Ο Παύλος Γερουλάνος, πρώην υπουργός και υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ στην Α’ Αθηνών, δηλώνει σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι εκλογικός στόχος είναι να γίνει το ΠΑΣΟΚ ο καταλύτης των μεγάλων αλλαγών που θέλει ο τόπος. Υποστηρίζει ότι είναι παραπάνω από προφανές πως η χώρα χρειάζεται συνέργειες και σύνθεση για να αντιμετωπίσει τα μεγάλα προβλήματα που έχει καθώς το μοντέλο της υπερσυγκέντρωσης της εξουσίας, χωρίς έλεγχο και λογοδοσία, έχει φτάσει στα όριά του. «Λέω λοιπόν, ευθέως: Ναι σε Κυβερνήσεις συνεργασίας, αν γίνουν με τον σωστό τρόπο. Αν βασιστούν σε μια πραγματική προγραμματική συμφωνία που θα τα βάλει με τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος, τις οποίες κανένας δεν τολμάει να αντιμετωπίσει μόνος του», τονίζει ο κ. Γερουλάνος.
Συμφωνεί με τη θέση του Νίκου Ανδρουλάκη για το πρόσωπο του πρωθυπουργού θέτοντας ως προαπαιτούμενο την εμπιστοσύνη, την οποία, όπως αναφέρει, δεν έχει ο Κυρ. Μητσοτάκης. Δηλώνει μάλιστα ευθέως πώς το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ δεν μπορεί να έχει εμπιστοσύνη σε έναν πρωθυπουργό που επέβλεπε αφ’ υψηλού το παρακράτος να οργιάζει.
Θεωρεί ακόμη την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για προοδευτική διακυβέρνηση ως προσχηματική και κάνει λόγο για θεσμικά «φάουλ» και από τη Νέα Δημοκρατία και από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Επίσης αντικρούει το επιχείρημα της κυβέρνησης ότι έχει κάνει σημαντικές μεταρρυθμίσεις λέγοντας ότι ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις είναι εκείνες που μένουν στην ιστορία του τόπου, κι όσες ανανεώνουν ριζικά ένα θεσμό, ώστε να εκδημοκρατιστεί. «Διαύγεια, ηλεκτρονική συνταγογράφηση, opengov και η ανοικτή διαδικασία για θέσεις ευθύνης στο δημόσιο, παλαιότερα το ΑΣΕΠ, η ενίσχυση της Αυτοδιοίκησης και το Εθνικό Σύστημα Υγείας».
Με την εμπειρία του στο δήμο Αθηναίων ο κ. Γερουλάνος υποστηρίζει ότι «τις λύσεις στα προβλήματα μπορούν να τις δώσουν οι άνθρωποι που βρίσκονται αντιμέτωποι με αυτά. Πάνω σε αυτή την πλατφόρμα διεκδικώ την ψήφο των συμπολιτών μου».
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη του πρώην υπουργού και υποψηφίου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ στην Α’ Αθηνών, Παύλου Γερουλάνου στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και τον δημοσιογράφο Μιχάλη Μιχαήλ
ΕΡ: Ο κύβος ερρίφθη, κ. Γερουλάνε, με τις εκλογές να προσδιορίζονται για τις 21 Μαΐου. Ποιο είναι το διακύβευμά τους; Τι κρίνετε;
ΑΠ: Το διακύβευμα των εκλογών έχει πλέον αποκρυσταλλωθεί, μετά την τραγωδία των Τεμπών: Δημοκρατική συνεργασία ή αλαζονική αυτοδυναμία; Γιατί, τι μας διδάσκουν τα Τέμπη; Ότι ένα συγκεντρωτικό μοντέλο διακυβέρνησης δεν επαρκεί για να φέρει τις αλλαγές που χρειαζόμαστε ως χώρα αλλά αντιθέτως, εγκλωβίζεται στην αυταρέσκεια και την αλαζονεία και γίνεται επικίνδυνο. Η Κυβέρνηση των δήθεν «αρίστων» άλλαξε τη διάταξη που απαιτούσε την ύπαρξη έστω ενός πτυχίου για τον διοικητή της ΕΥΠ και το έκανε για να μπορεί να τοποθετήσει δικό της άνθρωπο. Έκανε το ίδιο με τα όρια ηλικίας για τον διορισμό του σταθμάρχη στη Λάρισα. Όπως λέγεται, η εξουσία διαφθείρει – η απόλυτη εξουσία λοιπόν διαφθείρει απόλυτα. Σήμερα έχει γίνει πιο προφανές από ποτέ ότι χρειαζόμαστε έλεγχο της εξουσίας, ώστε να μην παγιδευόμαστε σε αυτό το σπιράλ της ασυδοσίας που κοστίζει και σε ποιότητα Δημοκρατίας αλλά και σε ζωές.
