Ο Πρώσος θεωρητικός του πολέμου Κarl von Clausewitz (1780-1831) υποστήριζε ότι «πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα».
Ο Πλάτων (427-347 π.Χ) από την πλευρά του διευκρίνιζε ότι «διά την των χρημάτων κτήσιν πάντες οι πόλεμοι γίγνονται».
Είναι σαφές ότι η ρωσική εισβολή και ο πόλεμος στην Ουκρανία, «στο βάθος» έγιναν για να «λύσουν» δυο σοβαρά ζητήματα: Τις σφαίρες επιρροής και την οικονομία με αιχμή την ενέργεια. Όλα τα υπόλοιπα είναι για την επικοινωνία…
Αυτόματα έρχεται το ερώτημα: Εμείς στην Ευρώπη και ειδικά στην Ελλάδα πώς τοποθετούμαστε στις γενεσιουργές αιτίες του πολέμου αυτού; Εντάξει, καταδικάζουμε την εισβολή και καλά κάνουμε. Όμως με τις γενεσιουργές αιτίες των πολέμων, την οικονομία και, ειδικά στην περίπτωσή μας, για την ενέργεια, τι κάνουμε;
Να θυμίσω ότι οι Ρώσοι (σε συνεργασία με δυτικές εταιρίες) έφτιαξαν τον Nord Stream 2 για να πουλήσουν στην Ευρώπη το δικό τους φυσικό αέριο.
Να θυμίσω ότι οι ΗΠΑ (με άκομψο τρόπο) έβαλαν ταφόπλακα στον δικό μας East Med (που θα έφερνε φυσικό αέριο στην Ευρώπη από την ανατολική λεκάνη της Μεσογείου).
Να θυμίσω ότι οι Τούρκοι διεκδικούν να περάσουν από τα δικά τους εδάφη οι αγωγοί μεταφοράς φυσικού αερίου.
Να θυμίσω ότι οι ΗΠΑ θέλουν να προμηθεύουν την Ευρώπη με δικό τους LNG. Ειδικά για την Ελλάδα υποστηρίζουν τη δημιουργία πλωτής δεξαμενής στη Αλεξανδρούπολη όπου θα αεριοποιείται το LNG και με κάθετους αγωγούς θα διοχετεύεται στα Βαλκάνια.
Και η ενεργειακή αυτονομία της Ευρώπης; Και η ενεργειακή αυτονομία της χώρας μας; Εντάξει, όταν είσαι ενταγμένος σε ένα διεθνές σύστημα, είναι αυτονόητο ότι θα υπάρχει αλληλεξάρτηση της οικονομίας, δεν θα γίνουμε Αλβανία του Εμβέρ Χότζα. Όμως δεν πρέπει να αξιοποιείς κάθε δυνατότητα εγχώριας παραγωγής ενέργειας η οποία θα σου εξασφαλίζει (έστω και εν μέρει) την πολιτική και την οικονομική σου αυτονομία;
Όταν εργαζόμουν για τα ΕΛΠΕ (ως Διευθυντής Εταιρικών Σχέσεων Ομίλου) παρακολουθούσα την πορεία των ερευνών για την εξεύρεση πιθανών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Οι ειδικοί επιστήμονες ήταν πολύ αισιόδοξοι για την ύπαρξη τέτοιων κοιτασμάτων στον ελλαδικό χώρο. Δημοσιοποίησαν και χάρτες όπου γύρω-γύρω από την Ελλάδα υπάρχουν εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα υδρογονανθράκων (σε Ιταλία, Αλβανία, Μαυροβούνιο, Λιβύη, Αίγυπτο κλπ). Απηύθηναν το ερώτημα: Είναι δυνατό όλη η περιοχή γύρω από εμάς να έχει υδρογονάνθρακες και εμείς όχι; Έκαναν σειρά ανακοινώσεων για την ισχυρότατη πιθανότητα να έχουμε μεγάλα (έως τεράστια…) κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Παρουσίασαν και τα αποτελέσματα συγκεκριμένων ερευνών.
Στον δυτικό Πατραϊκό, για παράδειγμα, είχε ανακαλυφθεί μια γεωλογική δομή η οποία αν όντως είχε πετρέλαιο, τότε τα απολήψιμα αποθέματα θα ήταν της τάξης των 120-140 εκατομμυρίων βαρελιών… Με τις σημερινές τιμές του πετρελαίου στα 120$ το βαρέλι, γίνεται κατανοητή και η οικονομική του αξία! Επίσης είχαν δημιουργηθεί τεράστιες προσδοκίες και για πιθανά κοιτάσματα νότια και δυτικά της Κρήτης.
Μέχρι στιγμής όμως είμαστε στο «ενδέχεται» να έχουμε υδρογονάνθρακες. Οι πρόσφατες δηλώσεις του πρωθυπουργού είναι στη σωστή κατεύθυνση και δημιούργησαν ελπίδες να ξαναρχίσουν οι έρευνες, οι οποίες σταμάτησαν το 2019 όταν ανέλαβε η σημερινή κυβέρνηση…
Πρόκειται για υποχρέωση απέναντι στη χώρα μας, την οικονομία και ειδικά τις ερχόμενες γενιές. Πάντα βέβαια με τα απαραίτητα μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος, πάντα με τήρηση της μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων και των πιο σύγχρονων μεθόδων έρευνας και εξόρυξης.
Η εκτόξευση των τιμών σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία μάς φέρνει μπροστά σε αποφάσεις: Θα είμαστε σαν χώρα, αλλά και σαν Ευρώπη, εξαρτημένοι από άλλες χώρες ή θα εξαντλήσουμε τις πιθανότητες ανεύρεσης υδρογονανθράκων, έως ότου η τεχνολογία μας επιτρέψει να παράγουμε ενέργεια χωρίς εκπομπές CO2;
Του Γιάννη Κορωναίου
Δημιουργός του άρθρου:
Δημοσιογράφος
