Με την Ποιμαντορική Εγκύκλιο Χριστουγέννων (υπ’ αριθ. 252/2025), ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κυθήρων και Αντικυθήρων απευθύνεται προς τον ιερό κλήρο και τον χριστώνυμο λαό της τοπικής Εκκλησίας, μεταφέροντας το διαχρονικό μήνυμα της Ενανθρωπήσεως.
ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ (ὑπ’ ἀριθ. 252/2025)
Πρός
Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τόν Χριστώνυμον Λαόν τῆς καθ΄ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων
«Θεός ἐπί γῆς, Θεός ἐν ἀνθρώποις, οὐ διά πυρός καί σάλπιγγος καί ὄρους καπνιζομένου … ἀλλά διά σώματος ἡμέρως καί προσηνῶς τοῖς ὁμογενέσι διαλεγόμενος. Θεός ἐν σαρκί …».
(Μεγ. Βασιλείου, Ὁμιλία εἰς τήν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Γέννησιν)
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,
Ἀδελφοί μου Χριστιανοί, Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά·
ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΤΕΧΘΗ! ΑΛΗΘΩΣ ΕΤΕΧΘΗ!
Εὐλογημένα, ἅγια, εἰρηνικά, δωροφόρα μέ τά θεῖα δωρήματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί θεοχαρίτωτα ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ! «ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ καί μέσα στήν καρδιά μας»!
Ὁ θεῖος Οὐρανοφάντωρ Μέγας Βασίλειος, Ἀρχιεπίσκοπος Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας, διαλαλεῖ πανευφροσύνως τό Οὐράνιο Διάγγελμά Του, τό ὁποῖον ἐπροτάξαμεν, καί τό ὁποῖον ἀποδίδομεν εἰς τήν ἁπλῆν γλῶσσαν : «Ὁ Θεός ἦλθε ἐπί τῆς γῆς, ὁ Θεός (συνανεστράφη) μέ τούς ἀνθρώπους. Δέν ἦλθε μέ τήν δύναμιν τῆς φωτιᾶς καί μέ σάλπιγγα καί ἀπό βουνό, τό ὁποῖον ἐκαπνίζετο … ἀλλά μέ ἀνθρώπινον σῶμα ἥμερα καί μέ προσήνεια διαλεγόμενος μέ τούς ὁμογενεῖς Του. Ὁ Θεός ἦλθε μέ σάρκα …».
«Θεός ἐπί γῆς, Θεός ἐν ἀνθρώποις, Θεός ἐν σαρκί», ἰδού τό Οὐράνιο Διάγγελμα τῶν αἰώνων! Τό ἀναλλοίωτο, πάντοτε ἐπίκαιρο, κοσμοχαρμόσυνο καί κοσμοσωτήριο Ἄγγελμα τῶν Οὐρανῶν.
Ὁ μελίρρυτος ποταμός τῆς σοφίας, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἐρωτᾶ ρητορικῶς· «πόθεν ἐξῆλθεν ὁ πανταχοῦ πληρῶν; Ἤ πῶς ἐξῆλθεν;». «Ἀπό ποῦ ἐξῆλθε Ἐκεῖνος, ὁ Ὁποῖος γεμίζει μέ τήν παρουσίαν Του τά σύμπαντα; Ἤ πῶς ἐξῆλθε; Δέν ἦτο τοπική ἡ ἔξοδός Του, ἀλλά ἐν σχέσει μέ ἡμᾶς καί κατ’ οἰκονομίαν. Ἀπό πολλή ἀγάπη σέ μᾶς, ἦλθε ἐγγύτερα μέ τό νά ἐνδυθῇ ἀνθρώπινη σάρκα. Ἐμεῖς δέν ἠμπορούσαμε νά εἰσέλθωμεν εἰς Αὐτόν, ἀφοῦ τά ἁμαρτήματά μας ἀπαγόρευαν τήν εἴσοδον. Ἐκεῖνος ἔρχεται πρός ἐμᾶς» (Ε.Π.Ε. 10, 768).
«Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, συνεχίζει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, ὠνόμασε «ἐπιφάνεια» τήν οἰκονομία ἐκείνη τοῦ Θεοῦ, διά τῆς ὁποίας ὁ Θεός Λόγος ἦλθε εἰς τήν παρθενικήν μήτραν τῆς Παναγίας καί ἔγινε ἄνθρωπος καί συνανεστράφη μέ τούς ἀνθρώπους» (Ε.Π.Ε. 6, 604).
«Ἐκεῖνος, πού εἶναι χαρακτήρ τῆς ὑποστάσεως τοῦ Πατέρα, Ἐκεῖνος πού ἐδημιούργησε τόν κόσμο, Ἐκεῖνος πού κάθεται εἰς τά δεξιά τοῦ Πατέρα, Αὐτός ἠθέλησε νά σπεύσῃ νά γίνῃ ἀδελφός μας εἰς ὅλα. Καί δι’ αὐτό ἄφησε τούς Ἀγγέλους καί τίς Οὐράνιες Δυνάμεις, καί κατέβη εἰς ἡμᾶς, καί ἔλαβε ὅλες τίς ὑποθέσεις μας ἐπάνω Του» (Ε.Π.Ε. 24, 324).
«Ἐννόησε, λέγει ἀκολούθως ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὅτι ὁ Θεός ὁ ἀπερίγραπτος, ὁ ἄφθαρτος, ὁ ἀπεριόριστος, ὁ ἀόρατος, ὁ ἀκατάληπτος, Αὐτός πού εἰς τά χέρια Του εἶναι ὅλα τά πέρατα τῆς γῆς, Αὐτός πού ὑπερβαίνει κάθε νοῦν καί ὑπερνικᾶ κάθε λογισμό, Αὐτός παρέδραμε τούς Ἀγγέλους, τούς Ἀρχαγγέλους, ὅλες τίς νοερές Δυνάμεις καί κατεδέχθη νά γίνη ἄνθρωπος. Ἐπῆρε σάρκα, πού πλάσθηκε ἀπό γῆ καί πηλό καί κατώκησε μέσα σέ παρθενική μήτρα καί θέλησε νά ὑποστῆ ὅλα τά ἀνθρώπινα» (Ε.Π.Ε. 26, 104-106).
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
«Μυστήριον ξένον, ὁρῶ καί παράδοξον! Οὐρανόν τό σπήλαιον· θρόνον Χερουβικόν, τήν Παρθένον· τήν φάτνην χωρίον· ἐν ᾧ ἀνεκλίθη ὁ ἀχώρητος, Χριστός ὁ Θεός· ὅν ἀνυμνοῦντες μεγαλύνομεν», ἀναφωνεῖ ὁ Ἱερός Ὑμνογράφος ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Μελῳδός.
Μέγα ὄντως, ἀκατάληπτον καί ἀσύλληπτον εἰς τόν ἀνθρώπινον νοῦν καί ὑπερφυέστατον τό Μυστήριον τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως, τό Μυστήριον τῶν Μυστηρίων.
«Θεός τό τεχθέν, ἡ δέ Μήτηρ Παρθένος. Τί μεῖζον ἄλλο καινόν εἶδεν ἡ κτίσις;», ἀναφέρουν οἱ στίχοι τοῦ Ἱεροῦ Συναξαριστοῦ τῆς Μεγάλης Δεσποτικῆς Ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων.
Κατά τήν Ἁγίαν Προσκομιδήν τῶν Τιμίων Δώρων, ἡ ὁποία προηγεῖται τῆς Θείας Λειτουργίας, ὁ θεῖος Λειτουργός χαράσσων σταυροειδῶς τήν μερίδα τοῦ Χριστοῦ, τόν «Ἁμνόν», ὅπως ὀνομάζεται, λέγει τόν κατανυκτικόν ὕμνον· «Σταυρωθέντος Σου Χριστέ, ἀνῃρέθη ἡ τυραννίς, ἐπατήθη ἡ δύναμις τοῦ ἐχθροῦ· οὔτε γάρ Ἄγγελος, οὐκ ἄνθρωπος, ἀλλ’ Αὐτός ὁ Κύριος ἔσωσας ἡμᾶς, δόξα Σοι».
Τόσον ὁ Χριστουγεννιάτικος, ὅσον καί ὁ σταυρώσιμος ὕμνος, τούς ὁποίους μόλις παραθέσαμε, ὁμιλοῦν διά τήν ἄκραν Θείαν συγκατάβασιν καί τήν Ἐνανθρώπησιν τοῦ Θείου Λόγου· «διά τοῦτο γάρ ὁ Ὑψηλός Θεός δι’ ἡμᾶς ἐφάνη καθ’ ἡμᾶς ἄνθρωπος, βουλόμενος ἑλκῦσαι πρός τό ὕψος τούς Αὐτῷ βοῶντας· Ἀλληλούϊα», ψάλλομεν εἰς τήν Ἱεράν Ἀκολουθίαν τῶν Χαιρετισμῶν, τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου. Δέν ἀπέστειλε ἐξ οὐρανοῦ Ἄγγελον διά νά μᾶς σώσῃ, οὔτε κάποιον ἄνθρωπον, ὁ Πανάγαθος Κύριος καί Θεός μας, ἀλλά τόν Μονογενῆ Υἱόν Του καί Θεόν, «τόν δι’ ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καί σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου καί ἐνανθρωπήσαντα».
Ἦλθε αὐτοπροσώπως ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἰς τόν κόσμον «ζητῆσαι καί σῶσαι τό ἀπολωλός», τούς μακράν τοῦ Θεοῦ καί τῆς Θείας Χάριτος εὑρισκομένους συνανθρώπους μας. «Διῆλθε (τόν βίον) εὐεργετῶν καί ἰώμενος» ἐπί τριετίαν ὅλην ὁ Θεῖος Λυτρωτής μας. «Μετανοεῖτε καί πιστεύετε ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ», διεκήρυττε ὁ Σωτήρ τοῦ κόσμου καί ὅλης τῆς ἀνθρωπότητος. «Ἐμπτυσμούς, μάστιγας καί κολαφισμούς, Σταυρόν καί θάνατον κατεδέχθη ὁ ἀναμάρτητος, καί τριήμερος Ἀναστάς συνανέστησε τόν Ἀδάμ χειρί παντοδυνάμῳ». «Ἐπί τῶν ὤμων τήν πλανηθεῖσαν ἄρας φύσιν ἀναληφθείς τῷ Θεῷ καί Πατρί προσήγαγε». Κατά τήν Ἁγίαν δέ καί Μεγάλην Ἑορτήν τῆς Πεντηκοστῆς, τήν Γενέθλιον ἡμέραν τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας μας, «ὁ πανσόφους τούς ἁλιεῖς ἀναδείξας» Θεῖος Διδάσκαλος, κατέπεμψε τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ Μαθηταῖς καί Ἀποστόλοις τό Πανάγιον Πνεῦμα, καί δι’ αὐτῶν ἐσαγήνευσε τήν Οἰκουμένην.
Τοιουτοτρόπως, τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας, Ὁμοουσίου καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος, ὁ σαρκωθείς Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὑπούργησε καί ἐξετέλεσε τό θεῖο σχέδιο τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας τῆς ἀνθρωπότητος. Θείῳ βουλήματι ἱδρύθη τό Ἱερόν Καθίδρυμα τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, Κεφαλή τῆς ὁποίας εἶναι ὁ Ἀρχηγός τῆς Πίστεως καί τῆς Σωτηρίας μας Ἰησοῦς Χριστός. Κατεσκεύασεν ὁ Ὕψιστος τήν Κιβωτόν τῆς σωτηρίας μας, τό Πνευματικόν Ἰατρεῖον καί Θεραπευτήριον, τήν Ἁγίαν Του Ἐκκλησίαν, τό νοητόν πλοῖον, τόν ἀκύμαντον λιμένα τῶν ψυχῶν.
