Αίσθηση προκαλεί η ανάλυση του Τούρκου αυτοεξόριστου δημοσιογράφου (Abdullah Bozkurt) Αμπντουλάχ Μποζκούρτ στο Nordic Monitor, σύμφωνα με την οποία ο Τούρκος πρόεδρος προετοιμάζει το έδαφος διεθνώς για μια εισβολή στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου.
Όπως γράφει ο ίδιος, στο δημοσίευμα με τίτλο «Turkey ratchets up campaign to justify invasion of eastern Greek islands in the Aegean», ο καταιγισμός των στρατιωτικών δραστηριοτήτων και η κλιμακούμενη πολεμική ρητορική εναντίον της Ελλάδας από Τούρκους αξιωματούχους σε συνδυασμό με τις διπλωματικές κινήσεις των τελευταίων μηνών από την Άγκυρα, υποδηλώνουν ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ένας μυστικός σχεδιασμός στην κυβέρνηση του Ερντογάν για τη δημιουργία ενός προσχήματος που θα του επιτρέψει μια πιθανή εισβολή στα ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου που βρίσκονται κοντά στα τουρκικά παράλια όπως τη Μυτιλήνη, τη Χίο, την Ικαρία, την Λήμνο ή τη Σαμοθράκη.
Το Nordic Monitor παραθέτει τις πρόσφατες «καταγγελίες» κατά της Ελλάδας από μέρους του Τούρκου ΥΠΕΞ Μεβλούτ Τσαβούσογλου στις οποίες κάνει λόγο για παραβιάσεις των Συνθηκών της Λωζάνης (1923) και των Παρισίων (1947) αναφορικά με το ζήτημα της στρατικοποίησης των νησιών και νησίδων του Αιγαίου.
Ο Μποκούρτ σημειώνει πως ήδη η κυβέρνηση Ερντογάν έχει ήδη κάνει κάποιες εργασίες στα Ηνωμένα Έθνη για να δικαιολογήσει μια πιθανή εισβολή, γνωστοποιώντας στο Συμβούλιο Ασφαλείας αυτό που ισχυρίστηκε ότι ήταν παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάνης του 1923 και των Συνθηκών Ειρήνης των Παρισίων του 1947, οι οποίες καθιέρωσαν το καθεστώς των νησιών του ανατολικού Αιγαίου.
Υπενθυμίζει, δε, πως η Τουρκία στις 13 Ιουλίου 2021 υπέβαλε διαμαρτυρία μέ επιστολή στα Ηνωμένα Έθνη σχετικά με την «κατάφωρη παραβίαση του καθεστώτος αποστρατικοποίησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, εκ μέρους της Ελλάδας.»
Η επιστολή απευθύνεται στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες και υπογράφεται από τον Φεριντούν Σινιρλίογλου, Μόνιμο Αντιπρόσωπο της Τουρκίας στα Ηνωμένα Έθνη.
Στην επιστολή, μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι η Ελλάδα προβαίνει σε «συνεχείς και κατάφωρες παραβιάσεις στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο» και ότι Ελλάδα αθετεί «τις επίσημες υποχρεώσεις της ως προς τις βασικές διατάξεις των Συνθηκών της Λοζάνης και του Παρισιού που προβλέπουν ότι τα νησιά του Αιγαίου και της Μεσογείου που παραχωρήθηκαν στην Αθήνα θα παραμείνουν αποστρατικοποιημένα».
Μάλιστα, στην επιστολή, τότε, ο Σινιρλίογλου είχε επισημάνει ότι «η συνεχιζόμενη εσκεμμένη και επίμονη παραβίαση των διατάξεων αποστρατικοποίησης των Συνθηκών Ειρήνης της Λοζάνης και του Παρισιού, οι οποίες είναι ουσιαστικής σημασίας για την επίτευξη του αντικειμένου και του σκοπού τους, αποτελεί σοβαρή απειλή για την ασφάλεια της Τουρκίας».
