katerina-charou

Η εικαστικός Κατερίνα Χάρου, κόρη του γνωστού Κυθήριου ζωγράφου και χαράκτη Μανώλη Χάρου, αυτή την περίοδο, μαζί με καθηγητές και νέους εικαστικούς, αποφοίτους της Σχολής Καλών Τεχνών του Παρισιού, εκθέτει στο Λούβρο, στην αίθουσα Κυκλαδικής τέχνης, το έργο της «Θάλασσα». Πρόκειται για ψηφιακό έργο σε μάρμαρο Θάσου, εμπνευσμένο από τη θάλασσα των Κυθήρων.

Ποια είναι η Κατερίνα Χάρου

Το όμορφο κορίτσι με το ρομαντικό βλέμμα, ήρθε στον κόσμο πριν από 32 χρόνια. Δεν κρύφτηκε ποτέ στην σκιά του αναστήματος του διάσημου πατέρα της, ούτε την τρόμαξε το φως που η τέχνη του εκπέμπει. Κι αυτό γιατί η Κατερίνα είναι ένα αυτόφωτο πλάσμα, με πλήρη επίγνωση του πώς θέλει να πορευτεί στην ζωή.

«Δεν φοβάμαι τη σύγκριση με τον πατέρα μου. Είμαι προετοιμασμένη για το ότι θα συμβεί, όνομα είναι αυτό, δεν περνάει απαρατήρητο. Πιο πολύ σαν πρόκληση τη βλέπω», ανέφερε σε παλαιότερή της συνέντευξη, αποκαλύπτοντας πως ο μεγαλύτερός της φόβος είναι να εξελιχθεί σε κάτι μέτριο.

Με αφορμή την πρώτη της έκθεση στο Λούβρο, πίσω στο 2017, η Ελίζα Συναδινού έγραφε, τότε, στην athensvoice.gr, για μια νέα γυναίκα με μοντέρνο street στυλ, «ευαίσθητη αλλά και σίφουνας, αεικίνητη και πολύπλευρη τόσο δημιουργικά όσο και τεχνικά, χρησιμοποιεί τα ερεθίσματά της για να δημιουργήσει εικαστικές ιστορίες, mix media με φωτογραφία, σχέδιο, τύπωμα».

Η ίδια περιγράφει τον εαυτό της ως εξής:

«Χρησιμοποιώ αρκετά τη φωτογραφία ως μέσο, ως πρώτο στάδιο- δεν με θεωρώ φωτογράφο σε καμία περίπτωση, αλλά η φωτογραφία είναι πολύ μεγάλο κομμάτι της δουλειάς μου.  Αργότερα επικεντρώθηκα στις νέες τεχνικές, με καινούργια βιομηχανικά υλικά που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε στην τέχνη, όπως το λάτεξ, η ρυτίνη, το πλέξιγκλας-που είναι το γυαλί της εποχής μας.

Μια από τις εμμονές μου είναι ένα φυτό που ονομάζεται Αθάνατος. Είναι ένα σύμβολο στο οποίο επανέρχομαι συνέχεια. Στην αρχή με κέντριζε επειδή το έβρισκα άγριο, όμορφο, επιβλητικό και παράδοξο. Μετέπειτα έμαθα ότι είναι ένα μη-εξελιγμένο φυτό, ότι δεν θα έπρεπε κανονικά να έχει επιβιώσει και να υπάρχει ανάμεσα μας. Αυτό με ιντρίγκαρε ακόμη περισσότερο. Για μένα έχει γίνει σημείο αναφοράς.

Ζωγραφίζω γιατί σκέφτομαι και δεν σκέφτομαι παράλληλα. Γιατί αδειάζω, αποσυμπιέζομαι, με κάνει χαρούμενη. Είναι μεγάλη ευτυχία (και μεγάλο κλισέ) να έχεις κάνει το χόμπι σου επάγγελμα.

Φυσικά, είναι πάρα πολύ δύσκολο να συντηρηθείς εξ’ολοκλήρου από τα εικαστικά.  Χρειάζεται να κάνεις κι άλλες δουλειές παράλληλα, για να βγάλεις τα προς το ζην. Δεν είναι ακατόρθωτο, απλά θέλει πολλή

δουλειά. Να είσαι εργάτης. Και να το πιστέυεις πάρα πολύ. Αν δεν επιμείνεις, δεν θα τα καταφέρεις . Πρέπει να είναι πολύ συνειδητή απόφαση.

Στην τέχνη αυτή εξελίσσεις συνέχεια το μυαλό σου. Έρχεσαι αντιμέτωπος με τον εαυτό σου και με τη σκέψη σου. Βάζεις συνέχεια καινούργιους στόχους που οφείλεις να τους περάσεις.Για να πετύχεις

κάποια στιγμή, οφείλεις και να αποτύχεις. Είναι μια δύσκολη διαδικασία από την οποία βγαίνεις κερδισμένος».

blank

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

two × 2 =