Η Γερμανία ουδέποτε, σε κρίσιμες καμπές της Ελληνικής Ιστορίας, υπήρξε σύμμαχος ή φίλα προσκείμενη της χώρας μας. Εξαιρέσεις φωτεινές αποτελούν αρκετοί γερμανόφωνοι Φιλέλληνες, πολλοί από τους οποίους πολέμησαν στο πλάι των επαναστατημένων Ελλήνων κατά των Τούρκων το 1821. Εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα: Οι Γερμανοί δεν ήταν φίλοι μας στα δύσκολα! Να σημειώσουμε ότι το 1821 δεν υφίσταται Γερμανικό Ομοσπονδιακό κράτος.
Κι αν με τη σύσταση του σύγχρονου Ελληνικού κράτους ένας Βαυαρός (Γερμανός ουσιαστικά), ο Otto von Wittelsbach (Όθων) ορίστηκε να βασιλεύσει των Ελλήνων, η θητεία του ήταν ατυχής και δεν τίμησε ούτε την καταγωγή του, ούτε τον ίδιο, που αν και Φιλέλλην δεν κατάφερε να απεγκλωβιστεί από τις απαιτήσεις των τότε Μεγάλων Δυνάμεων.
Πώς η κυρία καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ να χαιρετίσει την επέτειο της Ελληνικής Επανάστασης, όταν οι Γερμανοί ήταν πάντα φίλα προσκείμενοι στους Τούρκους; Η φιλικά (εταιρική πιο σωστά) σχέση Γερμανών και Τούρκων έχει μακρά ιστορική διαδρομή, που αρχίζει από την Συνθήκη Ειρήνης του 1761, μεταξύ του Βασιλείου της Πρωσσίας και της Υψηλής Πύλης, πρωτοστατούντων του Φρειδερίκου του Μεγάλου και του Σουλτάνου Μουσταφά του Τρίτου.
Όπως γράφει ο κ. Κων/νος. Θ Λαμπρόπουλος – Στρατηγικός Αναλυτής, Εταίρος του Geneva Centre for Security Policy: «Η γερμανική πλευρά πάντα, στο πλαίσιο ανάδειξής της ως Μεγάλη Δύναμη παγκόσμιας εμβέλειας τον 19ο ως τα μέσα του 20ου αιώνα, θεωρούσε την Τουρκία ως συμπληρωματικό οικονομικό χώρο προς τον μείζονα ευρωπαϊκό. Επίσης η γερμανική στήριξη που έλαβε η Οθωμανική Αυτοκρατορία μετά το 1871 έως το 1914, μεταφράστηκε σε γενναία οικονομική βοήθεια και παροχή άφθονου στρατιωτικού υλικού, ενώ ο αποδυναμωμένος Οθωμανικός Στρατός, εκπαιδεύθηκε υπό την επίβλεψη σημαινόντων Γερμανών Αξιωματικών, όπως οι Φον ντερ Γκολτς και Λίμαν Φον Σάντερς».
Δεν θα σταθούμε, αλλά θα προσπεράσουμε το σκοτεινό ρόλο των Γερμανικών Τραπεζών και της ίδιας της γερμανικής κυβέρνησης κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή και θα πάμε στην περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όπου «η ναζιστική Γερμανία, «επέτρεψε» την ουδετερότητα του τουρκικού κράτους επ’ ωφελεία αμφοτέρων, καθώς ανθούσαν απρόσκοπτα οι διμερείς εμπορικές σχέσεις ιδίως ως το 1939. Το Σύμφωνο Φιλίας εν μέσω Πολέμου το 1941, υπογραφέν εκ των Φραντς Φον Πάπεν και Σουκρού Σαράτσογλου επισημοποιεί τη σχέση των δύο χωρών».
Και για να θίξουμε ένα άλλο μέγα ζήτημα: Τα εγκλήματα των γερμανών κατακτητών στη διάρκεια της κατοχής 1941-1944, τα οικονομικά, τα πολιτικά και τα εγκλήματα κατά του πολιτισμού παραμένουν ειδεχθή και αποτρόπαια στη συνείδηση όχι μόνο των Ελλήνων, αλλά και του κόσμου ολόκληρου. Οι πολεμικές αποζημιώσεις έμειναν στο συρτάρι σκοτεινών συναλλαγών…
Ο Πύργος του Ρήνου, στο Ντίσελντορφ ντύθηκε στα γαλανόλευκα, όμως η καγκελάριος προτίμησε να σιωπήσει πίσω από τη μάσκα της. Ή, για να λέμε την πραγματικότητα όπως καταγράφεται: Ανήμερα της 25ης Μαρτίου η Άνγκελα Μέρκελ στήριξε ξεκάθαρα την Τουρκία στη Σύνοδο Kορυφής, γεγονός που εκτίμησε και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν! Ο Ομοσπονδιακός Πρόεδρος Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάιερ, απέστειλε μήνυμα προς την Πρόεδρο της Δημοκρατίας και μέχρι εκεί.
Δεν θα πρέπει λοιπόν να μας αιφνιδιάζει το γεγονός ότι η Άνγκελα Μέρκελ «ξέχασε» την Ελλάδα και τα 200 χρόνια από την Επανάσταση. Άλλωστε χρόνια τώρα κάθε μέρα προσπαθεί να…ξεχάσει την Ελλάδα!
Του Νίκου Τζιανίδη
Την έχουμε γραμμένη την….(ασφαλώς όχι κυρία) καγκελάριο και το σόι της μαζί.