Οι ισχυροί δεσμοί των Κυθήρων με την Σμύρνη, δια της έντονης παρουσίας της τσιριγώτικης παροικίας στη Σμύρνη, δεν διακόπησαν ούτε με την Μικρασιατική Καταστροφή. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε;! Η μνήμη δεν διαγράφεται και τα βιώματα δεν ξεχνιούνται. Είναι εκεί, μιλούν για πατρίδες, όχι χαμένες μα ολοζώντανες στο συλλογικό θυμικό. Αυτό που υφαίνεται από τις δυσκολίες, τις χαρές, τις λύπες και τις προσμονές μιας καθημερινότητας, τόσο οικείας μα και τόσο μακρινής. Σαν μια κλωστή που αλάργεψε από την βελόνα της στο χρόνο.
Αυτή τη σχέση με την εγγύτητα που προσφέρει η ενθύμηση, έρχεται να τονίσει μέσα από το προσωπικό της ιστολόγιο η Ελένη Χάρου, παρουσιάζοντας ένα μεταξωτό βαφτιστικό φορεματάκι κεντημένο με κορδονέτο, ηλικίας 100 ετών και πλέον, το οποίο ήρθε στα Κύθηρα από τη Χρύσα Χαρίδη-Δαπόντε με τη Μικρασιατική Καταστροφή. Αυτό το υπέροχο ένδυμα χρησιμοποιήθηκε σε βάπτιση το 1932 και έκτοτε φυλάχτηκε μαζί με άλλες Σμυρνέικες μνήμες.
