Ο ιδρυτής της Amazon, Τζεφ Μπέζος, είναι από τους πλουσιότερους ανθρώπους του πλανήτη. Αλλά το 2007 και το 2011 δεν πλήρωσε καθόλου φόρο, χρησιμοποιώντας λογιστικά τρικ. Μάλιστα, το 2011 πήρε και 1500 $ κρατική επιδότηση για τον γιο του, που είναι φοιτητής!
Στις εγκαταστάσεις της Amazon, το 7% του προσωπικού πέφτει θύμα εργατικών ατυχημάτων. Η εταιρεία χρησιμοποιεί ένα αυστηρό σύστημα για τον έλεγχο της παραγωγικότητας των εργαζόμενων, οι οποίοι παραπονούνται συχνά ότι δεν έχουν χρόνο ούτε να πάνε στην τουαλέτα. Τα ατυχήματα που σημειώνονται είναι 80% περισσότερα, από αυτά στις εγκαταστάσεις εταιρειών με παρόμοιο αντικείμενο εργασιών.
Όπως μάθαμε από non paper, που έστειλε χθες Δευτέρα το πρωί το Μέγαρο Μαξίμου, ο Μπέζος συναντήθηκε το Σαββατοκύριακο με το ζεύγος Μητσοτάκη. Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι; Όχι ακριβώς, καθώς ένας πρωθυπουργός είναι συχνά υποχρεωμένος να συναντήσει μεγιστάνες, είτε του αρέσει είτε όχι.
Το πρόβλημα ξεκινά από το «δείχνω τους φίλους μου», όταν δηλαδή το κάνεις βούκινο. Τα non paper είναι ένας τρόπος άτυπης πληροφόρησης των ΜΜΕ για πολιτικά θέματα. Για πρώτη φορά χρησιμοποιείται για ενημέρωση life style, καθώς δεν περιείχε καμία ουσιαστική πληροφορία, που να ενδιαφέρει τη χώρα και τους πολίτες της. Μάθαμε απλώς ότι ο κ. Μητσοτάκης και σύζυγός του ήταν προσκεκλημένοι του μεγαλοεπιχειρηματία και παραγωγού του Χόλιγουντ, Μπάρι Ντίλερ, και της συζύγου του κορυφαίας σχεδιάστριας Νταιάν φον Φύρστενμπεργκ, που κάνουν διακοπές στο Αιγαίο. Και βρέθηκαν σε τραπέζι με τον Μπέζος, τον Τομ Χάνκς, τη σύζυγό του Ρίτα Γουίλσον και έναν δημοσιογράφο του CNN.
Το περιστατικό θα μπορούσε να απασχολήσει τις κοσμικές στήλες κάποιων εφημερίδων ή τα κουτσομπολιά των πρωϊνάδικων, αλλά ο κ. Μητσοτάκης θέλησε να το κάνει θέμα σε όλα τα ΜΜΕ. Προφανώς ο άνθρωπος ζει τον μύθο του. Δεν αντέχεται εύκολα να γίνεις πρωθυπουργός όταν δεν σε πίστευε ούτε η μαμά σου. Αλλά αν το πρωθυπουργικό ζεύγος κάνει δημόσιο θέμα την ιδιωτική του ζωή, δεν θα πρέπει μετά να παραπονιέται αν κάποια αντιπολιτευόμενα μέσα ενημέρωσης ασχολούνται με την κυρία Μητσοτάκη.
Το άλλο πρόβλημα είναι με τα μέσα ενημέρωσης, που έτρεξαν να ακολουθήσουν την έμμεση οδηγία Μαξίμου. Φυσικά δεν θα βρείτε τίποτα για τις εξαιρετικές ικανότητες του Μπέζος στην φοροαπαφυγή ή τις συνθήκες γαλέρας στις επιχειρήσεις του. Είναι όλοι τόσο μαγεμένοι από το γεύμα -και το χρήμα- ώστε δεν μπορούν να αρθρώσουν κουβέντα κριτικής.