ΕΡ: Όλες οι παρατάξεις μιλούν για μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις και τις αβεβαιότητες. Η κυβέρνηση της ΝΔ ισχυρίζεται πως έχει κάνει πολλές κι αν δεν επανεκλεγεί θα μείνουν στη μέση; Συμφωνείτε και με ποιες προϋποθέσεις μπορούν να γίνουν;
ΑΠ: Θα πρότεινα στη Νέα Δημοκρατία να διαβάσει τι σημαίνει «μεταρρύθμιση». Οι ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, εκείνες που μένουν στην ιστορία του τόπου, είναι όσες ανανεώνουν ριζικά ένα θεσμό, ώστε να εκδημοκρατιστεί. Τέτοιες ήταν η Διαύγεια, η ηλεκτρονική συνταγογράφηση, το opengov και η ανοικτή διαδικασία για θέσεις ευθύνης στο δημόσιο, παλαιότερα το ΑΣΕΠ, η ενίσχυση της Αυτοδιοίκησης και το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Υπό αυτή την έννοια, μπορείτε να μου πείτε μια πραγματική μεταρρύθμιση της Κυβέρνησης Μητσοτάκη; Αρκείται στο να ψηφιοποιεί συναλλαγές με το δημόσιο -χρήσιμο είναι, δεν το αρνούμαι – χωρίς όμως να αλλάζει τη δυναμική της εξάρτησης του πολίτη από την εξουσία: Ακόμα και σήμερα, για να κάνεις κάτι σημαντικό, πρέπει να προσκυνήσεις υπουργό. Στην Παιδεία, στην παραγωγική οικονομία, στην ενέργεια, στη λειτουργία του κράτους είδαμε διευθετήσεις συμφερόντων προς όφελος λίγων που είχαν πρόσβαση στην εξουσία, όχι μεταρρυθμίσεις. Αυτή η τάση θα συνεχιστεί, μέχρι να γίνει ξεκάθαρο από τον ελληνικό λαό ότι κάθε Κυβέρνηση οφείλει να λειτουργεί προς όφελος του πολίτη και να λογοδοτεί. Αυτή είναι η υπόσχεση που δίνει το ΠΑΣΟΚ.
ΕΡ: Αυτοδυναμία ή κυβερνήσεις συνεργασίας; Τι είναι καλύτερο για τη χώρα;
ΑΠ: Κάθε σύστημα διακυβέρνησης πρέπει να πληροί δύο κριτήρια: να αρμόζει στην πολιτική συγκυρία και να εφαρμόζεται με γνώμονα το καλό της κοινωνίας. Με την κοινωνία κατακερματισμένη, με τον κόσμο «παγωμένο» και ανασφαλή, με εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνίδες και Έλληνες να απέχουν από την εκλογική διαδικασία, είναι παραπάνω από προφανές πως η χώρα χρειάζεται συνέργειες και σύνθεση. Το μοντέλο της υπερσυγκέντρωσης της εξουσίας, χωρίς έλεγχο και λογοδοσία, το γνωρίσαμε πολύ καλά τα προηγούμενα χρόνια και έχει φτάσει στα όριά του. Λέω λοιπόν, ευθέως: Ναι σε Κυβερνήσεις συνεργασίας, αν γίνουν με τον σωστό τρόπο. Αν βασιστούν σε μια πραγματική προγραμματική συμφωνία που θα τα βάλει με τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος, τις οποίες κανένας δεν τολμάει να αντιμετωπίσει μόνος του. Τις παθογένειες που όλα τα κόμματα έχουν υπηρετήσει. Μέχρι σήμερα οι συνεργασίες αρκούνταν στο να μοιράσουν Υπουργεία. Τώρα οφείλουμε να μοιράσουμε στόχους και να συνεργαστούμε για να τους πετύχουμε, ελέγχοντας την πορεία εφαρμογής τους.
ΕΡ: Ποιοι είναι οι εκλογικοί στόχοι του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής; Τι κατά τη γνώμη σας πρέπει να επιδιώξει; Ρυθμιστικό ρόλο ή συμμετοχή στη διακυβέρνηση;
ΑΠ: Ο μοναδικός μας στόχος πρέπει να είναι ένας: να γίνουμε ο καταλύτης των μεγάλων αλλαγών που θέλει ο τόπος. Να δυναμώσουμε τα θεμέλια της Δημοκρατίας, υποχρεώνοντας κάθε εξουσία σε έλεγχο και λογοδοσία. Αυτό μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους, αλλά πρώτα πρέπει να μιλήσει ο ελληνικός λαός.
Παρά τα λάθη του παρελθόντος, το ΠΑΣΟΚ είναι το μόνο κόμμα που έκανε μεταρρυθμίσεις που χαλιναγωγούν την εξουσία του κεντρικού πολιτικού συστήματος. Τώρα μας δίνεται η ευκαιρία να πάμε παρακάτω να δημιουργήσουμε μια οικονομία βασισμένη στην εξωστρέφεια και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας. Ένα κράτος Πρόνοιας και ένα σύστημα υποδομών που προσφέρει δίχτυ ασφαλείας και βοηθά να ξεπεραστούν οι ανισότητες, μια Παιδεία που απελευθερώνει τις δυνατότητες του κάθε παιδιού και τελικά, μια Δημοκρατία με λογοδοσία, με εμπιστοσύνη στον πολίτη και με δυνατούς, αποτελεσματικούς θεσμούς. Θα πρέπει όμως πρώτα, να δημιουργήσουμε κοινωνικές προϋποθέσεις που απορρέουν από έξι αδιαπραγμάτευτα δικαιώματα, τα οποία σήμερα παραβιάζει το ίδιο το πολιτικό σύστημα: το δικαίωμα στην ισότητα απέναντι στον νόμο και το κράτος, το δικαίωμα στη συμμετοχή, το δικαίωμα να προοδεύσουμε ατομικά και συλλογικά μέσα από την Παιδεία και τον Πολιτισμό, το δικαίωμα στη δημιουργία κοινωνικού, πολιτισμικού και οικονομικού πλούτου, το δικαίωμα να προγραμματίζουμε το ατομικό και συλλογικό μας μέλλον.
ΕΡ: Συμφωνείτε με την πρόταση του Νίκου Ανδρουλάκη για τις προϋποθέσεις που θέτει και για τρίτο πρόσωπο του Πρωθυπουργού για να συμμετάσχει σε κυβέρνηση συνεργασίας, πιθανόν με τη ΝΔ;
ΑΠ: Ασφαλώς. Ο Νίκος Ανδρουλάκης είπε το προφανές: Χρειάζεται εμπιστοσύνη για να κάνεις Κυβέρνηση συνεργασιών. Δεν μπορεί να υπάρξει εμπιστοσύνη σε έναν Πρωθυπουργό που επέβλεπε αφ’ υψηλού το παρακράτος να οργιάζει. Ο κ. Μητσοτάκης έβαλε βόμβα στα θεμέλια του πολιτικού συστήματος με τις υποκλοπές, γιατί δηλητηρίασε το πολιτικό κλίμα με φήμες, αβεβαιότητα, υποψίες. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει, αν οποιαδήποτε μελλοντική απόφαση υπέρ του κ. Μητσοτάκη, θα είναι προϊόν πραγματικής σύγκλισης ή προϊόν εκβιασμού.