Το δημοσίευμα κάνει και αναφορά και στη δεύτερη επιστολή του Σινιρλίογλου προς τον ΟΗΕ η οποία εστάλη στις 30 Σεπτεμβρίου 2021, στην οποία ο Τούρκος αξιωματούχος «παρείχε μια πιο λεπτομερή αναφορά, με μια νομική ειδοποίηση έξι σημείων σχετικά με το πώς η Ελλάδα είχε παραβιάσει τους όρους της συνθήκης», υπογραμμίζοντας πως τότε είχε αναφέρει ότι η Ελλάδα έχοντας στρατιωτικοποιήσει τα νησιά, «έχει χάσει το δικαίωμα να διεκδικεί την αντίθεση» σε μια σειρά από συνθήκες «και τα δικαιώματα που ισχυρίζεται ότι πηγάζουν από αυτές».
Υπενθυμίζεται, ότι τότε η μόνιμη αντιπρόσωπος της Ελλάδας στον ΟΗΕ, Μαρία Θεοφίλη με επιστολή της προς τον Αντόνιο Γκουτέρες είχε αποδομήσει τις τουρκικές αιτιάσεις ως αβάσιμες, αυθαίρετες και κακόπιστες, εγείροντας παράλληλα το ζήτημα της απειλής πολέμου (casus belli) από πλευράς της Τουρκίας από το 1995 σε περίπτωση που η Ελλάδα ασκήσει «το νόμιμο δικαίωμά σε συμφωνία με το Διεθνές Δίκαιο για επέκταση των χωρικών υδάτων της από 6 σε 12 ναυτικά μίλια».
Παράλληλα, είχε καταγγείλει τον τουρκικό επεκτατισμό, λέγοντας πως η Τουρκία έχει εισβάλει σε τουλάχιστον τρεις χώρες (Κύπρος, Συρία, Ιράκ) και διατηρεί δυνάμεις και μισθοφόρους στη Λιβύη. Ως εκ τούτου, το δικαίωμα της Ελλάδας να λάβει όλα τα απαραίτητα προληπτικά μέτρα ώστε να μπορέσει να εξασκήσει το δικαίωμά της στη νόμιμη άμυνα, είναι απολύτως αιτιολογημένο.
Το δημοσιεύμα επισημαίνει ότι η Τουρκία σκόπιμα κρατάει σταθερά ψηλά στην ατζέντα της την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας των νησιών.
Μάλιστα το Nordic Monitor σημειώνει πως τον Ιανουάριο ήταν αυτό που δημοσίευσε σχετικό άρθρο που δείχνει πώς οι φοιτητές της Τουρκικής Ναυτικής Ακαδημίας θα μπορούσαν να κολυμπήσουν την απόσταση μεταξύ της Τουρκίας και του ελληνικού νησιού Καστελόριζο και σημειώνει ότι τα ελεγχόμενα από την τουρκική κυβέρνηση μέσα ενημέρωσης, έχουν εντείνει την κάλυψή τους για τα νησιά του Αιγαίου τις τελευταίες εβδομάδες με αποσπάσματα από ανώνυμους Τούρκους αξιωματούχους, κάτι που υποδηλώνει ότι οι ιστορίες αυτές τροφοδοτούνται στα μέσα ενημέρωσης απευθείας από το γραφείο επικοινωνίας του Ερντογάν, το οποίο διευθύνεται από τον στενό του βοηθό, Φαχρεττίν Αλτούν.
Επιπλέον, ως ορόσημο της πολιτικής κλιμάκωσης κατά της Ελλάδας από μέρους του Ερντογάν ορίζεται η 24η Ιουλίου, η ημέρα δηλαδή που η Αγία Σοφία μετατράπηκε σε τζαμί. Σημειολογικά αυτό έχει σημασία καθώς αυτό έγινε ανήμερα της επετείου της Συνθήκης της Λωζάνης με την οποία χαράχτηκαν τα όρια της σύγχρονης Τουρκίας.
Τέλος, στην ανάλυση γίνεται ακόμη αναφορά στην επίσκεψη του Ερντογάν στα Βαρώσια και στις δηλώσεις του περί ανοίγματος αυτών κίνηση που πραγματοποιήθηκε και καταδικάστηκε από τη διεθνή κοινότητα και το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Τέλος γίνεται αναφορά και στο συγκρότημα που έπαιζε ηλεκτρονική μουσική στο πρώην ορθόδοξο χριστιανικό μοναστήρι Σουμελά υποστηρίζοντας ότι σχεδιάστηκε από τις τουρκικές αρχές προκειμένου να κάνει ακόμη μια επίδειξη δύναμης στην Ελλάδα και να της περάσει το μήνυμα ότι «θα παίξει σκληρά».
Το δημοσιεύμα δεν κάνει αναφορές στην υβριδική επίθεση που έγινε στον Εβρο το 2020 και στην εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού από την Τουρκία, ούτε και στις παραβιάσεις του εθνικού μας εναέριου χώρου και στις διαρκείς προκλήσεις.
Ωστόσο, δίνει μια σαφή εικόνα για την επιθετική πολιτική που ασκεί η αναθεωρητική Τουρκία και προκαλεί εντύπωση ότι παρά το γεγονός ότι έχει εισβάλει σε τρεις χώρες (Κύπρος, Συρία, Ιράκ), ότι διατηρεί μισθοφόρους στη Λιβύη, συνεργάζεται με το Ισλαμικό Κράτος, καταπιέζει τις μειονότητες και παραβιάζει διαρκώς τα ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών της, η Δύση και πολύ περισσότερο η Ε.Ε. εξακολουθεί να της φέρεται συνεργατικά και με ηπιότητα.
Παράλληλα βλέπουμε την Άγκυρα να επαναδιαπραγματεύεται όχι μόνο το όνομά της στη διεθνή σκηνή, αλλάζοντας το από Turkey σε Turkiye σε μια προσπάθεια να δημιουργήσει ένα νέο brand name, αλλά και τη θέση της στο κόσμο επαναπροσεγγίζοντας το Ισραήλ, κλείνοντας συμφωνίες με τα ΗΑΕ και να προσπαθεί ανενόχλητη να επεκτείνει την επιρροή της στην Αφρική και αλλού.
Όμως, με τις μόνες χώρες της περιοχής που η Τουρκία δεν έχει μειώσει την επιθετική της ρητορική είναι με την Ελλάδα και την Κύπρο.
Την ίδια ώρα και ενώ στην Ουκρανία διαδραματίζεται ένα ψυχροπολεμικό παιχνίδι το οποίο όπως και να εξελιχθεί θα είναι διελκυστίνδα εξελίξεων για τον κόσμο και την Ε.Ε., η κομματικοποίηση της εξωτερικής μας πολιτικής καλά κρατεί.
Την Τρίτη της 15ης Φεβρουαρίου 2022 στη Βουλή και κατά τη διάρκεια της συζήτησης του νομοσχεδίου για την ενίσχυση της αμυντικής θωράκισης της χώρας κυβέρνηση και αντιπολίτευση συγκρούστηκαν πάλι για τα αυτονόητα.
Ο πρωθυπουργός στράφηκε και κατά της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης με αφορμή τη φράση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργου Τσίπρα, «η άμυνα της χώρας δεν είναι αυτοσκοπός»,τονίζοντας ότι για την παράταξη της ΝΔ «η άμυνα της χώρας είναι ο υπέρτατος αυτοσκοπός» στέλνοντας παράλληλα μήνυμα προς την Τουρκία μετά τις νέες προκλητικές δηλώσεις από την Άγκυρα για τα ελληνικά νησιά λέγοντας χαρακτηριστικά πως :«Η πόρτα μας κλειστή σε κάθε απειλή και το παράθυρο μας ανοιχτό σε διάλογο με βάσει το δίκαιο και τη νομιμότητα».
Ωστόσο, ακούγεται ουτοπική η όποια συζήτηση για διάλογο βάσει του διεθνούς δικαίου όταν η Τουρκία βρίσκεται σε επεκτατικό και αναθεωρητικό οίστρο παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο και επαναπροσδιορίζοντάς το όπως επιθυμεί αυτή.
Η κατευναστική πολιτική και η ηττοπάθεια μόνο σε απώλεια της κυριαρχίας μας μπορεί να οδηγήσει, και εάν αυτό δεν ενοχλεί συγκεκριμένες ελίτ σίγουρα ανησυχεί σφόδρα τον ελληνικό λαό.
Του Δημοσθένη Γκαβέα
