε, θειάφιζε το αμπέλι του και περιποιόταν τα γουρουνάκια και τις κότες του. Δεν γνώριζε φάρμακα, έτρωγε απ’ όλα, δεν τον έβλαπτε τίποτα και το πιο συνηθισμένο φαγητό του ήταν η φάβα, τα χόρτα και οι πατάτες. Κοιμόταν νωρίς και ξυπνούσε πριν φέξει.
Στην Ελληνική επανάσταση ήταν έφηβος και θυμόταν περιστατικά από πρόσφυγες που κατέφυγαν στα αγγλοκρατούμενα Κύθηρα από τη γειτονική Πελοπόννησο. Δεν ταξίδεψε ποτέ εκτός Κυθήρων, και δεν στρατεύθηκε ποτέ, διότι στη στρατεύσιμη ηλικία του ήταν αγγλοκρατία στα Κύθηρα. Δεν φοίτησε σε σχολείο και γνώριζε μόνο το «Πιστεύω» και το «Πάτερ ημών».
Οι κατιόντες συγγενείς του (παιδιά, εγγόνια, δισέγγονα) ήταν περί τους 350. Η μακροβιότητά του αποδίδεται στη ζωή που έζησε κοντά στη φύση, στην υγιεινή διατροφή και στην άσκηση και στο ότι η ζωή, του τα έφερε έτσι, ώστε να ζήσει ήρεμα στο χωριό του χωρίς στενοχώριες και ανατροπές.
Ένα ωραιότατο πίνακα με θέμα το γέρο Προκόπη φιλοτέχνησε ο Δ. Κράτης, αριστούχος του Πολυτεχνείου. Ο γέρο Προκόπης πέθανε 120 ετών.
(Πηγή εφημερίδα «Κυθηραϊκή» 22-7-1925 και 4-8-1925)
