Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα και τις πολλές ερωτήσεις για τη στάση μας απέναντι στις πρωτοβουλίες του Ζ. Σουρή και τις ιδεολογίες της παράταξης “Όλοι Μαζί”, εγώ και η σύζυγός μου, Χριστίνα Ζαντιώτη, θα θέλαμε να κάνουμε ξεκάθαρο στους συμπολίτες μας ότι είμαστε αντίθετοι με τη στάση και τις αποφάσεις της παράταξης.
Μάλιστα, η αποχώρησή μας από τον συνδυασμό έχει ανακοινωθεί στον επικεφαλής της παράταξης από τις πρώτες ημέρες μετά την απώλεια του φίλου μας, Κοσμά Τζωρτζοπούλου.
Από εκείνες τις ημέρες, λοιπόν, έχουμε έρθει σε αντιπαράθεση με τη στάση της παράταξης ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης του τραγικού συμβάντος και επιλέξαμε να αποχωρήσουμε, καθώς δεν θέλουμε να μας εκπροσωπούν πολιτικά συμφέροντα και, γενικά, δεν μας αντιπροσωπεύει αυτός ο τρόπος λήψης αποφάσεων από μια ομάδα ανθρώπων.
Για εμάς, το ηθικό κομμάτι της ζωής είναι πολύ πιο σημαντικό από το πολιτικό και το νομοθετικό.
Οι γονείς μας μάς μεγάλωσαν με ήθος και με σεβασμό για τους συνανθρώπους μας και με αυτές τις αρχές πορευόμαστε, προσπαθώντας να μεγαλώσουμε και εμείς τα δικά μας παιδιά. Οπότε, σε καμία περίπτωση δε θα μπορούσαμε να δεχτούμε αυτή τη “νόμιμη” επιλογή (όπως ισχυρίζεται ο επικεφαλής της παράταξης) να θέσει τον εαυτό του ως υποψήφιο για τοπικό σύμβουλο.
Το ηθικό θα ήταν, από σεβασμό και μόνο προς την οικογένεια και τους συγχωριανούς του Κοσμά, να αποφασίσουν οι ίδιοι ποιον θέλουν να τους εκπροσωπεί από εδώ και στο εξής.
Εάν είχαμε τέτοιες πολιτικές αντιλήψεις και στηρίζαμε τέτοιες αυταρχικές αποφάσεις του τύπου “αποφασίζουμε και διατάζουμε”, θα βρισκόμασταν τόσο καιρό σε άλλη παράταξη, που ξέρει να το κάνει καλά εδώ και αρκετά χρόνια.
Επειδή αγαπάμε και ενδιαφερόμαστε για τον τόπο μας –και το έχουμε αποδείξει αυτό με κάθε δυνατό τρόπο– δε θα σταματήσουμε να προσφέρουμε και να αγωνιζόμαστε για ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά μας και την τοπική κοινωνία.
Για τον λόγο αυτό, ζητάμε από όλους τους συμπολίτες μας, από εδώ και στο εξής, είτε έχουν κάποιο θεσμικό ρόλο είτε όχι, να πορεύονται με βάση την κοινή και ηθική λογική και όχι απερίσκεπτα ή με κάποιο προσωρινό συμφέρον, το οποίο θα αποδειχθεί αργότερα μοιραίο και μπορεί να προκαλέσει διχόνοια και αντιπαραθέσεις μέσα σε μια κοινωνία μόλις 2.500 κατοίκων, όπου –αν μη τι άλλο– γνωριζόμαστε “σαν κάλπικη δεκάρα”.
Ανδρέας Αργύρης – Χριστίνα Ζαντιώτη
