ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑ ΚΥΘΗΡΑ

Ένας μύθος αρκεί για να «σημαδέψει» έναν τόπο. Ο Ησίοδος, όταν έγραφε την Θεογονία δε φανταζόταν ότι η γέννηση της Αφροδίτης στα Κύθηρα θα μπορούσε αιώνες μετά, να οδηγήσει δημιουργούς στη Γαλλία και την Ιταλία να προσδώσουν σε ένα μικρό νησί τη σημασία του ιδεατού τόπου, του επίγειου παράδεισου. Οι περιηγητές του 17ου και 18ου αιώνα, γοητευμένοι και επηρεασμένοι από το πνεύμα της Αναγέννησης που επανασυνδέει τη Δύση με την κλασσική αρχαιότητα ακολουθούν τους δρόμους της Ανατολής και του Αιγαίου. Στη συνέχεια ποιητές και ζωγράφοι δημιουργούν παντρεύοντας τον μύθο με την επειρία των ταξιδευτών.

Αλήθεια, πόση δύναμη και φαντασία μπορούσαν να έχουν ο Μπωντλαίρ, ο Βαττώ και ο Μποτιτσέλι για να δημιουργήσουν τόσο όμορφα έργα για ένα νησί που δεν είχαν καν επισκεφτεί; Η Αφροδίτη, το  σύμβολο του έρωτα, με τα επίθετα της Ουράνιας και της Κυθέρειας που εκφράζουν την ανώτερη μορφή έρωτα, αποτελεί την κινητήριο δύναμη δημιουργίας εικόνων αλληγορίας, ονειρικών σκηνών με γιορτές αγάπης, αισιοδοξίας και ανυπομονησίας για έναν καινούριο κόσμο. Στο νου του ανθρώπου τα Κύθηρα γίνονται μία φλογερή επιθυμία. Μερικοί συνειδητοποιούν, όταν φτάνουν στη φτωχική γη των Κυθήρων, ότι το όνειρό τους τελειώνει και μένει για πάντα ουτοπικό. Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος στην ταινία «ταξίδι στα Κύθηρα» παρουσιάζει με τόσο ευρηματικό τρόπο αυτή την αίσθηση, όταν συνδέει τη νεότερη ιστορία της Ελλάδας και την έκβαση των πολιτικών γεγονότων με την ιδέα της ουτοπίας.

Γνωρίστε όλους αυτούς που ονειρεύτηκαν το ταξίδι στα Κύθηρα. Επιβιβαστείτε κι εσείς στο πλοίο. Κι όπως λέει ο Μποντλέρ, «…να είσαστε συνεχώς μεθυσμένοι από κρασί, από ποίηση και από αρετή κατά την προτίμησή σας»