«Παραβιάζεται το Διεθνές Δίκαιο» και «πραγματοποιούνται εγκλήματα πολέμου» ακούμε καθημερινά από τις ειδήσεις. Σωστά, μόνο που οι έννοιες «διεθνές δίκαιο» και «εγκλήματα πολέμου» φαίνεται ότι δεν σημαίνουν το ίδιο για όλους…
Σύμφωνα με τη wikipedeia «οι κανόνες του σύγχρονου Διεθνούς Δικαίου αποτελούν προϊόντα πολύ μακρινής εξέλιξης όπου τα πρώτα ίχνη εντοπίζονται στις πολιτείες – κράτη των αρχαίων Ελλήνων». Όντως στην ελληνική αρχαιότητα υπήρχαν «θεσμοί» όπως το «απαραβίαστο του κήρυκα», η προστασία όσων κατέφευγαν σε ναούς καθώς και των διπλωματικών αντιπροσωπειών, αν και αυτά σε κάποιες περιπτώσεις δεν εφαρμόστηκαν (πχ Κυλώνειον άγος). Από την αρχαία Ελλάδα για τη διατήρηση της ειρήνης ιδρύονταν συμμαχίες που καθιέρωναν τις απαρχές της συλλογικής ασφάλειας και της αμοιβαίας βοήθειας. Επίσης οι αμφικτυονίες αποτελούσαν την πρώτη μορφή διεθνών οργανισμών έστω κι αν συνυπήρχε σ΄ αυτές η θρησκευτική ιδέα της τότε εποχής, που ήταν και η μόνη ενωτική δύναμη.
Σήμερα δυστυχώς οι έννοιες «διεθνές δίκαιο» και «εγκλήματα πολέμου» ερμηνεύονται κατά το δοκούν από τους ισχυρούς του πλανήτη. Για παράδειγμα δεν θεωρήθηκε έγκλημα πολέμου η ρίψη δυο ατομικών βομβών σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι, ούτε ο μαζικός βομβαρδισμός Γερμανικών πόλεων… Επίσης το «διεθνές δίκαιο» ήταν λίγο «προβληματικό» όταν έγινε η δίκη των Ιαπώνων εγκληματιών οι οποίοι κατηγορούντο μεταξύ άλλων για την εισβολή στην Κίνα και για το Περλ Χάρμπορ. Το περίεργο ήταν ότι δεν κατηγορήθηκε ο Ιάπωνας αυτοκράτορας Χιροχίτο στο όνομα του οποίου μάχονταν οι Ιάπωνες στρατιώτες! Το μόνο που υποχρεώθηκε ήταν να απαρνηθεί τη θεϊκή του ιδιότητα…
Δημιουργός του άρθρου:
Δημοσιογράφος
