Αν ακούς τίτλο Keep Breathing σε μία σειρά, φαντάζεσαι πως θα είναι κατά βάση τρομακτική, θα έχει μια διαρκή ένταση, δε θα προλαβαίνεις να πάρεις ανάσα, θα έχει μια αδρεναλίνη. Ακόμα κι αν αυτό δεν πετύχει, ο στόχος της θα είναι αυτός.
That is not the case με τη σειρά του Netflix που κυκλοφόρησε την περασμένη Παρασκευή.
Έχοντας πια αποδεχτεί πως το Netflix θα μας έχει μια στο λάδι δέκα στο ξύδι, ξεκινήσαμε να βλέπουμε αυτή τη σειρά δίχως ιδιαίτερες προσδοκίες. Απλώς και μόνο επειδή βρέθηκε στην πρώτη θέση στο ελληνικό Netflix, θέλαμε να δούμε αν είναι ένα hype της στιγμής όπως συμβαίνει πάντα ή αν είναι το ξεκίνημα ενός hype που θα κρατήσει πολλές εβδομάδες.
Το τελικό μας πόρισμα είναι πως το hype μάλλον δε θα αντέξει ούτε μέχρι μεθαύριο. Το Keep Breathing είναι πολύ μονόχνωτο, πολύ προβλέψιμο. Κάθε του επεισόδιο είναι χωρισμό κατά το ήμισυ σε ένα παροντικό survival story και το υπόλοιπο μισό στις αναμνήσεις από την ζωή της πρωταγωνίστριας πριν συμβεί το αεροπορικό δυστύχημα που θα σκοτώσει έναν φίλο της και θα την στείλει μόνη σε ένα δάσος στον Καναδά.
Εγκλωβισμένη γιατί δε μπορεί να διασχίσει το δάσος δίχως να κινδυνέψει να πεθάνει από αρκούδες και φίδια, η Λιβ θα πρέπει να βρει τρόπο να ζήσει σε αυτή τη μικρή ανοιχτή περιοχή μπροστά στη λίμνη και να μηχανευτεί τρόπους να το πάρει είτε μέσω νερού είτε μέσω του δάσους κι ό,τι ήθελε προκύψει.
Αν και το συνολικό στόρι έχει κάτι το ιδιαίτερο, δεν είναι τόσο τετριμμένο όσο οι περισσότερες σειρές του Netflix, στην πράξη το Keep Breathing δεν είναι και τίποτα σπουδαίο στο φινάλε.
Οκ, δεν είναι τόσο κακό όσο το περιγράφουν σε reviews στο εξωτερικό, ούτε για 38% που έχει στο Rotten Tomatoes. Αλλά δεν είναι και για πάνω από 6/10, αν υποθέσουμε ότι έχεις ξυπνήσει με καλή διάθεση επειδή είναι καλοκαίρι και δίνεις λιγότερη βαρύτητα στα πράγματα.
Η πρωταγωνίστρια Μελίσα Μπαρέρα το παλεύει, έχει κάποιες στιγμές που η ερμηνεία της πείθει τον θεατή πως αξίζει να δώσει 5 λεπτά ακόμα στο επεισόδιο, αλλά δε φαίνεται να αρκεί, παρά το ότι έχει ένα κάπως συμπαθητικό φινάλε με καλά στοιχεία για μια σειρά που στοχεύει να πάει και δεύτερη σεζόν.
Αν πάντως έπρεπε να δώσουμε μια ερμηνεία, είναι αυτή που δίνουμε πάντα. Το Netflix είναι πια εκείνο το σκισμένο μπλουζάκι που φορούσες στο σχολείο, στα 14 σου, είσαι όμως πια 28 και δε σου κάνει, αλλά το κρατάς για να το έχεις στον ύπνο σου.