Κατά τό Ἱερόν Πηδάλιον τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων τῆς Ὀρθοδοξίας, μέ τό νοητόν πλοῖον (τήν νοητήν ναῦν) εἰκονίζεται ἡ Ὀρθόδοξος Καθολική Ἐκκλησία. Καρίνα τοῦ πλοίου αὐτοῦ εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος Πίστις πρός τήν Ἁγίαν Τριάδα. Δοκοί καί σανίδες τά δόγματα τῆς Πίστεως καί αἱ Παραδόσεις. Ἱστός, μεσαῖο κατάρτι, ὁ Σταυρός. Ἅρμενα, εἶναι ἡ Ἐλπίδα καί ἡ Ἀγάπη. Κυβερνήτης εἶναι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Ναῦτες καί πρωρεῖς, οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων καί ὅλοι οἱ Κληρικοί. Γραμματικοί καί νοτάριοι, οἱ κατά καιρούς διδάσκαλοι. Ἐπιβάτες, ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί. Θάλασσα, ὁ παρών βίος. Πνεῦμα γαληνόν καί ζεφείριον, οἱ πνοές καί χάριτες τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἄνεμοι, οἱ πειρασμοί. Πηδάλιον δέ (τοῦ νοητοῦ πλοίου τῆς Ἐκκλησίας), διά τοῦ ὁποίου πλοηγεῖται πρός τόν Οὐράνιον λιμένα, εἶναι ἡ Ἱερά βίβλος τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων.
Ἀδελφοί μου,
Ἡ τρισμέγιστη Δεσποτική Ἑορτή τῆς κατά σάρκα Γεννήσεως τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ Μητρόπολις πασῶν τῶν Ἑορτῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, ἐσήμανε τόν ἐρχομόν εἰς τόν κόσμον καί τήν ἀνθρωπότητα, Θείᾳ βουλήσει καί εὐδοκίᾳ, τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, ὡς τελείου Θεοῦ καί τελείου ἀνθρώπου, ἐκτός ἁμαρτίας.
Ἡ Δεσποτική Ἑορτή τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς, ἡ γενέθλιος ἡμέρα τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας μας, ἐχάρισε εἰς τούς πιστούς καί Ὀρθοδόξους Χριστιανούς τήν Θείαν Κιβωτόν τῆς σωτηρίας μας, τό πνευματικόν καί ἄμισθον Ἰατρεῖον καί Θεραπευτήριον, τήν νοητήν ὁλκάδα, συμφώνως πρός ὅσα προείπομεν.
Ἡ δέ παρομοίωσις τῆς Ἁγίας μας Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας μέ νοητόν πλοῖον καί ἡ συμβολική ἑρμηνεία τῶν συστατικῶν ὀργάνων τοῦ πλοίου καί τοῦ πληρώματός του μέ τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί τό Πλήρωμά της, καταδεικνύουν σαφέστατα καί περίτρανα ὅτι ὅσοι ἐγκατέλειψαν τήν νοητήν αὐτήν ὁλκάδα τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας καί ἀπεσκίρτησαν ἀπό αὐτήν (αἱρετικοί, σχισματικοί, ἀκοινώνητοι, κακόδοξοι καί ἑτερόδοξοι), κατέστησαν ναυαγοί καί ἀποστάτες. Ἡ θεραπεία τους καί ἡ πνευματική τους ἐπαναφορά καί ἀποκατάστασις ἐντός τοῦ σωστικοῦ πλοίου τῆς Μιᾶς καί Μόνης Ἁγιας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας ἐπιτυγχάνεται μόνον μέ τήν ριζική καί εἰλικρινῆ μετάνοια καί τήν ἀπόπτυσιν καί ἀποκήρυξιν διά λιβέλλου τῶν αἱρετικῶν, κακοδόξων καί πεπλανημένων δοξασιῶν καί πιστευμάτων τους. Ὅποιες ἄλλες λύσεις θά εἶναι ἐμβαλωματικές, ἀνειλικρινεῖς καί ἀτελέσφορες καί δέν θά παράξουν κάποιο θετικό καί τό ποθούμενο ἀποτέλεσμα.