Η κωμικοτραγική περίπτωση των ελληνικών ΜΜΕ, αποτελεί πλέον θέμα διεθνούς ενδιαφέροντος. Με αφορμή τον φόνο της Καρολάιν στα Γλυκά Νερά, η έγκυρη ελβετική εφημερίδα Neue Zürcher Zeitung είχε προχθές ένα εκτεταμένο ρεπορτάζ για τον αδήλωτο ρατσισμό των ελληνικών ΜΜΕ, που «όπως κάνουν πολύ συχνά, άρχισαν να διατυπώνουν εικασίες για εμπλοκή αλλοδαπών, χωρίς να διαθέτουν καμία σχετική ένδειξη. Σε πολλά ρεπορτάζ, η κεντρική ιδέα ήταν ότι μόνο Αλβανοί ή Γεωργιανοί μπορεί να είναι τόσο κτηνώδεις, ώστε να διαπράξουν ένα τέτοιο έγκλημα».
Αλλά η εφημερίδα εντυπωσιάστηκε και με τη χαμηλή ποιότητα της δημοσιογραφικής κάλυψης:
«Στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, τα βαριά εγκλήματα δεν αναφέρονται απλώς ως είδηση, αλλά αποτελούν το κύριο μενού της ειδησεογραφίας στην καλύτερη ζώνη τηλεθέασης. Τόσο οι δημόσιοι, όσο και οι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί υιοθετούν μία δημοσιογραφία ταμπλόιντ με δημοσιογράφους, αστυνομικούς, ψυχολόγους και γείτονες να διαδίδουν σενάρια και αδιακρισίες. Το κάθε βήμα της δικαστικής έρευνας ανακοινώνεται σε πραγματικό χρόνο, η δημοσιότητα ‘ενημερώνεται’ για οποιαδήποτε υποψία ή υπόθεση, ακόμη και για την πλέον ανώριμη».
Η Neue Zürcher Zeitung προσπαθεί να βρει εξήγηση στην ιδιοκτησία των μέσων: «Τα ελληνικά ΜΜΕ- τηλεοπτικοί σταθμοί, εφημερίδες ή ενημερωτικές ιστοσελίδες- ανήκουν σε μεγαλοβιομήχανους, οι οποίοι ελάχιστα ενδιαφέρονται για την ποιοτική δημοσιογραφία, ενώ συχνά εξαρτώνται από το διαφημιστικό χρήμα του κράτους ή των τραπεζών, το οποίο διασφαλίζουν με τις καλές σχέσεις που διατηρούν σε πολιτικό επίπεδο..
Όποιος διάκειται φιλικά προς την κυβέρνηση ή τουλάχιστον δεν την επικρίνει, μπορεί να προσδοκά περισσότερα χρήματα. Είναι και αυτός ένας λόγος, για τον οποίο μία χαμηλού κόστους δημοσιογραφία της κλειδαρότρυπας γεμίζει τα δελτία ειδήσεων. Σύμφωνα με σχετικές έρευνες η εμπιστοσύνη του κόσμου στα ΜΜΕ μειώνεται σταθερά εδώ και χρόνια, το 2019 μόλις το 27% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι εμπιστεύεται τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης»( η μετάφραση από τα γερμανικά είναι της Ντόιτσε Βέλλε)
Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του Reuters Institute, η οποία πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με το Oxford University, καλύπτοντας με ερωτηματολόγιο συνολικά 46 χώρες, η Ελλάδα βρίσκεται στην 38η θέση όσον αφορά την αξιοπιστία των ΜΜΕ. Ανάμεσα στις 24 ευρωπαϊκές, χαροπαλεύει στην 3η θέση από το τέλος.
Οι «Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα», στον Παγκόσμιο Δείκτη Ελευθερίας του Τύπου, κατατάσσουν την Ελλάδα στην 70η θέση. Αδικία, που θάλεγε και ο Πρετεντέρης: για το πλούσιο δείπνο στην Αντίπαρο, έχεις το ελεύθερο να γράψεις ότι θέλεις…
