Ήταν που λέτε μία εποχή που ο Ελληνικός κινηματογράφος έβλεπε πολύ μακράν. Τότε που η Φίνος πουλούσε τα βασικά παραμύθια που μας μεγάλωσαν μέσα από την παραμυθα του σταρ σύστεμ, που έκανε τότε τα πρώτα του βήματα στην Ελλάδα με την Βουγιουκλάκη σε ρόλο Σταχτοπούτας, το κοριτσάκι με τα σπίρτα και τα λοιπά συνναφη για να έχει το πόπολο τροφή για ονείρατα με πρίγκηπες και βασιλοπούλες που ευτύχησαν φιλώντας τον μπάκακα. Και έτσι ξεχνούσαν οι πολλοί για λίγες ώρες την λορδα τους, που έπαιζε σε σι μινόρε αναμένοντας το επόμενο έμβασμα από την Γερμανία για να βγει ο μήνας και να πληρωθούν τα βερεσεδια στον κυρ Στέφανο.
Μην μου πεις ότι τα ξέχασες όλα αυτά επειδή ελιγδώθη λίγο το αντερακι σου με τα δανεικά που μας φέσωσε το μπλοκάκι του Σημίτη εν όψη κάτι μνημονίων, αυτών που ανέμεναν στην γωνία για να μας πάρουν κάτι κοιτάσματα αερίου από εδώ πιο κάτω, για να τα κάνουν Πράσινη Ανάπτυξη, μόλις τους κλείσει τις στρόφιγγες εκείνος ο μοβόρος ο Πούτιν. Γιατί είμαι έτοιμος τότε να μπηξω τις φωνές. ΟΚ?
Στο η Λίζα και η άλλη, η Λίζα (Αλίκη Βουγιουκλάκη) μια μικρή πλανόδια μικροπωλήτρια συλλαμβάνεται από τον ιδιοκτήτη του παλαιοπωλείου (Λαυρέντης Διανέλλος) επειδή έχει κοιμηθεί κρυφά εκεί. Ο δικαστής (Παντελής Ζερβός) την αθωώνει και ο ο Θάνος Κωστόπουλος (Γιώργος Πάντζας), ο νεαρός δικηγόρος που αναλαμβάνει την υπεράσπισή της, την παίρνει και την φιλοξενεί στο σπίτι του, όπου μένει μαζί με δυο φίλους του, τον Στυλιανό (Γιάννης Μαλούχος) και τον Κωνσταντίνο (Βασίλης Μαλούχος, σχωρεμενοι τώρα και οι δύο). Σεξουαλική παρενόχληση μηδέν τότε επί σκηνής, και ας μην είχαν ανακαλυφθεί ακόμα τα metoo.
Η Μίτση (η άλλη Αλίκη Βουγιουκλάκη), ένα πλουσιοκόριτσο, το σκάει από το σπίτι της προκειμένου να πιέσει τον πατέρα της, τον Μικέ (Λάμπρος Κωνσταντάρας) να μην την αναγκάσει να παντρευτεί τον Τζον Πεζίκη (Γιώργο Κωνσταντίνου) που της προξενεύει και να δεχθεί για γαμπρό του το αγόρι της, τον Ανδρέα (Γιώργος Λευτεριώτης). Ο πατέρας της την αναζητεί με τη βοήθεια του ντετέκτιβ Πέτρου Βαλδή (Θανάσης Βέγγος σε ρόλο πράκτορα Θου βου με γραβάτα) προσφέροντας και αμοιβή για την εύρεσή της. Οι τρεις φίλοι (Θάνος, Στυλιανός & Κωνσταντίνος) ανακαλύπτουν στην εφημερίδα πως η Λίζα μοιάζει εκπληκτικά με την Μίτση και πιστεύοντας πως είναι αυτή την οδηγούν στον Μικέ Γαβριήλογλου στο σπίτι της Μίτσης. Και αυτή τους αναστατώνει. Μετά απο πολλές σκηνές της Λίζας ως βασιλοπουλας, η Μίτση εμφανίζεται από το πουθενά και όλα έχουν αίσιο τέλος. Η Λίζα θα παντρευτεί τον Θάνο και η Μίτση τον Ανδρέα και έτσι αποκαθίσταται στο τέλος η έννομη τάξη και η συγκυβέρνηση των τάξεων πάνω στο πτώμα της τότε ανεμικης μας ανάπτυξης.
