Φέτος γιορτάζουμε τα 50 χρόνια από την πρώτη προσγείωση αεροσκάφους στα Κύθηρα. Ήταν 20 Δεκεμβρίου 2021 όταν το θρυλικό Skyvan της Ολυμπιακής Αεροπλοΐας, «Νήσος Μύκονος» «πάτησε» το κατώφλι του νεότευκτου τότε μικρού χωμάτινου διαδρόμου. Για την ιστορία του αεροδρομίου γράφτηκαν πολλές σελίδες. Εκείνο όμως που ξεχωρίζει σε αυτά τα 50 χρόνια είναι η προσφορά των Τσιριγωτών, έτσι ώστε να καταφέρει το νησί μας να αποκτήσει μια από τις σημαντικότερες υποδομές μέχρι σήμερα. Οι άνθρωποι που προσέφεραν ανιδιοτελώς τα χωράφια τους στα Σύμπετρα, ακόμη και τα ατρύγητα αμπέλια, οι άνθρωποι που εργάστηκαν ακόμη και με τα χέρια τους για την κατασκευή του μικρού χωμάτινου διαδρόμου, οι άνθρωποι που μάζεψαν χρήματα και έβαλαν λυτούς και δεμένους να συνδράμουν σε αυτό το έργο αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια των τελευταίων δεκαετιών. Και είναι ένα κεφάλαιο που αποδεικνύει ότι όταν το Τσιρίγο θέλει μπορεί να καταφέρει μεγάλα πράγματα.
Φέτος τον Σεπτέμβρη, πραγματοποιήθηκε στον κρατικό αερολιμένα μας ένα από τα σημαντικότερα αεραθλητικά γεγονότα στην ελληνική ιστορία. Το Alexander Onassis Air Show 2021, μια φιλόδοξη προσπάθεια που βασίστηκε στην συλλογική προσπάθεια των Τσιριγωτών, κατά γενική ομολογία, ξεπέρασε κάθε προσδοκία και αποτελεί πλέον σημείο αναφοράς για τις αεροπορικές εκδηλώσεις στην Ελλάδα. Πάνω από εκατό αεραθλητές βρέθηκαν στα Κύθηρα από όλη την Ελλάδα και συνέβαλαν σε μια επιτυχημένη τετραήμερη διοργάνωση που περιείχε πτήσεις εθισμού, ελεύθερες πτώσεις, πτήσεις με αλεξίπτωτο πλαγιάς, αερόστατο, αερομοντελισμό και άλλες δραστηριότητες. Αεραθλητές, τοπική κοινωνία και επισκέπτες του νησιού έζησαν εμπειρίες που έμειναν ανεξίτηλες στη μνήμη τους.
Παρακολούθησα τη διοργάνωση από την πρώτη στιγμή, όταν μου ζητήθηκε να συνδράμω επαγγελματικά στην επικοινωνία αυτού του μεγάλου γεγονότος. Ομολογώ ότι όταν οι διοργανωτές μας έστελναν τα πρώτα δελτία τύπου και τις ανακοινώσεις, δεν φαντάστηκα ποτέ όλο αυτό που θα συνέβαινε. Μετά από μήνες προετοιμασίας, μέσα σε μία δύσκολη περίοδο που είχε στιγματιστεί από τις συνέπειες της πανδημίας, έφτασε η στιγμή της έναρξης αυτού του ιστορικού τετραήμερου γεγονότος.
Βρέθηκα όπως και πολλοί συμπατριώτες μας στην πίστα του αεροδρομίου από την πρώτη μέρα, Πέμπτη 16 του Σεπτέμβρη. Η εικόνα ενός αεροδρομίου που το έχουν αγκαλιάσει οι πολίτες και το νιώθουν σαν σπίτι τους δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή μόνο με λόγια, φωτογραφίες ή βίντεο. Πρέπει να βρίσκεσαι εκεί, να βιώσεις αυτό το συναίσθημα. Όπως και στο γήπεδο (πάρκινγκ) της Χώρας με το αερόστατο, όπως στον Άγιο Γιώργη με τα αλεξίπτωτα πλαγιάς. Και πώς να μη νιώσεις σπίτι σου ένα αεροδρόμιο που έγινε με τον κόπο και τα χρήματα των προγόνων σου, αλλά και τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων. Πολύ απλά, εκείνες τις ημέρες δόθηκε η ευκαιρία σε κάθε Τσιριγώτη, σε κάθε άνθρωπο να εκτιμήσει τους καρπούς του συλλογικού οράματος και την αξία της κοινής μας περιουσίας.
