Λες και δεν υπήρχαν ήδη αρκετές αποδείξεις για την έκταση της ανθρώπινης ηλιθιότητας, το καλοκαίρι του 2014 ήρθε ακόμη μία να προστεθεί σε αυτές. Τουλάχιστον εάν θεωρήσουμε ως δεδομένο το γεγονός ότι ο… κροκόδειλος που θεάθηκε να πλατσουρίζει στην Κρήτη τοποθετήθηκε εκεί από ανθρώπινα χέρια και δεν ήταν απλά ένα ερπετό που βαρέθηκε τις όχθες του Νείλου και επισκέφθηκε την λεβεντογέννα ως τουρίστας, όπως τόσοι άλλοι (άνθρωποι, όχι κροκόδειλοι) κάθε χρόνο.
Δύο πυροσβέστες που τσέκαραν την περιοχή στο πλαίσιο των περιπολιών πυρασφάλειας, κοίταγαν και ξανακοίταγαν με γουρλωμένα μάτια αυτό που αντίκριζαν στην τεχνητή λίμνη του Φράγματος των Ποταμών στο Αμάρι Ρεθύμνου. Γιατί μπορεί η Κρήτη να φημίζεται για την χλωρίδα και την πανίδα της, αλλά όπως και να το κάνουμε, ερπετό και μάλιστα κοντά στα 2 μέτρα, είχε να εμφανιστεί στο νησί κάτι χιλιάδες χρόνια! Και αφού βεβαιώθηκαν ότι δεν επρόκειτο για κανένα φουσκωτό κροκοδειλάκι παραλίας, ανέφεραν το περιστατικό στις αρμόδιες αρχές.
Όπως είναι φυσικό το θέμα έγινε viral σε χρόνο dt. Πράγμα που σημαίνει ότι άρχισαν παντού να γράφονται διάφορα για τον «κροκόδειλο» ή το «ερπετό», που σύντομα σταμάτησε να αναφέρεται με αυτούς τους γενικόλογους και αόριστους χαρακτηρισμούς, αλλά απέκτησε υπόσταση και το δικό του όνομα. Έγινε ο Σήφης! Μια προφανής εδώ που τα λέμε επιλογή, αφού λόγω εντοπιότητας ή έτσι θα τον βαφτίζαμε ή Μανολιό…
Εκτός από τους ειδικούς, ολοένα και περισσότεροι άσχετοι άρχισαν αν επισκέπτονται την περιοχή ελπίζοντας ότι ο Σήφης θα ήταν λιγότερο ντροπαλός και συνεσταλμένος από το τέρας του Λόχνες και θα τους έκανε την χάρη να εμφανιστεί και να τους χαρίσει μία πόζα. Κάμποσοι, μάλιστα, προσπάθησαν να τον δελεάσουν με λιχουδιές, όπως κοτόπουλα και άλλα τέτοια βρώσιμα, αλλά ο κροκόδειλος της καρδιάς μας αποδείχτηκε πολύ λιγότερο πεινάλας ή πολύ περισσότερο «τσακάλι» από ό,τι αναμενόταν. Παρά το δέλεαρ, εκείνος παρέμενε καλά κρυμμένος και εμφανιζόταν όπως τα μεγάλα ονόματα στις πίστες. Δηλαδή μόνο για λίγες παραστάσεις.
Σχετικά σύντομα πάντως ήταν έτοιμο το προφίλ του. Ο Σήφης ήταν περίπου 1,70 σε μήκος, κάπου μεταξύ 4 και 7 ετών και οι επιστήμονες μάλλον τον έκριναν κάπως… υπέρβαρο για το μέγεθος και την ηλικία του. Για αυτούς ήταν ακόμα ένα σημάδι για το προφανές. Για το ότι είχε μεγαλώσει δηλαδή σε καθεστώς αιχμαλωσίας, μέχρι που ο παράνομος ιδιοκτήτης του αντιλήφθηκε ότι οι κροκόδειλοι δεν είναι φτιαγμένοι για κατοικίδια, όπως οι σκύλοι ή οι γάτες, αλλά αντίθετα άμα λάχει, τρώνε και τέτοιου τύπου pets.
Ποιος ξέρει… Ίσως κάποιος αμερικανός στρατιώτης από την βάση της Σούδας να είχε μεταφέρει τις γνωστές ιστορίες για αλιγάτορες που έχουν γεμίσει τους υπονόμους της Νέας Υόρκης από ηλίθιους που τους ξεφορτώθηκαν τραβώντας καζανάκι κι έτσι να του ήρθε η ιδέα να τον αμολήσει στο Αμάρι… Όπως και να ‘χει, ο Σήφης είχε την τιμή (ή την ατυχία όπως αποδείχτηκε) να είναι ο μοναδικός κροκόδειλος που ζούσε όχι σε καθεστώς αιχμαλωσίας σε ολόκληρη την Ευρώπη!