Πλάκωσαν όμως μετά οι ενεργειακές κρίσεις Άλφα το 74, ο Θάνος βρέθηκε χωρίς εργοστάσιο, μια χουντα, ένα κόλπο γκρόσο στο Χρηματιστήριο που έκανε τον Ανδρέα παράγοντα με βίλα στην Εκάλη από τα κλεμμένα και, τελικά, στον ρόλο του Βέγγου κάποιον Κοντολέοντα να παρακολουθεί ως δαιμόνιος ντεντέκτιβ το πότε θα φύγει η Καιλή από το μαντρί για να μαζευτεί το Σημητισταν πίσω στο μπλέ, πριν πλακώσουν πάλι τίποτα ινδιάνοι από το γουέστερν που παίζει στο άλλο κανάλι δίπλα, λόγω των ενεργειακών κρίσεων βου.
Στην επόμενη, αν δουν τα σκούρα, θα δεις που θα παίξουν πάλι τον “μικρό λουστράκο”, εκείνο το blockbuster με τον Νίκο Ξανθόπουλο που έδωσε πολύ κλάμα. Οι περισσότεροι θα νομίσουν ότι η Καϊλή είναι η κόρη του Βασιλάκη του Καΐλα, και έτσι θα περάσει στο ντούκου το ξαναμάζεμα των Σημητικών στην νεοφιλελε στρούγκα, αφήνοντας για τον Ανδρουλάκη τον ρόλο του τίτλου: να γυαλίζει παρατρεχάμενους για δουλειές που μοιράζει τώρα ένας Τσούνης. Αυτόν ίσως να μην τον ξέρετε. Είναι από χωριό. Και αν δεν πουλήσει, βγάλε τον Μηταράκη σε σήριαλ και τον Κούλη στον Χατζηνικο να λέει πάλι για ντολμαδάκια σε αναλύσεις life style.
Αλλά επειδή κάθε λαϊκό αφήγημα χωρίς βασίλισσα δεν παίζει, και εν αναμονή πάλι του εμβάσματος από τας Ευρώπας για να την βγάλουμε καθαρή αυτόν τον χειμώνα από τον κυρ Στέφανο, ήρθε άνωθεν η εντολή: “παίξε πάλι Λιζα”!
Νταξ, και σε περιοδεύον σκήνωμα μας κάνει, είπε ο σκηνοθέτης. Αρκεί να βγαίνουν πολύ στο γυαλί οι άλλοι. Όλοι αυτοί με τα καπέλα και τα παράσημα για να θυμίζουν τις ένδοξες εποχές μας, τότε που η Αλεξία-μωρο έπαιρνε θέση στα Ιουλιανά υπερ της αποστασίας του τότε Μητσοτάκη υπηρεσίας και το παράσημο με τα λοφία στις μεγάλες στολές πήγαιναν και έρχονταν κανονίζοντας το που θα δοθούν οι δουλειές. Χάπατα είναι στον σκληρό πυρήνα, τον μπετον αρμέ, τον βασιλικό, θα μας ξαναψηφίσουν, είπε ο σκηνοθέτης.
Ετσι δεν θα δουν και το που μοιράζονται τώρα οι δουλειές, τα λιμάνια και τα κορονοϊοπακέτα εν όψει των επόμενων καλλιστείων ανάδειξης αρχηγού. Αυτά θα λέμε είναι πολιτικά θέματα, εσύ μείνε απολιτικ αναγνώστης εύκολων λαϊκών διηγημάτων. Που να το βάζεις τώρα εκείνο το ακατοίκητο στο ρετιρέ σου να δουλέψει… Δωσε το με Airbnb το ρημαδι…
The End.
Δημιουργός του άρθρου:
