Τόσο κοντά αλλά και τόσο μακριά. Δεν είναι το μέρος που θα βάλεις στο top 5 των επιλογών σου όταν θα κάνεις τα πλάνα σου για διακοπές. Είναι μακρινά, είναι απαιτητικά. Αλλά αξίζει κάθε χιλιόμετρο που θα διανύσεις για να φθάσεις. Τα Κύθηρα θα τα βρούμε και όταν τα βρούμε θα τα νιώσουμε. Δεν είναι εύκολα, μήτε σου αποκαλύπτονται αμέσως. Θέλουν κόπο, στροφές, ανηφοριές και περπάτημα. Το Τσιρίγο για τους Ενετούς ή το νησί της Αφροδίτης για τους Αρχαίους αν και τραχύ αρχικά, το ερωτεύεσαι παράφορα.
Και μπορεί να είναι ένα νησί με μεγάλες διαδρομές και οδικές συνδέσεις, αλλά μπορεί σίγουρα να το απολαύσει κανείς σε 2-3 ημέρες.
Αναχώρηση – Πρώτη ημέρα – Μια επίσκεψη στη Χώρα
Πριν από 20 χρόνια, όταν είχα επισκεφθεί για πρώτη φορά το νησί, πέρασα από Γύθειο (καράβια αναχωρούν και από Νεάπολη) αλλά αυτή τη φορά επέλεξα την άνεση μίας καμπίνας από Πειραιά με το Βιτσέντζο Κορνάρο και σε μερικές ώρες με τη φρεσκάδα της ξεκούρασης στο πρόσωπό μου έφθασα στο λιμάνι των Κυθήρων – το Διακόφτι.
Πρώτη στάση στο Μελιδόνι αγκαλιά με το βιβλίο μου και τη φωτογραφική μου μηχανή. Μικρός κόλπος με οργανωμένη παραλία, δίχως ωστόσο φασαρία. Ένας μικρός κολπίσκος με ψιλή άμμο και κρυστάλλινα νερά και θέα προς τη Χύτρα. Λειτουργεί καντίνα στην οποία διοργανώνονται beach party τη μέρα και τη νύχτα. Ο εναλλακτικός τρόπος πρόσβασης στην παραλία είναι με τον Καπετάν Σπύρο και το σκάφος του από το λιμανάκι του Καψαλιού.
Aν και απόγευμα με τον ήλιο ακόμα ψηλά να μας καίει, δεν κρατηθήκαμε και επισκεφθήκαμε την όμορφη Χώρα. Πεζόδρομοι κυρίως με όμορφες γωνιές και ποικιλία μικρών boutique για όλα τα γούστα. Βρίσκεται στο νότιο μέρος του νησιού, κρεμασμένη σχεδόν πάνω από το Καψάλι. Ένας γραφικός οικισμός που συντηρεί με σεβασμό πολλά από την αρχιτεκτονική των παλιών χρόνων, με τα στενά σοκάκια του, και τις καμάρες ανάμεσα στα ασβεστωμένα σπίτια να έχουν αιγαιοπελαγίτικη αύρα.
Η Χώρα διαθέτει δύο πλατείες: η πρώτη περιλαμβάνει όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, τις τράπεζες και το Δημαρχείο, ενώ η δεύτερη, είναι η Πλατεία Εσταυρωμένου, όπου το 1799 οι Γάλλοι διακήρυξαν τις αρχές της Γαλλικής Επανάστασης και εγκαθίδρυσαν τη δημοκρατία, αφού πρώτα έκαψαν το περίφημο Libro D’Oro, το βιβλίο των Ευγενών.
Δεύτερη Ημέρα – Σπήλαιο Αγίας Σοφίας
Αναχώρηση για το μέρος που δεν πρέπει κανείς να χάσει στα Κύθηρα. Μια επίσκεψη στο Σπήλαιο της Αγίας Σοφίας.
Βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα έξω από το γραφικό χωριό του Μυλοποτάμου με κατεύθυνση την παραλία του Λιμνιώνα. Αφήνεις το αυτοκίνητο στον δρόμο και κατηφορίζεις σε ένα μικρό μονοπάτι. Αριστερά σου γκρεμός. Οι πινακίδες διευκολύνουν τον προσανατολισμό σου. Σπήλαιο Αγίας Σοφίας. Κάθε μία ώρα περίπου ξεκινάει η ξενάγηση: οι ξεναγοί αρχικά σε ξεγελούν με την άνεσή τους αλλά οι γνώσεις τους και η αγάπη τους για αυτό που κάνουν θα σε αφήσει άφωνο.
Στην είσοδο του σπηλαίου σας υποδέχονται μορφές αγίων σε φυσικό μέγεθος, ζωγραφισμένες τον 13ο αιώνα με τη μέθοδο του φρέσκο (της νωπογραφίας). Στο εσωτερικό οι σταλαγμίτες και οι σταλακτίτες, ύμνος στην ομορφιά της φύσης, σου δίνουν ένα σιωπηλό μάθημα για την έννοια του χρόνου. Και τα δύο ονόματα που σίγουρα θα μάθεις εφόσον δεν ξέρεις ήδη είναι το όνομα του Γιάννη και της Άννας Πετροχείλου.
Γεννήθηκαν σε διαφορετικές στιγμές στην ίδια πόλη. Τη Σμύρνη. Ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν σε νεαρή ηλικία. Εκείνη αγαπούσε την ορειβασία και ήταν η πρώτη γυναίκα που ανέβηκε στην κορυφή του Ολύμπου αλλά και η πρώτη Ελληνίδα που ανηφόρισε στις Άλπεις. Εκείνος αγαπούσε τα σπήλαια, τη γεωγραφία και την εξερεύνηση. Μαζί ταξίδεψαν στη Σορβόνη και πίσω στην Ελλάδα, για να μας χαρίσουν πίσω τον γεωλογικό μας πλούτο.
Μαζί ανακάλυψαν περισσότερα από 1.000 σπήλαια στην Ελλάδα και μαζί περπάτησαν τις πιο απόκρημνες πλαγιές. Και σε αυτούς οφείλουμε αυτό το αριστούργημα της φύσης.
Για μπάνιο, η πυξίδα μου στραμμένη στο Χαλκό, μία όμορφη παραλία, μετρίως οργανωμένη – έχει τα βασικά που χρειάζεστε. Τα βράχια στη θάλασσα θα τα αγαπήσετε αν θέλετε να κάνετε βουτιές. Θεωρείται μία τις πιο πολυσύχναστες παραλίες του νησιού και βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα από τον οικισμό του Καλάμου. Άρα προσοχή τον Αύγουστο. Υπέροχα καταγάλανα νερά και μια γοητευτική καντίνα που θα σε προμηθεύσει με τα απαραίτητα αν σκοπεύεις να μείνεις μέχρι αργά το απόγευμα.
Σε κοντινή απόσταση, βρίσκεται ο Κάλαμος που μετά το μπάνιο, κάνεις μια γρήγορη επίσκεψη για φαγητό, αν φυσικά η πείνα σου βρίσκεται σε δύσκολα επίπεδα, στην Ταβέρνα της Φιλιώς που είχαμε ακούσει τόσα πολλά. Μια βολική και άνετη επιλογή μετά το μπάνιο στο Χαλκό με νόστιμα σπιτικά φαγητά.
Το βράδυ για ένα ποτάκι στη Χώρα των Κυθήρων στο must της νυχτερινής ζωής από το 1990, στο Mercato. Αράζεις στη μάντρα αν θέλεις ή κάθεσαι στον πέτρινο δρόμο με ένα μαξιλάρι και το βράδυ ξεκινάει με jazz, soul ρυθμούς και όσο αντέξεις!
Τρίτη ημέρα –Καταρράκτης της Φόνισσας και Αβλέμονας
Αυτοκίνητο και πλώρη για Μυλοπόταμο – το χωριό των θρύλων και των παραδόσεων. Αργήσαμε και είχε πλέον ζέστη για αυτό και επιβάλλεται να πας νωρίς για να απολαύσεις τον πρώτο σου πρωινό καφέ κάτω από τα πλατάνια, πριν μαζευτεί ο κόσμος – πούλμαν, φωνές και φασαρία.
Ο στόχος ήταν ο καταρράκτης της Φόνισσάς ή της Νεράιδας που τον θυμόμουν σαν κάτι εξωπραγματικό – πριν από 20 περίπου χρόνια όταν είχα πρωτοεπισκεφθεί το νησί, είχαμε κολυμπήσει στα παγωμένα της νερά. Ο μύθος αναφέρει πως η ονομασία «καταρράκτες της φόνισσας» προήλθε όταν στην κορυφή του γκρεμού απ’ όπου πέφτει το νερό, μάλωναν δυο γυναίκες και η μία απ’ αυτές έσπρωξε την άλλη και την σκότωσε. Είχε κάτι απόκοσμο, είχε μία αύρα που σε μαγνήτιζε. Ένα παραμυθένιο μέρος. Πρόκειται για ένα ειδυλλιακό τοπίο, γεμάτο δρομάκια, μέσα σε μια ρεματιά με πλούσια σε βλάστηση με λεύκες και πλατάνια, μια πραγματική όαση.
Αυτή τη φορά όμως το παραμύθι σαν να είχε τελειώσει. Το νερό είχε στερέψει και το όμορφο πλατανόδασος μύριζε εγκατάλειψη. Απογοήτευση. Την επόμενη φορά.
Το απόγευμα έχοντας τον χάρτη ανοιχτό, ξεκίνησα για ένα μικρό οδικό πέρασμα από τα ορεινά χωριά των Κυθήρων. Ξεκινώντας από τα νότια βέβαια με μία γρήγορη επίσκεψη στον Αβλέμονα – το παραθαλάσσιο χωριό των Κυθήρων. Αβλέμονας ή Αυλέμωνας, ίσως το πιο όμορφο χωριό των Κυθήρων. Βρίσκεται στα ανατολικά των Κυθήρων, παραθαλάσσιο με γραφικούς κολπίσκους. Μια βουτιά στο Καλαδί φυσικά, λίγο πριν τον Αβλέμωνα επιβάλλεται. Για πολλούς η καλύτερη και η πιο γνωστή παραλία του νησιού, την οποία κανείς δεν πρέπει να την βγάλει από το πλάνο των διακοπών του όταν επισκεφθεί τα Κύθηρα. Πρόκειται για μια βοτσαλωτή παραλία με γαλαζοπράσινα πεντακάθαρα νερά.
Έτσι για την ιστορία να αναφέρουμε ότι λίγο έξω από τη θάλασσα του Αβλέμονα ναυάγησε τον Σεπτέμβριο του 1802 το πλοίο Μέντωρ, με το οποίο ο λόρδος Έλγιν μετέφερε τα γλυπτά του Παρθενώνα. Έτσι για ένα διάστημα τα μάρμαρα βρέθηκαν στον βυθό της θάλασσας των Κυθήρων μέχρι που τα ανέλκυσαν δύτες από τη Μάλτα.
Φάγαμε στο εξαιρετικό Ψωμολαδέα. «Ψωμολαδέα» είναι η τοπική χορταστική σαλάτα των Κυθήρων και μπορείτε να την παραγγείλετε στο εστιατόριο.
Συνεχίσαμε για Μητάτα, (μητάτο=στάνη), το αρχαιότερο από τα κατοικημένα χωριά των Κυθήρων και βασικό προμηθευτή του νησιού με αγροτικά προϊόντα σε εποχές δύσκολες, – εκεί αγοράσαμε μέλι που είναι εξαιρετικό από το Όλα Μέλι Γάλα, και συνεχίσαμε προς Πιτσινάδες, Αλοιζιάνικα για να καταλήξω στη Φράτσια– ένας οικισμός με μία μόνη πλατεία που αξίζει να επισκεφθείς μόνο για την ταβέρνα Φαμίλια.
Εκεί θα συναντήσεις μεγάλες παρέες αλλά και ζευγάρια – θα φας καλά και θα νιώσεις πως παίζεις σε ταινία του ιταλικού σινεμά. Κλασικές συνταγές with a twist… Και ναι φυσικά ξαναφάγαμε – κάτι ελαφρύ.
Ταξίδι στα Κύθηρα – επιβάλλεται σε όσους αναζητούν μερικές ανέγγιχτες γωνιές. Για όσους θέλουν να βρεθούν για λίγο μακριά. Εκεί που όλοι οι δρόμοι οδηγούν πάντα στο ίδιο σημείο. Σε εσένα.
Της Πέπης Νικολοπούλου