ΕΡ: Είναι αναπόφευκτες οι δεύτερες εκλογές που κατά κάποιο τρόπο προαναγγέλθηκαν;
ΑΠ: Βλέπουμε εδώ πως συνεχίζονται τα θεσμικά «φάουλ» και από τη Νέα Δημοκρατία και από τον ΣΥΡΙΖΑ. Από τη μία, ο κ. Μητσοτάκης λέει ευθαρσώς: είμαι απέναντι στην απλή αναλογική, διότι οι Έλληνες δεν είναι ώριμοι για τέτοιου επιπέδου Δημοκρατία και θα μας σέρνει σε εκλογές, μέχρι να πειστούμε να τον ξανακάνουμε Πρωθυπουργό. Χωρίς να ενδιαφέρεται ούτε για τη χώρα, ούτε για την οικονομία, ούτε καν για το Σύνταγμα. Ο κ. Τσίπρας, από την άλλη, υπεκφεύγει, όπως συνηθίζει: επινόησε την έννοια της «Κυβέρνησης των ηττημένων», διότι θέλει τον πλήρη έλεγχο της όποιας συνεργασίας. Είναι κάποιος ηττημένος με 29% ως δεύτερο κόμμα και αίφνης με 31% μετατρέπεται σε νικητή; Πάλι δεν έχει το 70% του ελληνικού λαού απέναντί του; Ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε την απλή αναλογική, όχι γιατί θέλει τον δημοκρατικό έλεγχο της εξουσίας, αλλά για να κυβερνάει ο ίδιος με όρους ενισχυμένης αναλογικής. Στην απλή αναλογική, νικητής είναι αυτός που θα μπορέσει να εκπροσωπήσει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού μέσω των συνεργασιών. Και εδώ χρειάζεται ένας Πρωθυπουργός που αντιλαμβάνεται τι σημαίνει συνεργασία και σύνθεση.
ΕΡ: Πόσο εφικτή θεωρείται τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ για προοδευτική διακυβέρνηση;
ΑΠ: Υπό την έννοια που μόλις ανέλυσα, την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για προοδευτική διακυβέρνηση μόνο ως προσχηματική μπορώ να την αντιμετωπίσω. Αφήνω στην άκρη, χάριν συντομίας, τη συζήτηση για το πραγματικό προοδευτικό αποτύπωμα της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Αλλά ας έρθουμε στο σήμερα: Ο κ. Τσίπρας θα λάβει κάποια στιγμή εντολή σχηματισμού Κυβέρνησης και εκεί θα κριθεί. Εκεί θα κριθούμε όλοι μας. Τι υποχωρήσεις θα κάνει; Ποιες συγκεκριμένες μεγάλες αλλαγές που οραματίζεται θα προτάξει; Με ποιους και για ποιους; Θα θυσιάσει την καρέκλα; Την έννοια της προόδου δεν μπορείς να την περιφέρεις ως σημαία ευκαιρίας και όχημα κατάληψης της εξουσίας αλλά πρέπει να της δίνεις περιεχόμενο.
ΕΡ: Ζείτε την Αθήνα από κοντά κι ως υποψήφιος για το Δήμο και ως δημοτικός σύμβουλος και τώρα ως υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Κωδικοποιημένα, ποια είναι τα βασικά προβλήματα που χρειάζονται άμεση αντιμετώπιση;
ΑΠ: Η Αθήνα είναι μια συναρπαστική πόλη και η πολυμορφία της είναι αντιπροσωπευτική, σαν καθρέφτης ολόκληρης της χώρας. Η εμπειρία μου από την υποψηφιότητά μου στις δημοτικές εκλογές, αλλά και από τη συμμετοχή μου στο Δημοτικό Συμβούλιο, με βοήθησε να τη δω με διαφορετική ματιά. Στις γειτονιές της, βλέπουμε τα προβλήματα που συναντάμε και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Τη φτωχοποίηση, την έλλειψη ευκαιριών, τις ανεκμετάλλευτες προοπτικές. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας για τον Δήμο, είχα δώσει μεγάλη έμφαση στα Συμβούλια γειτονιάς, τις μικρές αυτές νησίδες Δημοκρατίας και δράσης μέσα στην πόλη. Πιστεύω πως τις λύσεις στα προβλήματα μπορούν να τις δώσουν οι άνθρωποι που βρίσκονται αντιμέτωποι με αυτά. Όπως η Ελλάδα ολόκληρη, έτσι και η Αθήνα έχει ανάγκη από μια μεγάλη αλλαγή κατεύθυνσης. Πολιτικούς που επιλέγουν την πολιτική για την ευκαιρία που τους δίνει να προσφέρουν και όχι τα διαχρονικά της προνόμια. Πάνω σε αυτή την πλατφόρμα διεκδικώ την ψήφο των συμπολιτών μου.
