Ο Κοσμάς Τζωρτζόπουλος, ένας άνθρωπος βαθιά δεμένος με τον τόπο του, αφιέρωσε τη ζωή του στην υπηρεσία της κοινότητας του Καραβά στα Κύθηρα. Γεννημένος και μεγαλωμένος στο νησί, εργάστηκε ακούραστα και με ανιδιοτέλεια για να προσφέρει το καλύτερο στον τόπο του. Παρά τη φυσική του σεμνότητα και την απροθυμία του να επιδιώξει αξιώματα, η αγάπη του για την κοινότητα και η επιθυμία του να δει την πρόοδο, τον ώθησαν να αναλάβει τη θέση του τοπικού προέδρου.
Με όραμα, αποφασιστικότητα και συνεργάτες που μοιράζονταν τις ίδιες αξίες για διαφάνεια, δικαιοσύνη και κοινό καλό, ο Κοσμάς αγωνίστηκε για να βελτιώσει την καθημερινότητα της κοινότητάς του. Ωστόσο, η πορεία του δεν ήταν εύκολη. Το όραμά του συνάντησε αντίσταση από άτομα που προτιμούν το σκοτάδι από το φως της. Αντί έστω να σεβαστούν τον αγώνα του, κάποιοι επέλεξαν να τον πολεμήσουν αδυσώπητα, με αποτέλεσμα να τον οδηγήσουν σε ένα τοξικό περιβάλλον γεμάτο αντιπαραθέσεις, ψυχολογική πίεση και εκφοβισμό (μπούλινγκ).
Το πρόσφατο τραγικό περιστατικό που οδήγησε στην απώλειά του δεν μπορεί να ιδωθεί αποκομμένα. Είναι το αποτέλεσμα ενός κλίματος τοξικότητας, εμπάθειας και αδιαφορίας για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αυτοί που συνειδητά δημιούργησαν αυτές τις συνθήκες φέρουν τεράστια ευθύνη. Είναι οι ηθικοί αυτουργοί μιας τραγωδίας που βαραίνει τη συνείδησή τους – αν έχουν συνείδηση.
Ο θάνατος του Κοσμά Είναι μια φωνή κατακραυγής ενάντια σε μια κοινωνία που ανέχεται την τοξικότητα και επιτρέπει στις μικροπρέπειες, τις προσωπικές φιλοδοξίες και τις διαπλοκές να αφανίζουν ανθρώπους με όραμα. Η κοινότητα του Καραβά, όπως και κάθε μικρή κοινότητα που αντιμετωπίζει παρόμοια προβλήματα, οφείλει να κοιτάξει βαθιά μέσα της. Πόσους ακόμη ανθρώπους θα αφανίσει;
Τον Κοσμά Τζωρτζόπουλο αξίζει να το θυμόμαστε ως έναν άνθρωπο με όραμα, που αφιέρωσε τη ζωή του για το καλό της κοινότητάς του. Ωστόσο, η τραγική κατάληξή του αποτελεί μαύρο στίγμα για όσους τον οδήγησαν στην απελπισία. Ο θάνατός του πρέπει να είναι ένα ισχυρό καμπανάκι αφύπνισης, ώστε να αλλάξουμε πορεία ως κοινωνία κ όχι να θυσιάζουμε τους καλύτερους ανθρώπους μας στις φλόγες της διχόνοιας και της εμπάθειας.
Nikos Orsopoulos