Αυτές οι έννοιες, του συλλογικού οράματος και της κοινής μας περιουσίας βρήκαν θέση στις προσπάθειες κάποιων ανθρώπων που πρέπει να αναφέρονται από εδώ και στο εξής ως ένα ακόμη ορόσημο επιτυχίας και προόδου στη σύγχρονη ιστορία μας. Δε θέλω να κάνω καμία ονομαστική αναφορά, αν και έχω δώσει ένα στίγμα στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης το προηγούμενο διάστημα, γιατί γνωρίζω πως για τους ίδιους τους πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας, το πρώτο μέλημα ήταν να πετύχουν τον σκοπό που έθεσαν από κοινού. Ούτε θέλω να φτιάξω την προσωπογραφία κανενός διότι οι πράξεις μιλούν από μόνες τους και οι άνθρωποι γύρω μας μπορούν να κρίνουν.
Το μεσημέρι της Παρασκευής αν βρισκόσουν στην πίστα του «Αλέξανδρος Ωνάσσης» θα μπορούσες να καταλάβεις την ένταση που επικρατούσε ανάμεσα στους διοργανωτές. Η αγωνία να πάνε όλα καλά, τα απρόβλεπτα που πάντα προκύπτουν ιδίως σε κάθε καινούργια προσπάθεια, το πρωτόγνωρο μέγεθος αυτού του γεγονότος ήταν λογικό να δημιουργήσουν αμηχανία, προβληματισμό ή ακόμη και εκνευρισμό μερικές φορές. Κι όμως τα κατάφεραν. Όσοι εργάστηκαν και προσέφεραν σε αυτή την τεράστια διοργάνωση κατάφεραν να πάρουν το Τσιρίγο και να το «πετάξουν» στα σύννεφα, κυριολεκτικά. Εκατοντάδες Τσιριγώτες και επισκέπτες του νησιού συμμετείχαν σε μία τουλάχιστον δραστηριότητα πτήσης. Οι δε αερομοντελιστές επισκέφτηκαν τα σχολεία μας και μύησαν τους μικρούς μαθητές στην ιδέα του αεραθλητισμού.
Οι εργαζόμενοι του αεροδρομίου, οι ξενοδόχοι μας με τον δραστήριο σύλλογό τους «Cerigo», οι επιχειρήσεις εστίασης, τα μέλη της Αερολέσχης Κυθήρων, οι αεραθλητές, οι εθελοντές, τα μέσα ενημέρωσης, καθώς και οι τοπικοί φορείς ευθύνονται για αυτή τη μεγάλη επιτυχία. Μια επιτυχία που έγινε σημείο αναφοράς και έβαλε τα θεμέλια γι’ αυτό που ήδη διατυπώνεται και επισήμως ως αίτημα από τον χώρο του αεραθλητισμού. Να αποτελέσουν τα Κύθηρα το κέντρο του Ελληνικού Αεραθλητισμού. Να θεσπιστεί ένα ετήσιο gathering που θα αναπτύξει ένα ακόμη τουριστικό προϊόν εμπειρίας στο νησί μας, μετά τα περιπατητικά μονοπάτια και τις δραστηριότητες φύσης και αδρεναλίνης. Ο αεραθλητισμός «βρήκε» τα Κύθηρα και τα Κύθηρα απέδειξαν ότι μπορούν να «πετάξουν» στα σύννεφα για τα επόμενα χρόνια. Μαζί και οι νέοι επισκέπτες που θα αποκτήσει το νησί από την καθιέρωση ενός τέτοιου γεγονότος.
Έλαβα γνώση κάθε πτυχής αυτής της διοργάνωσης. Λάθη έγιναν και συζητήθηκαν στο περιθώριο της διοργάνωσης. Πάντα γίνονται λάθη σε κάθε νέο ξεκίνημα. Είμαι σίγουρος ότι οι διοργανωτές θα κάνουν μία καλή αποτίμηση και θα αξιοποιήσουν την εμπειρία αυτού του πρώτο βήματος. Αυτό όμως που μετράει πιο πολύ από όλα είναι η διάθεση, η αυτοδιάθεση, η αποφασιστικότητα. Κι αυτό είναι η μαγιά για το μέλλον. Κάτι όμως που με λυπεί ιδιαίτερα μέσα σε όλα αυτά είναι η ανακοίνωση του συλλόγου των ξενοδόχων, τις προηγούμενες ημέρες. Όσα καταλογίσθηκαν στο δελτίο τύπου του συλλόγου για την φτωχή συνεισφορά Δήμου και Εγχωρίου, τόσο στα δρώμενα όσο και στην προβολή των αεραθλητικών εκδηλώσεων δυστυχώς είναι μια πραγματικότητα. Αυτό αποκόμισα κι εγώ από όσα συνέβησαν. Είναι μια απογοητευτική στάση που δεν πρέπει να επαναληφθεί. Ίσως το τοπικό Δημόσιο αδυνατούσε να αντιληφθεί τι ακριβώς συνέβαινε στο νησί. Ίσως όταν υποσχέθηκε κάποια πράγματα, να μην τα είχε υπολογίσει καλά. Όμως παρατηρήθηκε και μία αποστασιοποίηση, τουλάχιστον από την πολιτική ηγεσία του Δήμου, που έκανε σαν να μη συνέβαινε κάτι σπουδαίο στο νησί μας. Όσο στον τσιριγώτικο ουρανό πετούσαν τα κάθε είδους ιπτάμενα μέσα, υπήρχε η αίσθηση μιας «σνομπ» αντιμετώπισης έως και αποσιώπησης του γεγονότος.
Εντύπωση επίσης έκανε το γεγονός ότι ενώ έπρεπε όλο το ενδιαφέρον να επικεντρώνεται στο αεραθλητικό γεγονός, ο Δήμος, λες και το έκανε για αντιπερισπασμό, έφερνε έναν παρουσιαστή εκπομπής για γυρίσματα το ίδιο διάστημα! Προμοτάριζε το θέμα σαν να ανταγωνιζόταν ένα ολόκληρο νησί και ένα ολόκληρο γεγονός. Αυτή την εντύπωση έδωσε. Μια λανθασμένη επικοινωνιακή διαχείριση, απομονωμένη, μακριά από τη μάχη που δινόταν σε όλα τα μέτωπα. Έστω, ακόμη κι αυτό το σφάλμα μπορεί να διορθωθεί την επόμενη φορά. Το 2022 είναι μια καλή ευκαιρία μετάνοιας και επανόρθωσης.
Την επόμενη φορά οι διοργανωτές μπορούν να βάλουν αυστηρούς κανόνες για να αποτραπούν τέτοιου είδους υπαναχωρήσεις, συμπεριφορές ή παρερμηνείες. Όποιος αναλαμβάνει δεσμεύσεις θα πρέπει να τις τηρεί. Έχω την βεβαιότητα ότι σύντομα όλοι θα δουν τη μεγάλη ευκαιρία που περνάει από μπροστά μας. Κι επειδή σε αυτόν τον κόσμο δε ζούμε μόνοι, κι επειδή υπάρχουν κι άλλοι μνηστήρες σε άλλα αεροδρόμια που τους ανοίγει η όρεξη, θα πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση. Με τα συστατικά στοιχεία της πρώτης φοράς, ομοψυχία και ενότητα ας προχωρήσουμε στα επόμενα βήματα. Το μέλλον μας προσκαλεί. Ας πετάξουμε ψηλά. Ας πετάξουμε ξανά στα σύννεφα το 2022 μαζί με πολλούς επισκέπτες στα Κύθηρα, στον πιο ζωντανό Σεπτέμβρη όλων των εποχών. Είναι στο χέρι μας… και στα φτερά μας.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Κυθέρεια», στο φύλλο Σεπτεμβρίου 2021
Δημιουργός του άρθρου:
