«Κίνα και Ελλάδα έρχονται έρχονται όλο και πιο κοντά, ο Τζο Μπάιντεν πρέπει να ανησυχεί»: Το Αμερικανικό περιοδικό “National Interest”, δεν θα μπορούσε να θέσει πιο επιτακτικά την άποψη, αλλά και τους φόβους ισχυρών κύκλων στην Ουάσιγκτον,για τις σχέσεις Πεκίνου-Αθήνας.
Το έγκυρο αμερικανικό περιοδικό δεν διστάζει μάλιστα να «καρφώσει» τον Ελληνα πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, που αποδέχτηκε την πρόσκληση του Κινέζου Προέδρου, Σι Τζιπίνγκ να παραστεί στην τελετή έναρξης των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων ,τον Φεβρουάριο του 2022, στο Πεκίνο. «Κατά τη διάρκεια πρόσφατης τηλεφωνικής κλήσης με τον Κινέζο Πρόεδρο Σι, ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης αποδέχθηκε πρόσκληση για να παρευρεθεί στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2022 στο Πεκίνο. Αυτό υπονομεύει το ψήφισμα, που εγκρίθηκε πρόσφατα από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, καλώντας τους αξιωματούχους της ΕΕ να αγνοήσουν την εκδήλωση ως απάντηση στις χονδροειδείς παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Κίνας», προειδοποιεί το National Interest, σε άρθρο που προσυπογράφουν ο αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Heritage, Τζέιμς Τζέι Καραφάνο και ο πολιτικός αναλυτής του Ιταλικού περιοδικού Panorama, Στέφανο Γκρατσιόζι.
Το θέμα των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Πεκίνο δεν είναι κάτι απλό για τις Ηνωμένες Πολιτείες, αν κρίνουμε από την έκκληση της Δημοκρατικής προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων, Νάνσι Πελόσι, για «διπλωματικό μποϊκοτάζ των Αγώνων», ασκώντας κριτική στην Κίνα για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. «Οι ξένοι ηγέτες που θα παραβρεθούν εκεί, θα χάσουν το ηθικό τους ανάστημα», προειδοποίησε μάλιστα η Πελόσι, προσθέτοντας : «Ας μην τιμήσουμε την κινεζική κυβέρνηση με την επίσκεψη των ηγετών των στην Κίνα.
«Τι κάνει η Αθήνα;»
«Τι κάνει η Αθήνα;», διερωτάται το Αμερικανικό περιοδικό. Και φυσικά δεν είναι μόνο οι Αγώνες του Πεκίνου, το θέμα που φαίνεται να «δηλητηριάζει» τις ελληνο-αμερικανικές σχέσεις, λόγω της προσέγγισης της Αθήνας με την Κίνα. «Ο Μητσοτάκης και ο Σι επιβεβαίωσαν επίσης την προθυμία τους για αύξηση του εμπορίου, των επενδύσεων και της πολιτιστικής συνεργασίας», γράφει το NationalInterest και προχωρά σε νουθεσίες: «Ορισμένοι Ευρωπαίοι ηγέτες πιστεύουν ότι μπορούν να χαράξουν μια ανεξάρτητη πορεία μεταξύ της υπερατλαντικής κοινότητας και του Πεκίνου, του σύγχρονου προσώπου του “αδέσμευτου” κόσμου. Λοιπόν, ποιο είναι το ελληνικό σχέδιο;», είναι το ερώτημα που θέτει το Αμερικανικό περιοδικό. « Η πρόσφατη δέσμευση του Έλληνα πρωθυπουργού δεν ήταν εφάπαξ. Τον περασμένο Σεπτέμβριο, ο Μητσοτάκης πραγματοποίησε σύνοδο κορυφής με τον Γιανγκ Τζιτσί, μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, τονίζοντας την ανάγκη ενίσχυσης των διμερών δεσμών τους. Το 2019, ο Σι πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στην Αθήνα, συναντώντας τον Μητσοτάκη και τον τότε Έλληνα Πρόεδρο Προκόπη Παυλόπουλο. Η Ελλάδα είναι μέλος της ομάδας 16 + 1, μια κινεζική πρωτοβουλία που προωθεί επιχειρηματικούς και επενδυτικούς δεσμούς μεταξύ του Πεκίνου και δεκαέξι χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης».
Η ανησυχία του National Interest, αντανακλά άλλωστε την επίσημη αμερικανική πολιτική έναντι της Κίνας. Οι Αμερικανοί και ειδικά ο πρόεδρος Μπάιντεν, θέλουν με κάθε τρόπο την «αποσύνδεση» της Ευρώπης από την Κίνα . Ο στόχος -λένε -είναι να αποφευχθεί οποιαδήποτε οικονομική εξάρτηση από την Κίνα την οποία το Πεκίνο θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ως πολιτικό μοχλό. «Ο Αμερικανός πρόεδρος βλέπει την Κίνα ως τη σημαντικότερη απειλή εθνικής ασφάλειας των Ηνωμένων Πολιτειών», λέει ο Ιαν Μπρέμερ, πρόεδρος του ομίλου Eurasia Group, στη Νέα Υόρκη.
Το Αμερικανικό περιοδικό υποστηρίζει μάλιστα ότι το Πεκίνο εφαρμόζει ειδική πολιτική στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, με στόχο «να ενισχύσει την επιρροή της Κίνας στο κατώφλι της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, σε ευάλωτες χώρες που βρίσκονται εκτός των Συμμαχικών δομών, αλλά αρκετά κοντά, όπου η επιρροή του Πεκίνου μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να διαμορφώσει ή να αναστατώσει και την Ευρώπη, όπως κρίνει κατάλληλο το Πεκίνο. Για τους λόγους αυτούς, η πρόωρη απόφαση του Μητσοτάκη να παραστεί στην τελετή έναρξης των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων προκαλεί ανησυχία», εκτιμά το National Interest.
Αντιδράσεις για το λιμάνι του Πειραιά
Στο στόχαστρο του Αμερικανικού περιοδικού μπαίνει και το λιμάνι του Πειραιά. «Χώρες όπως η Ελλάδα, οι οποίες έδωσαν στο Πεκίνο τον έλεγχο ενός μεγάλου ευρωπαϊκού λιμένα, επιτρέποντας στον κινεζικό ναυτιλιακό γίγαντα COSCO να αγοράσει το 51% του λιμανιού του Πειραιά, έχουν τεθεί από μόνες τους σε μια όλο και πιο επικίνδυνη θέση . Είναι πολύ πιο δύσκολο για αυτούς να πουν «όχι» στο Πεκίνο, γεγονός που καθιστά όλο και πιο προβληματικό για αυτές τις χώρες να διατηρήσουν την κυριαρχία τους», γράφει το National Interest. «Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το Πεκίνο, το οποίο εφαρμόζει εδώ και καιρό την προσέγγιση διαίρει και βασίλευε στην αντιμετώπιση των Ευρωπαίων, θέλει στενότερους δεσμούς με την Αθήνα.
Μια ισχυρή παρουσία στη λεκάνη της Μεσογείου μπορεί να ισχυροποιήσει το εμπορικό και οικονομικό του δίκτυο Belt andRoad». Σύμφωνα με πληροφορίες, μάλιστα, Αμερικανικοί κύκλοι εκφράζουν ανησυχίες για το γεγονός ότι εδώ και δύο χρόνια ο Οργανισμός Λιμένος Πειραιώς ελέγχεται από τους Κινέζους της Cosco. Στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΟΛΠ έπαψαν να αντιπροσωπεύονται φορείς όπως το Εργατικό Κέντρο, ο Δήμος Πειραιά, κ.α. που εξασφάλιζαν τυπικά ή στην πραγματικότητα τη συναίνεση της τοπικής κοινωνίας. Μια ματιά στο ΔΣ του ΟΛΠ, δείχνει ότι μετέχουν πρόσωπα , όπως ο Ζενγκ Γκιανγκ, ο Ζού Γιανιουί, ο Ζανγκ Ανμίνγκ, ο Φενγκ Μπομίνγκ, ο Τσε Κεούνγκ Γκόρντον και ως μη εκτελεστικό μέλος ο Γιάννης Μώραλης. Αλλά όχι ως δήμαρχος του Πειραιά αλλά ως εκπρόσωπος του ΤΑΙΠΕΔ!
Η αμερικανική ιστοσελίδα HuffingtonPost, εκτιμά μάλιστα ότι οι Κινέζοι έχουν στόχο μέσω της Cosco να αποκτήσουν τον έλεγχο όλων των σημαντικών λιμανιών στην Ευρώπη. Κινεζικές εταιρείες έχουν, μέχρι σήμερα, επενδύσει σε 17 λιμάνια στη Μεσόγειο και την Ευρώπη. «Αρκεί να πούμε ότι το 18% των επενδύσεων, αξίας 25 δισεκατομμυρίων ευρώ, που προβλέπει η πρωτοβουλία Belt andRoad της Λαϊκής Δημοκρατίας, στοχεύουν σε λιμάνια, ώστε να έχουν πρόσβαση σε όλο και περισσότερα δίκτυα και σε όλο και μεγαλύτερες αγορές με την πάροδο του χρόνου». Σύμφωνα με την αμερικανική ιστοσελίδα, «η Cosco κατέχει ήδη μερίδια σε διάφορα λιμάνια της Γηραιάς Ηπείρου, όπως στους τερματικούς σταθμούς εμπορευματοκιβωτίων του Ρότερνταμ (πρώτο λιμάνι στην Ευρώπη), της Αμβέρσας, του Ζεεμπρίγκε,του Μπιλμπάο, της Βαλένθια, του Βάντο Λιγκούρε στην Ιταλία αλλά και στα διαμετακομιστικά κέντρα της Μαδρίτης και της Σαραγόσα.
H Μέρκελ άνοιξε την «πόρτα» στην Κίνα
Η Φραντσέσκα Τζιρέτι , ερευνήτρια στο Ιταλικό «Istituto AffariInternazionali», εκτιμά μάλιστα, μιλώντας στην Huffington Post, ότι η Κίνα στηρίζεται στη Γερμανία για να επεκτείνει την οικονομική επιρροή της στην Ευρώπη. «Η Γερμανία είναι η μόνη χώρα της ΕΕ που καταγράφει εμπορικό πλεόνασμα έναντι της Κίνας. Αυτή είναι μια κεντρική πτυχή που επηρεάζει έμμεσα πολλές οικονομίες χωρών της ΕΕ που βασίζονται στη γερμανική οικονομία », λέει η Ιταλίδα ερευνήτρια.
«Οι κινεζικές εταιρείες συμμετέχουν μάλιστα συχνά σε κοινοπραξίες, σε μια προσπάθεια να μην ανακαλυφθούν. «Είναι μια δοκιμασμένη μέθοδος, αλλά καθιστά πιο δύσκολο να τις ανακαλύψεις . Αλλά δεν είναι το μόνο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, έχουμε δει κινεζικές εταιρείες να αλλάζουν το ευρωπαϊκό τους όνομα. Και υπάρχει επίσης μια άλλη πρακτική, που δεν χρησιμοποιείται αυστηρά σε λιμάνια αλλά σε άλλους τομείς: αυτή της εγγραφής εταιρειών στο Λουξεμβούργο για να δείξουν ότι οι επενδύσεις προέρχονται από χώρα της ΕΕ και όχι από την Κίνα “, εξηγεί η Φραντσέσκα Τζιρέτι. Σε μια προσπάθεια μάλιστα να απαλλαγεί το Πεκίνο από την κινεζική ετικέτα, η Cosco μετέφερε όλες τις ενδοευρωπαϊκές υπηρεσίες της στη Diamond Line GmbH στις αρχές του 2020. Εκτός από το όνομα, το προσωπικό και το δίκτυο πελατών παρέμειναν τα ίδια.
«Μπορούμε να πούμε, ότι, μέχρι στιγμής, το Βερολίνο έχει υπαγορεύσει την πολιτική γραμμή της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Κίνα» , λέει η Τζιρέτι. Ωστόσο, αυτό το σενάριο θα μπορούσε να αλλάξει μετά τις ομοσπονδιακές εκλογές, αν για παράδειγμα, οι Πράσινοι εισέλθουν στον κυβερνητικό συνασπισμό μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου στη Γερμανία . «Μια τέτοια εξέλιξη θα έχει επίσης επιπτώσεις στη γερμανική στάση απέναντι στο Πεκίνο και κατά συνέπεια στην ευρωπαϊκή», λέει η Ιταλίδα ερευνήτρια στην HuffingtonPost. «Το γεωπολιτικό σενάριο θα αλλάξει μετά την πανδημία και ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν θα προσπαθήσει να ευθυγραμμίσει εκ νέου τις πολιτικές των ΗΠΑ και της ΕΕ προς την Άπω Ανατολή».
Του Μιχάλη Ψύλου