Εἰλικρινῶς καί ἀπό καρδίας εὐχόμεθα, ἀγαπητοί μου Πατέρες καί Ἀδελφοί, ὁ σαρκί νηπιάσας Κύριος καί Θεός ἡμῶν, νά ἀξιώσῃ ὅλους μας καί ὅλους τούς συνανθρώπους μας, νά «νηπιάζωμεν τῇ κακίᾳ, ταῖς δέ φρεσί τέλειοι νά γινώμεθα» (πρβλ. Α’ Κορ. 14, 20). Νά ἀγαπήσωμεν ἐκ βάθους ψυχῆς τόν «δι’ ἄκραν ἀγαθότητα καί φιλανθρωπίαν» «κλίναντα οὐρανούς καί καταβάντα» «διά τήν ἡμῶν σωτηρίαν καί ἀπολύτρωσιν». Καί ἀνταποκρινόμενοι εἰς τήν Θείαν Ἀγάπην νά «ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰῶνι σωφρόνως καί δικαίως καί εὐσεβῶς», «ἀρνησάμενοι, Θείᾳ Χάριτι, τήν ἀσέβειαν καί τάς κοσμικάς ἐπιθυμίας» (Τιτ. 2,12).
Εὐλογημένα, εἰρηνικά καί χαριτοφόρα ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!
«ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ καί μέσα στήν καρδιά μας».
Μετά Πατρικῶν εὐχῶν καί εὐλογιῶν
Ὁ Μητροπολίτης
—
ΕΟΡΤΙΕΣ ΕΥΧΕΣ ΤΟΥ ΣΕΒ.ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΥΘΗΡΩΝ & ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ κ.ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Οἱ Ἅγιες, κοσμοσωτήριες καί κοσμοχαρμόσυνες ἑορτές τῶν ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ καί τῶν λοιπῶν ἑορτῶν τοῦ ΑΓΙΟΥ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟΥ μοῦ δίνουν τήν εὐκαιρία νά εὐχηθῶ πατρικά καί ἐγκάρδια σέ ὅλους τούς ἀγαπημένους καί προσφιλεῖς μου Κυθηρίους καί Ἀντικυθηρίους, τούς μονίμους συγκάτοικους τῶν δύο νησιῶν μας, τούς διαβιοῦντας στό λεκανοπέδιο τῆς Ἀττικῆς, τούς ἀπόδημους ἀδελφούς μας, πού ἔχουν μεταναστεύσει στήν Ἀμερική καί τήν Αὐστραλία, καί ὅπου γῆς, καλή καί εὐλογημένη χρονιά, δημιουργική καί πολύκαρπη, εἰρηνική καί εὐτυχισμένη, μέ τήν πλούσια εὐλογία καί τήν παρουσία στίς καρδιές μας, στίς οἰκογένειες, τήν κοινωνία καί τό Ἑλληνορθόδοξο Γένος μας τοῦ Σωτῆρα, Λυτρωτῆ καί Εὐεργέτη τῆς ἀνθρωπότητος Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος, Θεός ὑπάρχων, ἔγινε ταπεινός ἄνθρωπος γιά νά λυτρώση καί σώση τήν ἀνθρωπότητα.
Εἴθε ἡ παγκόσμια καί πανευφρόσυνη χαρά τῆς Γεννήσεως τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου καί Θεοῦ μας νά ἐξοστρακίσῃ καί νά ἀποσοβήση τόν φόβο, τήν ἀγωνία καί τήν ἀνησυχία ἀπό τήν ὅποια πολεμική ἀπειλή καί τήν παγκόσμια σύρραξι καί νά τονώσῃ τήν Πίστι καί ἐμπιστοσύνη μας εἰς τόν ἐνανθρωπήσαντα Σωτῆρα μας Ἰησοῦ Χριστό, τόν θεῖο Λυτρωτή μας.
Ἔτη πολλά, εἰρηνικά, ἀγλαόκαρπα καί εὐλογημένα
Μέ πατρική ἀγάπη καί ἄπειρες εὐχές Ὁ Μητροπολίτης
† Ὁ Κυθήρων & Ἀντικυθήρων Σεραφείμ