Και σύμφωνα με τους ειδικούς, μπορεί να βρισκόταν στη λίμνη ακόμη και 2 χρόνια. Διάστημα που του επέτρεψε να μάθει καλά την περιοχή και να ανακαλύψει κάθε καβάτζα της λίμνης που είχε 12 χιλιόμετρα ακτογραμμών και απότομες εναλλαγές βάθους που σε κάποια σημεία έφτανε μέχρι και τα 50 μέτρα.
Ο διευθυντής Διαχείρισης Συγκοινωνιακών και Υδραυλικών Έργων του Οργανισμού Ανάπτυξης Κρήτης, Βαγγέλης Μαμαγκάκης, ήταν ο πρώτος που μίλησε για τους κινδύνους που συνόδευαν την παρουσία ενός κροκόδειλου στην περιοχή, καλώντας τους κατοίκους να μην περιφέρονται ασκόπως εκεί, ενώ προχώρησε και σε μια εκτίμηση που μάλλον μπορεί να μπει στις πλέον αποτυχημένες όλων των εποχών. Είπε ότι η σύλληψή του μάλλον δεν θα ήταν δύσκολη υπόθεση, θεωρώντας ίσως και αυτός ότι ο Σήφης που μεγάλωσε ως pet θα ήταν κανένας… φλώρος.
Τελικά ο Σήφης αποδείχτηκε μετρ της κάλυψης-απόκρυψης και των αποδράσεων. Σχεδόν για δύο ολόκληρα χρόνια παρέμενε ελεύθερος, εκμεταλλευόμενος το πλούσιο μενού από πάπιες και νερόκοτες στη λίμνη και γνωρίζοντας κάθε σπιθαμή του δικού του βασιλείου. Κατάφερε, μάλιστα, να κατατροπώσει ακόμη και τον διάσημο «κροκοδειλάκια», Ολιβιέ Μπερά, ο οποίος ήρθε στην Ελλάδα με τη φήμη του γητευτή των ερπετών, αλλά δύο φορές έφυγε με τα χέρια άδεια, παρά και την δική του αισιοδοξία ότι ήταν θέμα χρόνου να πιαστεί το «Σηφαλιό».
Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, την μία εξ αυτών έπαιξε το ρόλο του και ο ανθρώπινος παράγοντας. Οι Αρχές είχαν κάνει ξεκάθαρο ότι για να πετύχει η επιχείρηση θα χρειαζόταν να επικρατήσουν συνθήκες πλήρους συσκότισης και απόλυτης ησυχίας. Ο Γάλλος ερπετολόγος είχε καταγράψει τις ρουτίνες του κροκόδειλου και επιχείρησε να τον πλησιάσει με μια μικρή βάρκα με μηχανή 5 ίππων και στη συνέχεια με κανό, ενώ σε μία περίπτωση μπόρεσε και να τον αγγίξει, με τον Σήφη πάντως να ξεφεύγει την τελευταία στιγμή.
Την επόμενη φορά που επιχειρήθηκε η ίδια παγίδα, εμφανίστηκε από το πουθενά ένας «καλοθελητής» ο οποίος αγνόησε τις συστάσεις και τις απαγορεύσεις και έφτασε στην περιοχή με αυτοκίνητο, άναψε ισχυρούς προβολείς, έθεσε σε λειτουργία τηλεβόα με φωνές ζώων και πουλιών, ενώ άρχισε να φωνάζει και ο ίδιος. Ήξερε – δεν ήξερε να μιλά κροκοδειλίσια, ο Σήφης μια φορά το έπιασε το υπονοούμενο και έγινε… λαγός.
Μετά τις αποτυχημένες απόπειρες σύλληψής του, ο κόσμος άρχισε να συμβιβάζεται με την ιδέα ότι η Κρήτη θα διέθετε για καιρό ερπετό. Κι εδώ που τα λέμε πολλοί ήταν εκείνοι που χάρηκαν από αυτή την εξέλιξη. Παρά τα όσα επέμεναν να λένε οι ειδικοί σχετικά με την αδυναμία ενός τέτοιου ζώου να εγκλιματιστεί στις καιρικές συνθήκες του νησιού. Ο χειμώνας που ακολούθησε ήταν βαρύς για τα δεδομένα της Κρήτης… Τελευταία φορά που εθεάθη ζωντανός ο Σήφης ήταν 14 Φεβρουαρίου. Την ημέρα των ερωτευμένων.
Μετά τα ίχνη του χάθηκαν και όταν τον εντόπισαν ξανά στις 30 Μαρτίου 2015 δεν ήταν πια ο κροκόδειλος, αλλά μόνο του κουφάρι του, αφού είχε ήδη πεθάνει και βρισκόταν ήδη σε κατάσταση αποσύνθεσης. Αναμφίβολα ένα ιδιαίτερα άδοξο τέλος για τον Σήφη, τον κροκόδειλο της Κρήτης και μάρτυρα της ανθρώπινης βλακείας.
